Geen ploeg die haar twaalfde man meer mist dan Club Brugge. De in eigen huis anders zo autoritaire landskampioen pakte zonder de steun van een vol Jan Breydel tot dusver amper één op negen, maar in de vierde poging was het eindelijk raak. Nochtans gaven draaischijven Hans Vanaken en Ruud Vormer niet thuis tegen een stug KV Kortrijk, met als gevolg dat Blauw-Zwart andermaal geen al te overtuigende prestatie afleverde. Gelukkig kon Philippe Clement nog rekenen op zijn nieuwe dirigent, die ook dinsdag in Dortmund de boel wellicht op sleeptouw moet nemen.
We hebben het dan niet over Charles De Ketelaere, hoewel hij op zijn linkerflank een behoorlijke partij afwerkte, maar natuurlijk wel over Noa Lang. Niet alleen zorgde de Nederlander op het uur met een geniale ingeving – een fraaie omhaal na een uitstekende assist van de ingevallen Michael Krmencik – voor de bevrijdende 1-0, ook daarvoor was hij reeds de bedrijvigste Bruggeling. De huurling van Ajax en enige zomertransfer, die volgend jaar voor zes miljoen definitief zal worden overgenomen, voelde zich dus duidelijk in zijn sas in zijn centrale rol als creatieve schaduwspits annex zwervende linksbuiten. De flexibele 3-5-2/4-3-3 formatie die Clement bij afwezigheid van zijn gebruikelijke linksbacks Eduard Sobol en Federico Ricca hanteerde, lijkt dan ook op zijn lijf geschreven.
DREIGEND DOORDRAAIEN
Lang liet zich alvast het meest opmerken door de manier waarop hij zich constant aanspeelbaar maakte in de as van het veld. Iets wat ook in zijn vorige optredens al in het oog sprong. Wanneer de nummer 10 het leer dan zijn richting uit ziet komen, laat hij zich in tegenstelling tot veel van zijn ploegmaats – waaronder af en toe zelfs Vanaken – bovendien zelden verleiden tot een simpel tikje terug. Telkens weer draait de 21-jarige Rotterdammer, die de afgelopen zeven jaar de geprezen Amsterdamse school doorliep, door richting het vijandelijke doel. Meer nog dan zijn zelfvertrouwen en finesse aan de bal in drukke zones, verraden die acties vooral een voortreffelijk gevoel voor ruimte. Voorin brengt hij zo snedigheid en schwung in het spel, lager op het terrein helpt het Club om er soms eens sneller uit te komen.
Bij een van die controles gleed Lang meteen door de Kortrijkse defensie, om daarna iets te centraal op doel te besluiten. In de tweede helft bediende hij na zulk een offensief gerichte aanname dan weer Krépin Diatta, wiens voorzet net gemist werd door Youssouph Badji. Twee van de drie prima kansen die de thuisploeg afdwong in een voor de rest flauw eerste uur, kwamen dus op die manier tot stand. De andere was een fikse mogelijkheid voor Vanaken, die normaal gezien veel meer doet met dat soort ballen. Zijn zeldzaam zwakke afwerking stond misschien wel symbool voor de bleke en slordige match van de tweevoudige Gouden Schoen. Hoewel hij in de vijf voorbije competitieduels nog twee assists afleverde, én tussendoor scoorde tegen Lazio, lijkt Vanaken dan ook niet aan zijn beste periode bezig.
ZAND IN DE MACHINE
Die beleefde de spelverdeler van eind augustus tot begin oktober, toen hij in vijf wedstrijden goed was voor evenveel goals en twee assists. In diezelfde partijen voegde Vormer daar ook nog eens vier assists en één treffer aan toe. Geen wonder dus dat Club toen een 15 op 15 boekte en met voorsprong haar beste voetbal op de mat legde. Nadien draaide het even vierkant, en ondanks de zes op zes loopt het ook nu nog altijd eerder stroef op het middenveld – waar het trio met Mats Rits nochtans haar strepen verdiend heeft. Vanaken en Vormer hebben wel nog hun momenten, maar die eerste verliest iets vaker de bal dan gewoonlijk terwijl de aanvoerder vooral bijwijlen onzichtbaar is. Het logische gevolg is dat de aanvalsgolven, waaronder de sporadische kansen op counters, er heel wat minder vlot uitkomen.
Het gebrek aan een aanspeelpunt voorin, de verdienstelijke prestatie van Badji ten spijt, helpt de zaak natuurlijk niet vooruit. Net zomin als de onzuivere inspeelpassen van Simon Deli, die wederom tot de negatieve uitschieters behoorde. De ervaren Ivoriaan zit duidelijk in een dip en had het na de tactische ingreep van Yves Vanderhaeghe tevens defensief niet onder de markt met de mannetjes die in zijn rug opdoken. Dan deed zelfs Brandon Mechele, nochtans niet gekend voor zijn kwaliteiten in de opbouw en eveneens goed voor een aantal slordigheden, het nog beter. Allemaal factoren die maken dat de offensieve patronen van de dominante machine, die vorig seizoen als een pletwals door de competitie raasde, nog niet op punt staan. Gelukkig zijn er nog de flitsen van De Ketelaere, Diatta en dus ook Lang.
