Wanneer Vincent Kompany al laaiend enthousiast is … Een halfjaar terug toonde de hoofdcoach van Anderlecht zich reeds een grote voorstander van de komst van Paul Mukairu, en de Nigeriaan betaalt al op korte tijd dat grote vertrouwen terug aan Kompany. Toch mogen we nog veel meer verwachten van talentvolle en veelzijdig Paul Mukairu.
ENTHOUSIASTE KOMPANY (BIS)
Zes maanden geleden kwam RSC Anderlecht een jonge maar getalenteerde Nigeriaanse voetballer op het spoor. Paul Mukairu was de naam en sinds vorig weekend weet ondertussen ook elke volger van de Jupiler Pro League al wie de 20-jarige is. Amper dertien minuten en één doelpoging had Mukairu nodig om zijn eerste treffer te lukken voor z'n nieuwe werkgever. Eén schot van de laatste aanwinst van de voorbije transfermercato was genoeg om de 1-0 overwinning tegen de toenmalige competitieleider Antwerp FC veilig te stellen. Als binnenkomer kan dat best wel tellen.
Op papier was Paul Mukairu al sinds 5 oktober een speler van Anderlecht maar door aanslepende administratieve problemen, en uiteraard ook de corona-omstandigheden, duurde het nog drie weken vooraleer hij voet zette op Belgische bodem. Mukairu had op Neerpede amper twee trainingen in de benen maar hoofdcoach Vincent Kompany nam zijn nieuwste offensieve aanwinst alsnog op in de wedstrijdselectie tegen The Great Old. Kompany had daar meerdere redenen voor, maar hij selecteerde Mukairu vooral door zijn verdiensten in zijn eerste, weliswaar beperkte, trainingsweek bij Sporting.
“Ik zag een speler met 200% goesting op training. Alsof hij naar Anderlecht was gekomen om zijn familie te laten overleven”, vertelde Vincent Kompany op de persconferentie na de zege tegen Antwerp. “Iemand die hard werkt zoals hij, die zo graag het team wil helpen, die moet worden beloond. Zijn doelpunt is zijn beloning.” Gezien deze lovende uitspraken mag het geen verrassing heten dat Kompany zes maanden geleden reeds laaiend enthousiast was over de kwaliteiten van Mukairu, waarna de Paars-Witte scouting verdere stappen konden zetten in het scouten en analyseren van de speler van het Turkse Antalyaspor.
MUKAIRU EN HENRY
Hij speelt met de naam 'Paul' op de achterzijde van z'n shirt en met het nummer 12 op de bovenrug. Dat laatste is een hommage aan Thierry Henry, het grote idool van Mukairu, al kunnen ook Sadio Mané en Cristiano Ronaldo hem bekoren. Het is dan ook niet toevallig dat de Nigeriaan op het voetbalveld soms weleens doet terugdenken aan Henry, niet door dezelfde dosis kwaliteit uiteraard maar wél door een gelijkaardige voetbalstijl. 
Want Mukairu bezit een natuurlijke flair, een bepaalde lust voor het oog die niet alle voetballers bezitten, net zoals Henry dat in zijn tijd ook had. Voorts bewees Mukairu alle kernkwaliteiten te bezitten die hem oorspronkelijk werden toegeschreven. Hij is enthousiast, doelgericht, explosief én kan goed overweg met de bal. Bovendien was Mukairu tegen Antwerp ook niet te beroerd om z'n op een energieke wijze z'n verdedigend werk op te knappen. De Nigeriaan speelde zich duidelijk in het hart van coach Kompany.
DOELPUNT MET BETEKENIS
Eén schot, één goal. En wat voor één. Zijn doelpunt was van ongewone schoonheid, en het was er tevens eentje die in de geschiedenisboeken kwam te staan. Dankzij Mukairu's doelpunt boekte Anderlecht namelijk hun duizendste overwinning sinds de introductie van het professionele voetbal in 1974. “Het was waarschijnlijk de mooiste goal uit mijn carrière tot nu toe”, verklaarde de matchwinnaar na affluiten aan de verzamelde pers. Het doelpunt van Mukairu was er dus eentje met veel betekenis en waarde, zowel voor Anderlecht als voor hem zelf. Al zal de Nigeriaan vooral opgelucht zijn dat hij al meteen zijn doelpuntenrekening opende bij Sporting. “Ik scoor normaal nooit van zo ver. Dat is een aspect van mijn spel dat nog verbeterd kan worden.” 
