Arne Decraene
Het moest een vertrek door de grote poort van de Ghelamco Arena worden, maar nu dreigt toch een afscheid in mineur. Jonathan David en AA Gent liggen niet gewoon op ramkoers over de details van een eventuele transfer, het Canadese goudhaantje lijkt stilaan de oorlog te verklaren aan de Buffalo's. Die houden voet bij stuk, al lopen Ivan De Witte en Michel Louwagie zo wel het risico om in een gevaarlijke situatie te belanden. Of hoe hun spelletje wel eens fout zou kunnen aflopen.
Een recordsom naar Belgische normen, en anders niets. Dat was de duidelijke voorwaarde die AA Gent al langer stelde aan een verhuis van David, die dus beter moest doen dan de 25 miljoen euro die Club Brugge en Anderlecht voor respectievelijk Wesley Moraes en Youri Tielemans mochten incasseren. Net zoals bij die laatste leken de centen uit Frankrijk te zullen komen, waar Lille een aanzienlijk gedeelte van haar winst op voormalig Charleroi-aanvaller Victor Osimhen wil investeren in de doeltreffende draaischijf van de vicekampioen. Helaas ging het nog niet om een verpulvering, maar 'slechts' een evenaring van het Jupiler Pro League-record.
SIMON-SCENARIO
Niet genoeg, zo oordelen ze in de Ghelamco Arena, waar de lat op 30 tot zelfs 35 miljoen wordt gelegd. Dat is dan weer niet naar de zin van David zijn entourage, die onder meer wijst op de financiële impact van het coronavirus om die vraagprijs als onrealistisch te beschouwen. Op zich geen onterechte bedenking, al lijken de miljoenen ook deze zomer gewoon weer vlot over de Europese toonbanken te zullen vliegen. Voor een absoluut toptalent als de 20-jarige Canadees, die bij zijn land al 11 keer raak trof in 12 duels en dit seizoen in totaal 23 goals en 10 assists in 40 matchen verzamelde, mag dus gerust hoog worden gemikt.
Alleen zijn De Witte en Louwagie misschien toch net iets te gulzig, een steen waar ze zich nochtans eerder al aan stootten. Iedereen herinnert zich tenslotte nog hoe Moses Simon een aantal jaren terug omgedoopt werd tot 'de man van 20 miljoen', een bedrag dat op dat moment louter voor Marouane Fellaini op tafel was gelegd. De Nigeriaanse winger zou minstens evenveel opbrengen, zo klonk het destijds zelfverzekerd, maar enkele mindere campagnes later schreef Levante uiteindelijk amper vijf miljoen over op de Gentse rekening. Met David zal het zo een vaart vast niet lopen, maar laat het toch een waarschuwing vormen.
GENTS PLAFOND
Simon werd op die manier niet eens de duurste uitgaande transfer in de geschiedenis van de Buffalo's, die twee jaar eerder nog negen miljoen van Watford hadden ontvangen voor Sven Kums. Zelfs in de zomer van 2018 leverden met Samuel Kalu en Samuel Gigot, elk ruim acht miljoen, nog twee spelers meer op dan de snelle dribbelkont. Samen vormen ze de top drie van meest lucratieve vertrekkers ooit in Gent, dat dus nog nooit de kaap van tien miljoen overschreed. Om nu dan meteen minstens het driedubbele te eisen, vindt makelaar Nick Mavromaras dan ook te veel. Begrijpelijk, al is David wel degelijk een pak geld waard.
Het bekende Transfermarkt.com schat zijn waarde alvast op maar liefst 22,5 miljoen, waarmee hij het hoogste prijskaartje in België om zijn nek draagt. Toch zal dat zeker niet volstaan om hem weg te plukken uit Gent, hoewel de verwachte biedingsslag daar voorlopig lijkt uit te blijven. Ondanks zijn status als grof wild op de mercato, ziet het er namelijk niet naar uit dat Louwagie en co momenteel veel andere concrete aanbiedingen achter de hand hebben. Clubs uit zowat heel Europa – en dan vooral Duitsland – passeerden reeds de revue, maar enkel Lille kwam tot dusver met een officieel en toch vrij aanlokkelijk bod op de proppen.
