Arne Decraene
Terwijl het land weer in rep en roer staat door de tweede coronagolf, laait in Antwerpen vandaag vooral de derbykoorts weer op. In een lege Bosuil kruisen Antwerp en Beerschot voor het eerst sinds 2004 op het hoogste niveau de degens. Omstreeks half drie weten we dus wie zich de komende drie maanden – of wie weet wel langer – de Ploeg van 't Stad mag noemen. Als opwarmer namen wij een paar parameters onder de loep om te bepalen wie die titel momenteel in handen heeft.
Dat het 16 jaar geleden is dat de rivalen nog eens als eersteklassers tegenover elkaar stonden, heeft natuurlijk alles te maken met de diepe dalen die ze allebei beleefden. De ene zakte daarbij al wat dieper dan de ander, maar na vele jaren in het vagevuur van de lagere regionen – en in het geval van Beerschot een aantal fusies achter de rug – is het straks eindelijk weer zover. Het stamnummer één tegen het nummer 13, een match boordevol traditie dus. Terwijl de tijd in Antwerpen even stil staat, duiken wij onder in dat rijke verleden.
TOTALE BALANS
Met enige zin voor overdrijving is de derby tenslotte zo oud als Het Steen. Ruim 120 jaar geleden, kort nadat de voetbalclub Beerschot werd gesticht door enkele misnoegde Antwerp-spelers, werd op het Kiel reeds het eerste exemplaar afgewerkt – waarbij de gloednieuwe Ratten hun voormalige werkgever met 6-1 huiswaarts stuurden. Of die vriendschappelijke partij meetelt in de totale statistieken is niet geheel duidelijk, maar hoe dan ook stond de Great Old nadien het vaakst in het winnende kamp. 101 keer ging de zege naar Antwerp, 85 derby's werden beslecht in het voordeel van Beerschot en 48 keer hielden de rivalen elkaar in evenwicht. Afwachten wie met nummer 235 gaat lopen.
LAATSTE DUEL(S)
Alhoewel, in Deurne-Noord weigeren velen de confrontaties met Germinal Beerschot mee te tellen. In dat geval moeten we voor de laatste ontmoeting al terug naar 10 mei 1998, toen Antwerp met 3-2 aan het langste eind trok. In het vorige duel als eersteklassers, op 22 februari 2004, mocht de paarse kant van Antwerpen dan weer zegevieren. En dan zijn er natuurlijk nog de twee PO II-wedstrijden in 2018, met intussen niet langer Ekeren maar wel Wilrijk als partner van Beerschot. Op de Bosuil won Antwerp dankzij William Owusu met 2-0, op het Kiel bleef de brilscore op het bord. Momenteel is er dus eigenlijk geen sprake van een titelhouder –en uitdager. En wacht Owusu nog op een opvolger.
TRADITIE
Behalve de laatste derby in eerste klasse markeert 2004 voor Antwerp het seizoen van de degradatie, waarna de Great Old maar liefst 13 jaar van het hoogste podium verdween – veruit de langste periode in de clubgeschiedenis. Sinds de oprichting in 1880, en het begin van Belgisch Kampioenschap in 1895, ontbrak het stamnummer één zo in totaal 18 keer. Exact 100 keer waren ze erbij, alleen Standard (102) doet beter. Beerschot zit, fusies incluis, intussen aan 96 deelnames en prijkt zo tussen Club Brugge (99) en Anderlecht (90) op de vierde plek. Als voetnoot zakte Antwerp nooit lager af dan de tweede divisie, door de diverse problemen doorliep Beerschot zowat alle regionen van ons voetbal.
PALMARES
Er was echter een tijd dat Antwerpen zich het epicentrum van de Belgische competitie mocht noemen. Zo won Beerschot tussen 1921 en 1928 vijf titels, in de drie jaargangen nadien ging Antwerp tweemaal met de oppergaai lopen. De oudste club van het land deed dat kunstje over in 1944 en 1957 en zit zo aan vier stuks, hun rivaal dikte de prijzenkast in 1938 en 39 nog aan tot zeven triomfen. Ook in de beker bracht Rood-Wit dankzij de overwinning in augustus als laatste een trofee naar 't Stad. Na de eerdere eindzeges in 1955 en 1992 staat de teller zo net als bij Beerschot – dat in 1971, 1979 en 2005 victorie kraaide – op drie exemplaren. Geen van beide teams rijfde ooit de Supercup binnen.
EUROPA
De hoogdagen van de Ratten dateren van voor de Europese liga's, en dus kwamen ze daar zelden in actie. Als het dan toch eens zover was, brak Beerschot evenwel weinig potten. In 14 duels werd slechts tweemaal gewonnen, een dubbele zege tegen Famagusta in 1971 – de enige keer dat ze op het Kiel doorstootten. Dan heeft Antwerp een veel rijkere historie in het buitenland, want de Great Old is bezig aan Europese campagne nummer 17. In 1990 bereikte het stamnummer één zelfs de kwartfinale van de UEFA Cup, drie jaar later stond Antwerp zowaar in de helaas verloren finale van datzelfde toernooi – toen de Europacup II. Het was de laatste keer dat een Belgisch team zover geraakte.
