Arne Decraene
Hala Madrid. Met een nipte zege tegen Villareal kroonde Real zich donderdag voor de 34ste keer in haar bestaan tot landskampioen van Spanje. Glorie dus voor Thibaut Courtois en Eden Hazard, waarbij de ene al een grotere bijdrage dan de andere leverde aan het succes. In Barcelona, dat toepasselijk in eigen huis onderuit ging tegen Osasuna, stond ene Lionel Messi dan weer stevig te balen. Hij beseft maar al te goed dat ze het in Camp Nou dit seizoen zélf hebben weggegeven.
Ook in Santiago Bernabéu was het de afgelopen maanden immers niet allemaal rozengeur en maneschijn. De vele nieuwelingen uit het zomerse transferoffensief sloegen niet aan, terwijl de oude garde op het middenveld snel onder vuur kwam te liggen. Gareth Bale en in mindere mate James Rodriguez zorgden dan weer een heel jaar lang voor drama, en ook de Belgen stonden geregeld in het oog van de storm. Zo werd van topaankoop Hazard, die met overgewicht arriveerde, zelfs voor zijn blessures al veel meer verwacht. Courtois werd dan vooral afgemaakt na de draw in eigen huis tegen Club Brugge, waarna wat later ook de positie van Zinédine Zidane in het gedrang kwam. Uiteindelijk behield de Fransman het vertrouwen en groeide onze nationale nummer één uit van zondebok tot een van de bezielers van de titel, samen met Karim Benzema en Sergio Ramos.
ZAND IN DE MACHINE
Nochtans was de situatie op 19 oktober schrijnend voor De Koninklijke. In de Champions League bleef Real na het gelijkspel tegen Club achter met één op zes, een nederlaag op bezoek bij godbetert Mallorca zorgde in La Liga dan weer voor negen verliespunten na evenveel speeldagen. Niet getreurd echter, want ook bij aartsrivaal Barcelona verliep de competitiestart niet bepaald van een leien dakje. Op de mercato hadden de Catalanen nochtans uitgepakt met Frenkie de Jong en vooral Antoine Griezmann, maar toen al klonken geluiden dat niet iedereen – lees: Messi en co – in de kleedkamer achter de komst van die laatste stond.
De relatie tussen het duo zou de hele campagne lang voer tot discussie opleveren, zeker toen het bij de Fransman post-corona helemaal voor geen meter meer liep. Al kon hij, net zoals de rest van de Blaugrana, ook daarvoor niet echt overtuigen. Na vijf speeldagen had Barcelona al verloren van Athletic Bilbao en Granada, met tussendoor een draw tegen Osasuna. Niet alleen bleek het de voorbode voor een seizoen waarin constant met de punten werd gemorst, al snel werd duidelijk dat er na twee opeenvolgende titels zand zat in de machine van Ernesto Valverde. Die werd in januari dan ook vervangen door Quique Sétien.
CIRCUS CAMP NOU
Bovenop de bedenkelijke prestaties op het veld, zowel qua resultaat als geleverd spelpeil, was het verder ook buiten de lijnen zelden rustig in Catalonië. En dan hebben we het niet over de politieke spanningen die ervoor zorgden dat de eerste confrontatie met Real werd uitgesteld tot december. Aangezien zowat alles in Barcelona rond Messi draait, stond de Argentijnse sterspeler daarbij overigens eveneens vaak in het middelpunt van de aandacht. Zo was er zijn befaamde clash met technisch directeur Éric Abidal, die hij zelfs ei zo na te lijf ging op training, en dook zijn naam later ook op in de affaire gekend als Barça-gate.
Voorzitter Josep Bartomeu werd er daarin van beschuldigd lastercampagnes op sociale media jegens Messi en andere spelers te financieren, wat later stapten zes bestuursleden op uit onvrede met zijn beleid. Ook vanuit de spelersgroep klonk geregeld kritiek, niet in het minst bij monde van de aanvoerder zelf. Een heel jaar lang werd Camp Nou zo gedegradeerd tot een heus circus, waarin schandalen, incidenten en openlijke sneren schering en inslag waren. Dat doorheen al die drama's niet nóg veel meer koppen rolden, mag al bij al nog een half mirakel worden genoemd. Alleen coach Valverde moest er uiteindelijk dus aan geloven.
STRENG VOOR SÉTIEN
Ook dat was trouwens niet naar de zin van Messi, die het best kon vinden met de Spanjaard. Vanuit zijn kamp weerklonk daarom geregeld kritiek op de aanpak van diens opvolger, die van bij de start sowieso al niet iedereen zijn voorkeur wegdroeg. Tenslotte hadden velen liever clubicoon Xavi aan het roer gezet. De quote van Messi na de nederlaag tegen Osasuna, waarmee het lot van Barcelona los van de Madrileense zege werd bezegeld, zegt eigenlijk alles. "Dit duel is een voorbeeld van hoe ons seizoen is verlopen. We speelden enorm zwak en moeten zelfkritisch zijn. De spelers, maar ook globaal gezien", klonk het streng.
