Arne Decraene
Wie weet wordt de Jupiler Pro League alsnog afgewerkt, maar één ding staat naar verluidt nu al zo goed als vast: 2020 wordt het eerste jaar sinds 1983 zonder een Profvoetballer van het Jaar. Op wie van hun collega's de heren voetballers zélf normaal gezien het meeste stemmen hadden uitgebracht, zullen we allicht dus nooit weten. Daarom houden wij hier dan maar onze eigen virtuele verkiezing.
Uiteraard had in de play-offs nog veel kunnen gebeuren, maar we moeten nu eenmaal roeien met de riemen die we hebben. 29 speeldagen dus, waarover weer heel wat te vertellen valt. Wij beperken ons hier echter tot de vijf spelers die het hardst hun stempel op de voorbije jaargang wisten te drukken. En volgens ons dus het meeste punten hadden vergaard op het Gala van de Profvoetballer.
Hans VANAKEN (Club Brugge)
Te beginnen natuurlijk met Hans Vanaken, regerend tweevoudig laureaat en op koers richting zijn derde onderscheiding op rij. Of toch als we zijn tweede triomf op de Gouden Schoen eerder dit jaar mogen geloven. De 27-jarige draaischijf van Club Brugge was dan ook andermaal bezig aan een sterk seizoen, zij het met iets minder overweldigende statistieken dan vorig jaar. Toen was Vanaken goed voor 14 goals en 15 assists, vandaag staat de teller – met 11 duels minder achter de rug – op respectievelijk 13 en drie stuks.
Niet dat de viervoudig Rode Duivel veel stappen terug zette, want mits wat meer killerinstinct voorin had vooral die laatste statistieke gerust hoger op kunnen lopen. Bovendien verbeterde hij zich nog in diverse aspecten van zijn spel (LEES MEER) en mogen we hem meer dan ooit dé leider van Blauw-Zwart noemen. Op weg om in de voetsporen van Jan Ceulemans te treden als Club-icoon te treden, de enige die de trofee drie keer na elkaar won. Een kans die Vanaken nu dus wellicht – voorlopig? – door zijn neus geboord ziet.
Simon MIGNOLET (Club Brugge)
Voor onze tweede kanshebber blijven we in Jan Breydel, waar Simon Mignolet pas sinds vorige zomer kamp opsloeg. Geen tent echter, maar wel een muur tussen de palen waar nauwelijks iets voorbij wist te komen. De ex-doelman van Liverpool werd in 27 optredens amper 13 keer geklopt en hield maar liefst 16 keer zijn netten schoon, allebei cijfers waarmee hij bovenaan de JPL pronkt. Vincent Mannaert heeft alvast geen spijt dat hij al bij al toch het risico nam om zeven miljoen uit te geven aan een intussen 32-jarig sluitstuk.
De vorige jaren kampte Club immers steevast met een keepersprobleem, in die mate zelfs dat het een half wonder was dat Ivan Leko na het gebruik van vijf (!) verschillende exemplaren in 2018 nog de titel pakte. Die zorgen lijken nu met Mignolet, na amper een halfjaar terug in ons land reeds verkozen tot Doelman v/h Jaar, definitief van de baan. Op het eerste zicht hier een outsider, maar Philippe Clement bouwde zijn succes toch vooral op zijn ijzersterke defensie. Het anker daarvan zou op veel stembiljetten niet mankeren.
Dieumerci MBOKANI (Antwerp)
Net zomin als Dieumerci Mbokani, de best rijpende wijn in onze contreien. Ook Dieu wordt namelijk alleen maar beter met de jaren, zo bewees de Congolese spits van Antwerp met nog maar eens een uitstekende campagne. Op 34-jarige leeftijd jaste hij niet alleen 18 doelpunten tegen de touwen, tussendoor leverde Mbokani ook nog eens zes assists af aan zijn ploegmaats. De ervaren rot heeft zo een voet in 24 treffers, ofwel zowat de helft van de volledige productie op de Bosuil. Waar hij dus het onmisbare epicentrum vormt.
Dat blijkt ook uit de tijd die hij op het veld stond, minstens even imposant voor een veteraan van zoveel oorlogen. In totaal miste Mbokani immers slechts 103 minuten, waarvan 90 dan nog door een schorsing. Niemand in de Antwerpse kern doet beter, toch een opmerkelijke vaststelling die andermaal zijn waarde onderstreept. Tot zijn teleurstelling greep de goalgetter nipt naast de Gouden Schoen, maar hier maakte hij mogelijk toch een betere kans. Helaas lijkt het Dieu, die de eer nog nooit won, van bovenaf niet gegund.
Jonathan DAVID (KAA Gent)
Ook Jonathan David was niet tevreden dat hij op 15 januari met lege handen huiswaarts ging van het Pop-Up Theater in Puurs. Niet per se omdat de 20-jarige Canadees pas op de vijfde plaats was gestrand in de hoofdcategorie, wel wegens het mislopen van de titel van Belofte van het Jaar. Die ging naar Anderlecht-youngster Yari Verschaeren, op zich eveneens een mooie naam op de erelijst. Toch had die van David daar absoluut niet misstaan, zeker niet gezien het indrukwekkende seizoen dat hij zopas achter de kiezen heeft.
Het goudhaantje van AA Gent was vanuit zijn lagere rol net als Mbokani goed voor 18 treffers, maar deed daar ook nog eens acht assists bovenop – twee stuks meer dan zijn Gouden Stier-concurrent. Snel, sterk, balvaardig, koelbloedig, polyvalent en het lijstje gaat zo nog wel even door: David heeft het allemaal. Een godsgeschenk voor de Buffalo's dat intussen op de radar staat van zowat heel Europa. Met een individuele bekroning op zak kon Michel Louwagie misschien dus nog net dat miljoentje extra uit de brand slepen.
Ryota MORIOKA (Charleroi)
Behalve onze vier topfavorieten schuiven we tot slot graag nog één outsider naar voren, die toch credits verdient voor de knappe campagne die hij neergezet heeft. Ryota Morioka was tenslotte zonder twijfel dé exponent van revelatie Charleroi. De 28-jarige Japanner vond in het begin van het seizoen uiterst vlot de weg naar de netten, tot Karim Belhocine alsnog de verrassende meesterzet deed om hem een rijtje achteruit te schuiven. Minder productiviteit, maar voor de rest betere statistieken op alle vlakken waren het gevolg.
Morioka onderging een ware gedaanteverandering en ontpopte zich plots tot een type-Ruud Vormer in zijn beste dagen: een onverzettelijke kilometervreter die tevens als verbindingsman tussen verdediging en aanval fungeert. Uiteindelijk klokte de middenvelder af op zes doelpunten en vijf assists, meer dan degelijke cijfers gezien de rol die hij vervult in het defensieve elftal. Een straffere statistiek is dat Morioka helemaal bovenin de JPL prijkt wat aantal recuperaties betreft. Niet mis voor een ex-floptransfer van Anderlecht.
LEES OOK: Fink slaat op tafel bij KRC Genk: “Dan ben ik weg!”
