Arne Decraene
Vincent Mannaert slaakt ongetwijfeld een diepe zucht. De algemeen manager van Club Brugge deed nog maar pas ostentatief afstand van zijn zitje in de Raad van Bestuur van de Pro League, of hij mag alweer met zijn collega's rond de tafel gaan zitten. De inzet? Dezelfde als die op 15 mei, toen het doek definitief viel over de jaargang 2019/2020 van de Jupiler Pro League. Helaas.
Al is het nog niet helemaal zeker of het uitgebreide vonnis van het BAS, dat maar liefst 117 pagina's beslaat, ook de Blauw-Zwarte titel als ongeldig verklaart. Ondanks de verdeelde meningen daaromtrent, lijkt het er echter op van wel. Hoewel het kampioenschap in Jan Breydel reeds duchtig gevierd werd, en de teams die een compensatie van de Bruggelingen werden beloofd die centen vast al hebben ingecalculeerd in hun boekhouding, mag Club haar zestiende landstrofee dus tijdelijk weer uit de prijzenkast halen. Het humeur van Mannaert op het spoedoverleg van donderdag zal er niet bepaald beter op worden.
BAS BOVEN BMA
Een nieuwe Algemene Vergadering is tenslotte onvermijdelijk nu het BAS, in tegenstelling tot eerder de BMA, de klacht van Waasland-Beveren over de opgelegde degradatie als gegrond beschouwt. Zonder al te ver uit te weiden over de kern van de beslissingen die een tweetal maanden geleden werden genomen, vindt het rechtsorgaan de willekeur, inbreuken tegen het reglement en procedurefouten tijdens én in aanloop naar de stemming van toen immers té aanzienlijk om op kant te schuiven. Een herkansing is de enige correcte oplossing, zo luidt het verdict, waarbij dus ook de Brugse titel, de verdeling van de Europese tickets en de afspraken omtrent compensaties en solidariteit wellicht moeten worden herzien.
Al zijn de ogen vooral gericht op de kwestie van degradatie en promotie, met daaraan verbonden de hele discussie over het competitieformat – die nu dus nog maar eens moet worden overgedaan. Na het oordeel van de BMA leek het einde van de oeverloze soap rond de stopzetting vorige week nochtans eindelijk in zicht. Desalniettemin ging de Pro League, zoals Waasland-Beveren terecht opmerkt, naar aanleiding van dat vonnis net iets te voorbarig te werk. Dinsdag werd het format met 16 clubs en aangepaste play-offs, ondanks een alternatief met 18, nog bevestigd. Een dag later volgde dan al de voorstelling van de kalender, zij het allemaal uiteraard niet zonder de obligatoire onenigheid en interne verdeeldheid.
IRONISCHE TRAGEDIE
Dat uitgerekend op diezelfde dag bekend raakt dat alles nu weer van nul mag herbeginnen, is een ironische tragedie die zelfs de grootste cynicus niet kan verzinnen. En misschien ook wel het verdiende loon voor de clubleiders die te vaak eigenbelangen lieten primeren bij debatten over de impact van de coronacrisis. Een terugkeer naar de vroegere competitieformule met 18 ploegen, waarbij Waasland-Beveren gewoon in 1A zou blijven en een juridische steekspel eenvoudig vermeden kon worden, werd omwille van enkelen hun fixatie op het behoud van de play-offs namelijk tot tweemaal toe kordaat van tafel geveegd. Ei zo na zonder gevolgen, al spraken Peter Croonen en co blijkbaar dus toch voor hun beurt.
Dat deden ze ook al op die bewuste 15 mei, of eigenlijk zelfs reeds in de weken daarvoor. Alle holle praatjes over solidariteit en algemeen welzijn ten spijt, hekelden wij van meet af aan de gretigheid waarmee de stekker definitief uit de JPL werd getrokken. Dat de bal de voorbije weken in zowat alle omringende landen – behalve Frankrijk en Nederland – terug aan het rollen ging, en de Belgische teams zélf intussen alweer volop oefenmatchen afhaspelen, geldt als het ultieme bewijs dat zulk een drastisch besluit op dat moment geen noodzakelijke ingreep was. Een tijdelijke opschorting zoals elders had volstaan, maar helaas beslisten financiële zorgen en – hoe kan het ook anders – verborgen agenda's er anders over.
(GEEN) GEZICHTSVERLIES
Het gevolg is dat we, amper een maand voor het nieuwe seizoen aan zou moeten vatten, nu nog steeds in een impasse zitten. Of, erger nog, een soort van nooit eindigende dramareeks. De stress zal wat dat betreft allicht bij alle clubs stilaan toenemen, een gepaste straf voor de onzekerheid waar ze OH Leuven en Beerschot – die pas een week voor de voorziene startdatum hun promotiefinale mochten/moesten afwerken – twee maanden geleden in stortten. Beerschot-ondervoorzitter Walter Damen gaf recent alvast te kennen dat veel van zijn collega's volgens hem spijt hadden van de keuzes op 15 mei, maar dat ze niet op hun passen durfden terugkeren. Met dank aan het BAS krijgen ze nu dus de kans om beter te doen.
Schrik om gezichtsverlies te lijden, hoeft er alleszins zeker niet meer te zijn. Daarvoor is het per slot van rekening al lang te laat. Net zoals Croonen zijn suggestie van vorige week om speeldag 30 alsnog af te werken en Waasland-Beveren zo de wind uit de zeilen te halen, overigens. Op die stap valt jammer genoeg nu niet meer terug te keren, hoe graag we het zelf ook anders hadden gezien – alhoewel: ook die knoop werd pas op 15 mei definitief doorgehakt. De vergissing om de eerste klasse niet tijdelijk uit te breiden naar 18 ploegen, en op die manier alle juridische gevaren te ontmijnen, kan daarentegen wél nog altijd worden rechtgezet. Aan de heren voetbalbobo's om nu eindelijk écht het gezond verstand te laten primeren.
HANDEN IN ELKAAR
KV Mechelen haalde bijna exact twaalf maanden geleden haar gram in de zaak rond Operatie Propere Handen, waardoor de promovendus op het nippertje dan toch nog mocht aantreden op het hoogste niveau. Door het verrassende verdict van het BAS begint de tijd nu dus voor het tweede jaar op rij te dringen, met dat verschil dat de Pro League ditmaal alles zélf in eigen handen heeft. Indien de seizoensstart – waar we na vier maanden zonder Belgisch voetbal allen zó naar uitkijken – niet in het gedrang mag komen, slaan de verschillende partijen die dan ook best voor één keer eens effectief in elkaar. En werken ze op een constructievere manier dan een paar maanden geleden toe naar een oplossing. Wie weet verschijnt er straks dan tóch nog een glimlach op Mannaert zijn gezicht.
LEES OOK: Standard en AA Gent: beter of niet? De verrassende tussenbalans