TROEVEN VAN LANG
Behalve bij zijn solo richting doel voor rust had die laatste met zijn dribbels iets minder succes, al staat zijn technische bagage uiteraard wel buiten kijf. Anders dan bij Emmanuel Dennis, die ook in het rijtje hierboven thuishoort maar gespaard werd voor Dortmund, staat dat echter niet haast synoniem met een zwakke match. Hoewel hij het evenmin snel opgeeft, heeft Lang immers minder oogkleppen op en is hij vooral een veel grote teamspeler. In tegenstelling tot de soms nogal zelfzuchtige Dennis, die graag alles zelf wil forceren, behoudt de Nederlander meer het overzicht en zoekt hij vaker combinaties op. Bovendien blijkt Lang tot dusver ook een pak efficiënter, want na 316 minuten in vijf duels JPL-voetbal zit hij al aan drie doelpunten. Dennis daarentegen staat met 50 minuten meer op de teller nog op nul.
Daartegenover staat wel dat de Nigeriaan meer power, snelheid en zelfs defensieve discipline voor de dag legt. Qua body, druk zetten en meeverdedigen zit Lang dan ook nog niet op het niveau van Dennis, Diatta en De Ketelaere, al lijkt zijn fysiek wel in stijgende lijn. De voorbije drie wedstrijden, thuis tegen Dortmund inclusief, werd de zomeraanwinst telkens pas een kwartier voor tijd naar de kant gehaald. Daarvoor speelde hij, na zijn debuut vanaf de pauze in Standard, steeds een uur tegen KV Mechelen en OH Leuven. In de Champions League mocht Lang aanvankelijk dan weer enkel kort invallen tegen Lazio en Zenit, waarbij hij in Sint-Petersburg wel betrokken was bij het gloriemoment van De Ketelaere. Een schoolvoorbeeld van zijn meerwaarde in het samenspel, toen trouwens met Vormer én Vanaken.
DUO MET DENNIS?
Een potentieel dodelijk trio dus, tenminste indien de twee Gouden Schoenen hun spelpeil weer opkrikken. Hopelijk al in Dortmund, waar ook voor Lang wellicht een sleutelrol is voorzien. Per slot van rekening lijkt hij klaar om een vaste basisplaats te claimen. Mogelijk terug in een tandem met Dennis, die uit voorzorg opzij werd gehouden om zijn status als Mister Europe nog eens waar te maken. Zoals in de heenmatch – en meestal op het kampioenenbal – kiest Clement zo zonder verrassingen voor een opstelling zonder klassiek speerpunt, waarbij er dinsdag samen met verder nog De Ketelaere, Vanaken, Vormer en Diatta zelfs een pak voetballend vermogen aan de aftrap kan staan. Al zal dat er misschien alleen op de tegenaanval een zeldzame keer uitkomen, en heeft Badji eveneens goede voeten.
In eigen land zal evenwel doorgaans minstens een van hen plaats moeten ruimen voor een echte spits, én eventueel Sobol. Wie weet binnenkort Vormer en/of Vanaken, zij het dan vooral om hen eens rust te gunnen. Met uitzondering van de laatste vijf minuten tegen Dortmund speelde Vanaken dit seizoen al alles, Vormer werd af en toe gewisseld maar stond toch ook 92 procent van de tijd tussen de lijnen. Hoewel beiden gekend staan om hun voortdurende paraatheid, kan die zware werklast een verklaring bieden voor hun mindere vorm. Het bezoek aan Moeskroen volgende week komt in opzicht gelegen, al denkt Clement daar vermoedelijk anders over. Met zijn aanvoerder op de bank liep het namelijk mis in Leuven – waarna diens vervanger Siebe Schrijvers overigens volledig naar het achterplan verdween.
DRIE DIRIGENTEN
In tegenstelling tot de statistieken van Vanaken en Vormen, leverden Lang zijn bijdragen in die periode trouwens weinig op. Zoals hij zelf opmerkte, is het nu dan ook de eerste keer dat zijn goal goed is voor de drie punten. Zelfs los van dat doelpunt ziet het er echter naar uit dat de nieuwkomer klaar is om Blauw-Zwart op sleeptouw te nemen, te beginnen dinsdag in Dortmund. Al blijft het immense belang van het vertrouwde duo op het middenveld, ondanks het alsmaar toenemend arsenaal aan wapens – Lang, De Ketaelere, Dennis, Diatta – rondom hen, toch niet te onderschatten. Pas wanneer zij op niveau acteren, wordt de hele vertoning immers de moeite waard. Of er nu volk op de tribunes zit of niet. Desalniettemin kregen Vormer en Vanaken duidelijk het gezelschap van een nieuwe dirigent aan wie de regie kan worden toevertrouwd. Noa Lang is de naam.
