Arne Decraene
Extra scorend vermogen, meer power op het middenveld en vooral een fikse injectie creativiteit: Peter Verbeke heeft nog heel wat werk voor de boeg indien Anderlecht volgend seizoen werkelijk alweer mee wil doen om de prijzen. Hoog op het verlanglijstje prijkt echter ongetwijfeld ook defensieve versterking, want centraal achterin oogt de spoeling momenteel flinterdun. Nochtans heeft Paars-Wit op papier net een overschot aan verdedigers onder contract staan. De hamvraag luidt dan ook: wie van hen wordt de kompaan van Vincent Kompany?
29 tegendoelpunten, goed voor het op twee na beste rapport in de Jupiler Pro League. Anderlecht kende in de voorbije campagne een pak mankementen, maar in de achterhoede oogt de totale balans verre van verkeerd. Voor een groot deel de verdienste van doelman Hendrik Van Crombrugge uiteraard, al had de aanwezigheid van Kompany daar vast ook wel wat mee te maken. Sinds nieuwjaar zitten de Brusselaars met Michael Murillo op rechts eveneens gebeiteld, terwijl diens maatje Kemar Lawrence aan de overkant straks eindelijk de hoge verwachtingen mag proberen inlossen. Ondanks zijn grootspraak bij aankomst durft Anderlecht daar evenwel toch niet blind op vertrouwen, want met Bogdan Mykhaylichenko is er al een alternatief in aantocht. Rest dus alleen nog de kwestie wie voor het vierde plekje mag strijden.
HUIDIGE KANDIDATEN
Beginnen doen we vanzelfsprekend bij de opties in de huidige kern, waar Elias Cobbaut duidelijk niet meer hoeft te rekenen op een carrière als linksachter. Op zich geen probleem voor de eenmalige Rode Duivel, want een centralere positie – liefst nog in een driemansdefensie, wat echter uitgesloten lijkt in het Lotto Park – gaat hem eigenlijk beter af. Hoewel hij niet bij alle supporters in de bovenste schuif ligt, en zijn gebreken af en toe aanleiding geven tot frustratie, kan de linkspoot zo een geschikte partner voor Kompany vormen. Bovendien is Cobbaut nog altijd pas 22 jaar en beschikt hij dus nog over tonnen progressiemarge. Toch lijkt Anderlecht hier eerder geneigd om actief op zoek te gaan naar een goed bod dat de kassa kan spijzen.
Per slot van rekening moet het geld ergens vandaan komen, want de eigen jonkies blijven bij voorkeur nog op post. Zo mochten Marco Kana en Killian Sardella, dit seizoen op 17-jarige leeftijd allebei al goed voor meer dan 15 optredens bij de hoofdmacht, recent hun kribbel zetten onder een nieuw contract. Die eerste wordt nu reeds aangeduid als de troonopvolger van Kompany, maar om alle eieren in zijn mand te leggen is het wellicht net iets te vroeg. Tenslotte moest Kana na de komst van Murillo al plaats ruimen, waardoor hij tijdens de sterke eindspurt dus vooral op de bank zat. Vermits Sardella even groen achter de oren ziet en eerder op de backs moet depanneren, is een meer ervaren kracht dan ook zeker geen overbodige luxe.
HUURLINGEN OP POST?
In de laatste weken van de voorbije jaargang werd die rol met verve ingevuld door Derrick Luckassen, die na enkele mindere optredens tegen de zijlijn zo alsnog zijn draai vond. De huurling van PSV vormde zelfs een uitstekende tandem met Kompany, maar helaas bleek zijn aankoopoptie van vijf miljoen veel te duur. Hoewel hij net als Cobbaut niet door iedereen in het Lotto Park naar waarde wordt geschat, hoeft het dus evenwel niet te verbazen dat Paars-Wit toch nog alle zeilen bijzet om de 24-jarige Nederlander minstens een jaar langer aan boord te houden. Desnoods met een nieuwe huurconstructie, al kan de prijs misschien net voldoende worden gedrukt voor een definitieve transfer die binnen het budget van 2,5 miljoen past.
Dat zit er voor zijn twee jaar jongere landgenoot Philippe Sandler al zeker niet in, integendeel: allicht kan Anderlecht zich zelfs een verlenging van de leendeal met Manchester City niet permitteren. Ondanks zijn goede contacten in het Etihad Stadium hoeft Kompany er dus niet op een korting te rekenen, al zet de op til zijnde kaap van toptalent Roméo Lavia de Engelse grootmacht wie weet alsnog aan tot een kleine geste richting het clubicoon. Op basis van wat hij in zijn beperkte optredens al liet zien zou Sandler alvast een serieuze versterking zijn, op voorwaarde natuurlijk dat hij fit blijft. Knieproblemen beperkten de pupil van Kompany dit seizoen tot amper negen duels, dus de vraag blijft hoe dan ook of hij de investering waard is.