Hoewel Mukairu zich vorig weekend enorm efficiënt voor doel toonde tegen The Great Old, scoren is nochtans niet zijn sterkste punt: bij Antalyaspor lukte hij bijvoorbeeld ook maar 4 goals in 34 officiële wedstrijden. Op de koop toe liet hij dit seizoen in Turkse Süper Lig – hij speelde in de huidige jaargang nog drie matchen voor Antalyaspor – geen enkele poging richting het doel noteren. Maar zijn knap debuutdoelpunt doet al wat Paars-Wit is alvast dromen naar meer, de kwaliteit van z'n goal verraadt een bepaalde vorm van klasse en torinstinct. Al moet de 20-jarige zich in de komende speelgelegenheden uiteraard blijven bewijzen.
HOGE VERWACHTINGEN
Na zijn opmerkelijke eerste 27 speelminuten in het shirt van Anderlecht werd er vooral gesproken en geschreven over zijn eerste doelpunt, maar de grootste kwaliteiten van Paul Mukairu moet hij nog etaleren. Naarmate zijn speelgelegenheid zal toenemen, zal zijn intrinsiek talent bijgevolg nadrukkelijker aan de oppervlakte komen. Bij Antalyaspor bewees Mukairu bijvoorbeeld een begenadigde dribbelaar te zijn. Hij ondernam in Turkije bijvoorbeeld vijf dribbels per wedstrijd, goed voor een plaats in de top tien onder zijn positionele collega's in de Süper Lig. 
Bovendien liet Mukairu bij Antalyaspor ook van zich spreken door zijn acceleraties op lange afstand met de bal aan de voet. Op dat gebied was de Nigeriaan bijvoorbeeld de derde beste flankaanvaller van de Turkse voetbalcompetitie. Snelheid, dribbels en acceleraties aan de voet: in een Paars-Witte context doen deze kwaliteiten terugdenken aan de naar Stade Rennes vertrokken flankenflitser Jérémy Doku. Maar om Mukairu te beschouwen als de opvolger van dribbelkoning Jérémy Doku, dat is appelen met peren vergelijken – iets wat we eerder aanhaalden in deze analyse.
3 MILJOEN EURO
In de voorbije transferperiode zette RSC Anderlecht door de weinige financiële beschikbare middelen vooral in op het aantrekken van nieuwkomers op uitleenbasis of via een contractvrije status. Van de vier huurlingen Matt Miazga (Chelsea FC), Percy Tau (Brighton & Hove Albion), Lukas Nmecha (Manchester City) en Paul Mukairu (Antalyaspor) bedong Sporting enkel een aankoopoptie op die laatste: het bevestigt het grote vertrouwen in Mukairu's capaciteiten in alle gelederen van de club, zowel door het beleid als de sportieve cel.
Op de laatste dag van de vorige mercato had Anderlecht dan ook maar één doel meer voor ogen, en dat was Paul Mukairu binnenhalen. Het was ofwel de Nigeriaan, ofwel niemand meer. Sporting was en is dus volledig overtuigd van Mukairu's kwaliteiten en voorlopig toont de aanvaller ook aan waarom dat is – al moet hij dat uiteraard nog blijven bevestigen naarmate het seizoen vordert. Het bewijst anderzijds ook dat men op Neerpede de kwantiteit van de spelers ondergeschikt is aan de kwaliteit van de spelersgroep.
Naargelang de bron bedraagt de permanente aankoopoptie in Mukairu's huurcontract 3 miljoen euro ofwel 2,5 miljoen euro plus enkele honderdduizend euro aan bonussen. Dat bedrag komt aardig in de buurt van het aankoopbedrag dat gespendeerd werd voor Mustapha Bundu (3 miljoen euro, Aarhus GF), de duurste Paars-Witte aankoop van de voorbije transferperiode maar die ondanks meerdere speelkansen in het Lotto Park nog geen enkel meerwaarde kon aantonen. De mannen van 3 miljoen euro zijn aan zet ...
