Arne Decraene
Rollende koppen deze week in de Ghelamco en Luminus Arena, waar respectievelijk Laszlo Bölöni en Hannes Wolf de laan werden uitgestuurd. Na een mislukte competitiestart staat het water AA Gent en KRC Genk dan ook reeds aan de lippen, en dat voor twee teams die vol ambitie aan hun campagne begonnen. Volgens sommigen is het seizoen daarom nu al verloren, hoewel beide ploegen intern natuurlijk nog de hoop koesteren om zich alsnog in PO I te knokken. Maar is dat überhaupt nog haalbaar?
Wie een blik op de stand werpt, kan zijn ogen allicht nauwelijks geloven. Met een lamentabele drie op 15 bevindt AA Gent zich maar net boven de degradatiezone, terwijl Genk met vijf op 15 niet veel beter doet en op plaats 14 staat geparkeerd – allebei met een negatief doelpuntensaldo van min 3 overigens. Mijlenver beneden de vooropgestelde verwachtingen uiteraard, met als gevolg dat het bestuur zowel in Oost-Vlaanderen als Limburg (opnieuw) besloot in te grijpen. Exit Bölöni en Wolf dus, die voorlopig worden opgevolgd door hun assistenten Wim De Decker en Domenico Olivieri.
IRONISCHE PANIEK
Uit de woorden van Ivan De Witte mogen we opmaken dat die eerste vol zijn kans krijgt, zeker nu de Buffalo’s een stapje dichter bij de Champions League staan. Peter Croonen liet dan weer weten zijn tijd te zullen nemen om een nieuwe T1 aan te duiden, wat maakt dat Olivieri minstens één en wie weet zelfs meer matchen het roer van het wankel schip in handen krijgt. Hier en daar voedt die afwachtende houding het vermoeden dat geen van beide clubs nog écht in een opmars richting de play-offs gelooft. Per slot van rekening behoren dit seizoen geen zes, maar slechts vier elftallen straks tot de gelukkigen.
Ergens zou het ironisch zijn mochten Genk en Gent er niet in slagen om het tij te keren en zich alsnog richting de top vier te wroeten. In alle debatten omtrent het aangepaste format voor deze bijzondere jaargang, schreeuwden zij namelijk om ter hardst dat het systeem van de PO’s absoluut in stand moest worden gehouden. Dat ze allebei dreigen om de boot te missen, was ongetwijfeld dan ook niet meteen ingecalculeerd in de plannen. Al is het na amper vijf speeldagen misschien iets te voorbarig om zulke conclusies reeds te trekken, ondanks de algehele paniek – duidelijk ook binnenskamers – die nu heerst.
EXTRA SPEELRUIMTE
Hoewel de toestand vandaag enigszins uitzichtloos lijkt, is er immers nog meer dan tijd genoeg om de scheve situatie recht te trekken – op voorwaarde dat het coronavirus niet terug roet in het eten gooit natuurlijk. Zo bestaat de reguliere campagne dit keer niet uit 30, maar wel 34 speelrondes. De plekjes mogen met twee deelnemers minder dan wel duurder zijn geworden, Genk en Gent krijgen zo dus vier wedstrijden meer om te bewijzen dat zij thuishoren in PO I. En, vooral: de kans om 12 punten extra te sprokkelen. Een marge die toch een wereld van verschil vormt vergeleken met een doorsnee seizoen.
Niet dat de opdracht anders volstrekt ondoenbaar is. Om dat te illustreren, hoeven we niet verder te kijken de vorige jaargang. Met een zes op 15 kende Charleroi toen een vergelijkbare start als AA Gent nu, om uiteindelijk te stranden op een fraaie derde plaats vooraleer de competitie werd onderbroken. Anderlecht moest het zelfs stellen met twee punten uit vijf duels, doorgetrokken naar een zes op 27. Toch maakte Paars-Wit op de slotspeeldag nog een waterkansje op de top zes. Nu zou dat niet volstaan om de eindronde te mogen spelen, al kunnen die vier extra partijen dan mogelijk dus soelaas brengen.
STRIJD OM 2 TICKETS
In dat geval moeten de teams die vandaag bovenaan het klassement pronken uiteraard wel nog steken laten vallen. Charleroi nam alvast een stevige optie op PO I, terwijl ook Club Brugge – momenteel pas vijfde, maar sinds de invoering van de play-offs nooit lager dan vierde gestrand na het reguliere seizoen én nog steeds de uitgesproken titelfavoriet – een zekerheid lijkt. Blijven dan nog twee tickets over, met een resem aan ploegen die in aanmerking komt. De kans lijkt echter klein dat KV Kortrijk haar huidige vierde plek in de stand vasthoudt, net zoals nummer twee Beerschot wellicht nog een terugval kent.
Nochtans zijn de Antwerpenaren goed op weg om het huzarenstukje van KV Mechelen, met name als promovendus meteen de traditionele topclubs bedreigen, over te doen. Toch kunnen we ons moeilijk voorstellen dat de troepen van Hernan Losada zich dadelijk in de top vier weten te nestelen. De focus ligt voor Genk en Gent dan ook eerder op stadsgenoot Antwerp, samen met de overige leden van de klassieke G5. Op de Bosuil draait het evenwel ook niet bepaald vlot, terwijl Anderlecht en Standard tot dusver wel punten pakken maar evenmin imponeren. Noch een perfect parcours aan het afleggen zijn.
OVERBRUGBARE KLOOF
Met zeven, negen en 10 op 15 zijn zij alleszins nog lang niet uit het gezichtsveld verdwenen en valt de kloof nog relatief eenvoudig te overbruggen, zeker nu er nog 29 speelrondes op het programma staan. Hoewel het aanwezige materiaal de verwachtingen voorlopig hoegenaamd niet wist in te lossen, lijken de spelerskernen in Genk en Gent bovendien niet te moeten onderdoen voor die van de concurrentie. We begrijpen Wolf dan ook dat hij graag iets meer tijd had gekregen, net zoals Bölöni – of liever gezegd Jess Thorup – wat meer krediet mocht worden gegund. Per slot van rekening is het nog niet te laat om de rug te rechten, al mogen ze in de Luminus en Ghelamco Arena vanaf nu dan wel nog nauwelijks steken laten vallen. Zowel óp als naast het veld.
LEES OOK: Defour ziet extra titelkandidaat: Union en Club beven