Dat de Argentijn vervolgens specifiek de periode sinds januari, ofwel vanaf de overname door Sétien, als "vreselijk" bestempeld, is tekenend voor zijn relatie met zijn nieuwe trainer. Wanneer we ons terug richten op het sportieve vlak, bleek die dan ook evenmin in staat om de motor weer in gang te krijgen. Al dient wel gezegd dat Barcelona flink gehinderd werd door blessureleed, met vooral Luis Suarez, Jordi Alba en Ousmane Dembélé die veel te vaak – en op het slechte moment – in de lappenmand lagen. De verrassende keuze voor Martin Braithwaite als noodoplossing voorin bleek dan weer niet bepaald een voltreffer te zijn.
MACHTELOZE MESSI
Vermits de aartsrivaal eveneens bleef morsen met de punten, stonden de Catalanen ondanks een nederlaag in Madrid bij ingang van de coronabreak tóch aan kop. Messi hekelde vervolgens de manier waarop het bestuur omging met de gevraagde looninlevering, maar schoot midden juni desalniettemin meteen scherp terug uit de startblokken. Uiteindelijk zette de 33-jarige wereldster andermaal een record neer door 20 goals én assists te vergaren, al bleken zijn ploegmaats tot minder in staat. Barcelona was te afhankelijk van haar aanvoerder en verspeelde zo punten tegen Sevilla, Atlético Madrid en vooral Celta de Vigo.
Die drie draws in negen duels bleken genoeg om twee punten bonus na 27 speeldagen om te zetten in vier stuks achterstand, want Real Madrid bleef op haar beurt foutloos. Het verlies tegen Osasuna was zo louter zout in de wonde, want dankzij de zege van Los Blancos was de strijd één match voor de meet sowieso al beslecht. Een straffe eindspurt van de Madrilenen, zij het vaak toch zonder zelf te overtuigen. Iets wat een heel seizoen lang het geval was, zo getuigt ook het feit dat ze nog op maximum 89 punten kunnen aftikken – met uitzondering van Barcelona (87) vorig jaar het laagste totaal voor de kampioen in La Liga sinds 2009.
CATALAANSE HOOP
Zelf mogen ze in Camp Nou de hand dus gerust in eigen boezem steken. Hoewel er soms ook wel een fikse dosis pech mee was gemoeid, en Real post-corona niks meer liet liggen, voldeed Barcelona in de voorbije campagne namelijk op geen enkel moment aan haar eigen hoge standaard. Noch op, nochh naast het veld. De prestigieuze aankoop van Griezmann draaide tot dusver uit op een fiasco, de bestuurskamer is een wespennest en Messi lijkt met zowat alles ontevreden. In dat opzicht bleek ook het ontslag van Valverde een vergissing, zeker omdat de beloofde beterschap onder diens opvolger ver onder de verwachting bleef.
Waaraan kan Barça zich dan optrekken? Om te beginnen de notie dat de eeuwige concurrent zoals gezegd zelf evenmin alles in de vernieling speelde. Hoewel dat het verspelen van de titel extra zuur maakt, valt de kloof in principe dus wel te dichten. Al moeten de Blaugrana dan toch dringend werk maken van vers bloed in zowat alle gelederen. Deels wordt dan gekeken naar de eigen jeugd, met jonkies als Ansu Fati en Riqui Puig die de Catalaanse burger hoop geven. Tot slot dient zich straks alweer een kans op eerherstel aan in de Champions League, waar Messi het momenteel wel nogal somber inziet voor de return tegen Napoli.
BOM IN BARCELONA
Geen haar op ons hoofd die er echter aan twijfelt dat de batterijen tegen 8 augustus weer opgeladen zullen zijn. Of het zal volstaan om de gunstige 1-1 uitgangspositie van de heenmatch in Napels te verzilveren, dat is dan weer een ander paar mouwen. Zeker op basis van wat we de afgelopen maanden zoal te zien kregen. Mocht het mislopen tegen Dries Mertens en co, staat één ding evenwel als een paal boven water. En dat is dat het kot in Camp Nou, de bijna 100 duizend zitjes ten spijt, te klein zal zijn voor die bom die dan tot barsten komt. Aan wie anders dan Messi om Barcelona die ramp te besparen.
LEES OOK: 'Barça-revelatie verlengt: grote naam moet beschikken'