INDIVIDUELE AWARDS
Doorheen de jaren veroverden tal van spelers de harten in Antwerpen, enkelen – zoals Patrick Goots en nu Joren Dom – zelfs langs beide kanten van 't Stad. Cultfiguren en iconen zijn er dan ook genoeg, maar hoe zit het met de individuele prijzen? Beerschot leverde 14 keer de topschutter af, waaronder Tosin Dosunmu en François Sterchele in 2006 en 2007. Antwerp moet het na de triomf van Dieumerci Mbokani stellen met zeven stuks. Dieu greep wel net naast de Gouden Schoen, dus daar blijft de teller na Vic Mees (1956) en Wilfried Van Moer (1966) op twee staan. Rik Coppens zorgde in 1954 voor het enige exemplaar bij Beerschot, aan Raphael Holzhauser om daar iets aan te doen.
RODE DUIVELS
Coppens is uiteraard tevens een monument van de Rode Duivels, met 21 goals in 47 interlands. Zo valt hij net buiten de top 10, waar met Raymond Braine (23 treffers in 52 duels) wel nog nipt een andere ex-Beerschotspits prijkt. In diezelfde voor –en naoorlogse periodes vaardigde Antwerp dan weer Bob Paverick en Mees af, later gevolgd door Van Moer. De huidige Gouden Generatie heeft echter vooral paars bloed in de aderen, met zowel Jan Vertonghen, Toby Alderweireld, Mousa Dembélé als Thomas Vermaelen die – net zoals Radja Nainggolan en nu zelfs ook Jérémy Doku – hun jeugd deels op het Kiel doorbrachten. Een impact via de opleiding waar Antwerp niet mee kan pronken.
HUIDIGE KERN
Genoeg over het verleden dus, tijd om de blik op het heden te richten. Na alle miserie van de voorbije jaren staan beide clubs nu netjes bovenin de stand. Beerschot als derde en Antwerp op de zesde stek, al is het verschil maar één punt en helt het doelsaldo – plus twee tegen plus zes – duidelijk over richting de Great Old. Op papier beschikt Leko dan ook over een betere en vooral bredere kern dan Losada, die wel het maximale uit zijn troepen weet te puren. Toch draait het bij Beerschot nog net iets meer om Holzhauser dan dat Antwerp afhankelijk is van Mbokani en Lior Refaelov. Samen met hun sterke backs geeft dat de thuisploeg licht het voordeel, zoals u reeds kon zien in onze Mixed XI.
LEKO VS LOSADA
Behalve de spelers hebben natuurlijk ook de coaches hun aandeel in de goede prestaties van hun team. Beerschot zit intussen aan 22 doelpunten en 20 tegentreffers, bij Antwerp zijn die cijfers respectievelijk 18 en 12 stuks. Het is een bewijs van het offensieve voetbal dat zowel Losada als Leko prediken. Beide relatief jonge trainers – in hun actieve carrière allebei ooit aan de slag op het Kiel, de ene al wat langer dan de ander – zweren bij een tactiek met drie achterin, gaan graag uit van eigen sterkte en zijn niet op hun mondje gevallen. De gelijkenissen zijn dus legio en tot dusver laat Losada een prima indruk na. Zijn titel in 1B weegt evenwel niet op tegen Leko zijn landstitel, beker én Supercup.
AANHANG
Tot slot moeten we het nog even over de fans hebben. Twee van de meest loyale supportersgroepen van het land, zo bleek doorheen de donkere tijden, al is het rode legioen toch net iets sterker. Tenslotte telt Antwerp met 12.500 abonnees ongeveer dubbel zoveel seizoenkaarthouders als Beerschot, waar ze wel geloven dat daar nog rek op zit. Naar verluidt zijn er immers plannen om van het Kiel, dat plaats biedt aan bijna 13.000 mensen, te verhuizen naar een stadion met een veel grotere capaciteit. Paul Gheysens hoopt de Bosuil, waar vandaag 16.000 zitjes zijn, op zijn beurt om te bouwen tot een tempel met 23.000 stuks. Zowel de middelen als het potentieel lijken alvast aanwezig.
CONCLUSIE
Hoewel er duidelijke verschillen zijn van regio tot regio, kleurt Antwerpen dus eerder rood dan paars. Verder heeft Antwerp tevens de bovenhand wat de onderlinge duels, traditie en Europese prestaties betreft, net zoals het allicht over de sterkste kern en coach beschikt. Beerschot daarentegen blinkt met de volste prijzenkast, zowel op collectief als individueel vlak, en mag gerust stellen dat het meer haar stempel op ons nationaal elftal drukte. Bovendien staat het nog boven de rivaal, al kan daar straks verandering in komen, en heeft het met Holzhauser momenteel de beste speler in de rangen. Een evenwichtige strijd dus, met Antwerp dat misschien net iets meer de titel Ploeg van 't Stad kan claimen.
In een van de weinige stadsderby’s die onze eerste klasse nog rijk is, met verder alleen Club tegen Cercle Brugge, ligt die status evenwel voor het grijpen. Wij hopen dan ook vooral op spektakel, zeker omdat beide ploegen tot dusver samen reeds betrokken waren bij 72 goals in opgeteld 18 wedstrijden – goed voor een gemiddelde van vier per match. Wat het resultaat ook mogen worden, zowel Antwerp als Beerschot mag echter bovenal fier zijn dat het na alle doorzwommen watertjes opnieuw hier staat. Toch kan, behoudens een gelijkspel, straks slechts één elftal zich de felbegeerde kroon als Ploeg van 't Stad toe-eigenen. Zonde dat er geen publiek aanwezig mag zijn, want voor het overige is de timing perfect voor een spetterende derby. Den Antwaarp versus Den Beerschot: we hebben het gemist.
LEES OOK: Boeckx vloekt op struikelblok Andelecht: “Onverklaarbaar”