HOOP OP TWEEDE KANS?
Anderlecht moet spaarzaam omspringen met de centen, en dus is het logisch dat nog eens met een kritisch oog naar de terugkerende huurlingen wordt gekeken. Vreemd genoeg hoeft Hannes Delcroix desondanks al zeker niet op een nieuwe kans te rekenen. Nochtans heeft hij een goed jaar bij RKC achter de rug, past hij binnen het In Youth We Trust-credo én beschikt hij als linkspoot over een interessant profiel – zeker als Cobbaut vertrekt. Dat laatste geldt ook voor James Lawrence, die net als Josué Sa nog maar één jaar onder contract ligt. Vermits beiden bovendien tot de categorie van ongewenste middelmaat behoren én op een leeftijd zitten waar weinig beterschap in het verschiet ligt, mogen zij eveneens al uitkijken naar wat anders.
Hetzelfde lot is Antonio Milic, samen met Knowledge Musona de belichaming van de rampzalige mercato na de overname door Marc Coucke – maar wél nog twee jaar vorstelijk betaald–, beschoren. Dat de Kroaat op 1 juli alweer aansluit is wellicht dan ook vooral een poging om huurclub Rayo Vallecano onder druk te zetten, want eerherstel lijkt met zijn zware salaris toch uitgesloten. De plannen met Ognjen Vranjes, die AEK Athene zelfs al verliet, zijn dan weer iets vager. Op het eerste zicht oogt het onwaarschijnlijk dat het 30-jarige heethoofd nog een kans krijgt, maar wie weet denkt Kompany wel dat hij de Bosniër in toom kan houden. Met Mykhaylichenko bewijst Anderlecht alvast niet terug te deinzen voor notoire kaartenpakkers.
SCHOON SCHIP
Wat extra gebetenheid, zij het wel in gecontroleerde vorm, en fysieke kracht kan de jeugdige kern alleszins best gebruiken. In die zin zou een terugkeer van Vranjes dus nog enigszins steek houden, al raden wij het de recordkampioen toch niet aan. Dan nog liever hopen dat Bubacarr Sanneh zijn status als hopeloos geval van zich afschudt en alsnog tot ontplooiing komt, hoe klein we die kans vandaag ook achten. Per slot van rekening vertegenwoordigt de 25-jarige Gambiaan van acht miljoen, nog zo een lastige erfenis uit 2018, momenteel het grootste kapitaalverlies van allemaal in het Lotto Park. Voetballend past hij in principe niet in de filosofie van Kompany, maar misschien heeft die wel begrepen dat het af en toe toch wat ruwer mag.
Hoewel zijn transferwaarde op dit moment quasi nihil is, en het geen sinecure zal zijn om een overnemer te vinden voor zijn duur driejarig contract, lijkt Anderlecht echter eerder van plan om volledig schoon schip te maken met Sanneh en co. Ondanks de geruchten ziet het er dan ook niet naar uit dat een van de bovenstaande namen, die met uitzondering van Delcroix overigens stuk voor stuk in 2018 neerstreken in het Lotto Park, daar werkelijk ooit nog aan bod komt. Nochtans zal Paars-Wit nu nauwelijks wat vangen voor het vijftal aan geflopte verdedigers, maar hun lonen eindelijk definitief van de boeken vegen is allicht motivatie genoeg. Zelfs al staat daar qua inkomsten, zeker in verhouding tot de uitgaven destijds, bitter weinig tegenover.
IN YOUTH WE TRUST
Desalniettemin lijkt het een terechte keuze, want los van alle economische beslommeringen hebben geen van die spelers het niveau om Anderlecht uit het slop te trekken. Vermits ze geen aanspraak maken op een basisplaats, en hen herhaaldelijk uitlenen evenmin een oplossing biedt, lijkt het dan ook beter om straks te rapen wat er te rapen valt. Op die manier wordt de portefeuille tenminste nog wat aangedikt om Luckassen over te nemen, waarmee Kompany zijn partner alvast reeds beet zou hebben. Cobbaut mag in dat geval bij een goed bod vertrekken, wat Anderlecht opnieuw van wat ademruimte zou voorzien – en Verbeke weer fondsen geeft om de kern kwalitatief op te waarderen. Mogelijk kan Sandler dan een jaar langer worden gehuurd, al zouden wij toch overwegen om de selectie verder uit te dunnen en zijn plaats simpelweg in te vullen met een nieuw potentieel goudhaantje of iemand als Delcroix. In Youth We Trust, is het niet?
LEES OOK: 'Harde realiteit' bij Genk: "Worden ze niet vrolijk van"