KOKENDE POTJES
Voor David zelf, die eerder nochtans naar de Bundesliga lonkte, is het alleszins een uitgemaakte zaak. Hij heeft zijn zinnen gezet op een overgang naar Rijsel en maakt dat graag ook kenbaar aan de buitenwereld. Druk vanuit zijn entourage, zo klinkt het in Gent, waarmee ze allicht ook wel een punt hebben. Tenslotte staat Mavromaras, wiens bureau er als tweede grootste cliënt Zulte Waregem-huurling Cyle Larin op nahoudt, ongetwijfeld te popelen om te cashen. Dat intussen ook Mogi Bayat zich naar goede gewoonte weer in de onderhandelingen wist te murwen, zal de relatie met David en zijn gevolg er dus niet bepaald op verbeteren.
De Witte speelt echter hoog spel en wijst de zaakwaarnemer zélf met de vinger over diens werkwijze. Die zijn in strijd met de FIFA-reglementen, aldus de Gentse preses, om er dan meteen nog eens aan toe te voegen dat David zelfs bij een verhoogd bod liefst gewoon aan boord blijft. Riskante uitlatingen die niet alleen kwaad bloed kunnen zetten, maar het potje straks wie weet wel eens doen overkoken. Hoewel de Buffalo's dankzij het doorlopend contract van David tot medio 2023 in principe sterk in hun schoenen staan, is er altijd nog een weinig charmante uitweg die iedereen toch bij voorkeur ontloopt: de befaamde wet van '78.
WET VAN '78
In het algemeen beroepen spelers zich zelden op die eenzijdige verbreking van hun verbintenis, waarbij ze hun huidige werkgever het resterende salaris dat ze anders nog zouden opstrijken als opzegsom dienen te betalen. In het geval van David kan die prijs dus nog flink oplopen, al houdt Gent dan nog steeds slechts een fractie van het beoogde bedrag over. Hoewel zulk een manoeuvre doorgaans slecht in de smaak valt, zou het toptalent niet de eerste zijn die op z'n minst dreigt om gebruik te maken van de mazen in het net. Integendeel: de voorbeelden om zo zowel binnenlandse áls internationale transfers af te dwingen zijn legio.
Zo verhuisde Faïz Selemani op die manier recent nog van Union naar KV Kortrijk, terwijl Alejandro Pozuelo vorig jaar Genk tot een akkoord met Toronto dwong. In een iets verder verleden hield ook Ronald Vargas met succes Club Brugge in een houdgreep, dat in het begin van deze eeuw tevens Andres Mendoza moest laten gaan. In de heisa rond Vargas werd Club zelfs gedwongen om de Venezolaan met korting aan Anderlecht te verkopen, net zoals Genk ooit Steven Defour aan Standard verloor. Wolfsburg toonde met de betreurde Junior Malanda dan weer dat ook buitenlandse (sub)toppers een gratis opportuniteit zien zitten.
GULZIG GENT
Wie weet wordt David wel de volgende in dat illuster rijtje, zij het door te dreigen met de wet van 78 dan wel door ze effectief in te roepen. Hoewel we denken en misschien vooral hopen dat het zo ver niet zal komen, durven we voor een ontwijking van dat rampscenario alleszins minder ons hand in het vuur steken dan voor een vermijding van het Simon-script. De waarde van het goudklompje zal immers niet snel afnemen, zijn zin om nog voor de troepen van Jess Thorup uit te komen daarentegen des te meer. Zoveel werd reeds duidelijk in de oefenwedstrijd tegen Club Brugge, waar de ontevreden sterspeler vriendelijk voor bedankte.
Alle titelambities ten spijt is het dan ook nog maar de vraag of Gent er goed aan doet om dwars te blijven liggen. Beter één vogel in de hand dan tien in de lucht, zo luidt het gezegde, dus wellicht zijn de Buffalo's meer gebaat met een wat constructievere houding – bijvoorbeeld door de blauwdruk van Osimhen te volgen en een iets minder lucratieve deal mét een fiks doorverkooppercentage te overwegen. Vermits David destijds nog gratis in huis werd gehaald, mogen de Gentenaren zich per slot van rekening sowieso rijk rekenen. Nu alleen nog oppassen dat uit gulzigheid om de kassa te passeren niet in het eigen vel wordt gesneden.
LEES OOK: Oorlog competitiehervorming: Vandenbempt roept grote vrees
