The best of the rest. Die titel mag Charleroi, momenteel derde achter titelpretendenten Club Brugge en AA Gent, zich twee weken voor het eind van de reguliere competitie nog altijd toekennen. Een knappe prestatie dus van Karim Belhocine, vooral te danken aan een geheel dat stevig aan elkaar hangt. Zij het toch met één belangrijke schakel die de coach al kende van in Anderlecht: middenvelder Ryota Morioka.
Nog meer dan de doelpunten van Kaveh Rezaei of het blok van Dorian Dessoleil en co, met 22 tegentreffers nog steeds de op één na minst geklopte verdediging, is het immers vooral de Japanner die zowat wekelijks in het oog springt. Niet alleen met zijn bijdrage in het aanvallend compartiment, waar hij al goed was voor zes goals, vier assists en een heleboel opgezette counters, maar ook met zijn verrassende meerwaarde in defensief opzicht. Morioka bestrijkt flink wat terrein, wint duels en is fysiek tiptop in orde, zo getuigt het feit dat van alle Zebra's alleen doelman Nicolas Penneteau en verdedigers Dessoleil en Nurio vaker op het veld stonden. Stuk voor stuk kwaliteiten die hem destijds in Anderlecht nog niet werden toegedicht.
LAST VAN DE 10
Wanneer Morioka iets meer dan twee jaar geleden in het Lotto Park werd voorgesteld, klonk het namelijk dat hij de opvolger van de zopas vertrokken Sofiane Hanni moest worden. De spreekwoordelijke nummer 10 dus, een getal dat de dan 26-jarige spelmaker ook effectief op zijn rug gespeld kreeg. Logisch gezien al het moois dat de revelatie tot dan onder Philippe Clement bij Waasland-Beveren had laten zien, met zeven doelpunten en maar liefst 11 assists in 24 optredens. De verwachtingen waren dan ook hooggespannen, want na het debacle met de geflopte recordtransfer Nicolae Stancu snakte Anderlecht naar een dirigent.
Net zoals Michel Vlap dit jaar al geregeld mocht ervaren, is het nummer 10 achterop het Paars-Witte shirt echter een zware last om dragen. Nochtans begon Morioka niet verkeerd in zijn eerste seizoenhelft, met drie goals en evenveel assists in zes duels voor PO I gevolgd door drie treffers en één assist in de eindronde. Als collectief waren zowel de resultaten als het spelniveau evenwel vaak ondermaats, wat ervoor zorgde dat focus al snel op de man die de boel moest doen draaien kwam te liggen. De fans in de hoofdstad hadden hun oordeel dan ook vlug klaar: met Morioka had Anderlecht haar draaischijf nog niet gevonden.
HULP VAN MAZZU
Bij de start van de volgende jaargang had ook toenmalig trainer Hein Vanhaezebrouck de hoop opgegeven. Morioka werd na een paar maanden al geklasseerd als floptransfer en kwam nauwelijks nog aan de bak, pas in de twee laatste wedstrijden voor zijn ontslag probeerde HVH nog eens zijn kaart te trekken. Onder interim-coach Belhocine – jawel – mocht de Japanner eenmaal starten en ook Fred Rutten liet hem nog eens opdraven, maar dat Morioka zijn verhaal bij de Brusselaars dan al over was mocht duidelijk zijn. Eind januari, exact twaalf maanden na zijn aankomst in Anderlecht, bood Charleroi hem een dankbare uitweg.
Aanvankelijk op huurbasis, al was contractueel eigenlijk min of meer vastgelegd dat de optie van anderhalf miljoen wel gelicht zou worden. Een deal waar de Karolo's al snel van beseften dat ze zich het niet zouden beklagen, want zonder aan te knopen met zijn Beverse statistieken voelde Morioka zich in het Zwarte Land meteen weer als een vis in het water. Nog steeds op de positie achter de spitsen, waar hij met behulp van Felice Mazzu vooral op defensief vlak wel heel wat stappen zette. En, net zoals dat bij Clement op de Freethiel destijds het geval was, anderzijds tevens weer creatieve vrijheid kreeg met het leer in zijn bezit.
TYPE VORMER
De notie dat Morioka in Charleroi verlost werd van het 'keurslijf van Vanhaezebrouck' gaat dan ook alleen op in balbezit, waar hij de ruimte moet krijgen om zijn ding te doen. Een mening die Pär Zetterberg al een jaar geleden dus niet geheel onterecht was toegedaan, al voegde het Anderlecht-icoon daar toen wel aan toe dat "je hem niet te veel verdedigende taken moet geven, anders zal hij vooraan minder belangrijk zijn". Wist de Zweed echter veel dat Belhocine, met wie hij op dat moment nog de kleedkamer in het Lotto Park deelde, dit seizoen het ware potentieel van Moroka – nog meer dan Clement – pas écht zou ontgrendelen?
Niet door diens recept te kopiëren, al leek in het begin van deze campagne wel een terugkeer naar die periode in de maak. Na 11 matchen had hij immers zijn huidige totaal van zes doelpunten reeds vergaard, maar in Anderlecht bleek dat die versie van Morioka het niet redt aan de top. Belhocine besefte dan ook dat er meer uit de technicus te halen viel en begon hem, naarmate de weken vorderde en zeker in topduels, steeds meer in een lagere rol te gebruiken. Een type-Vormer, zeg maar: aanjager en kuitenbijter in balverlies, spelbepalende figuur met passes en infiltraties in balbezit. Wat had Mazzu hem graag in Genk gehad.
FLATER VAN ANDERLECHT?
Maakte Anderlecht dan een grove fout door Morioka zo eenvoudig te laten gaan? Niet per se, hoewel de zoektocht naar iemand om de ploeg op sleeptouw te nemen nog steeds niet voorbij is. Dat de draaischijf van Charleroi die taak op zich had kunnen nemen, blijft zeker gezien de omstandigheden op dat moment echter hoogst twijfelachtig. Wel kunnen we spreken van een gemiste kans. Als vervanger van Morioka nam in de winter van 2019 namelijk Peter Zulj zijn intrek in het Lotto Park, evenmin een voltreffer op de 10. Met dank aan Vincent Kompany vond de Oostenrijker nu alsnog zijn plek als controleur op het middenveld.
Zonde dus dat een soortgelijke switch voor Morioka nooit echt overwogen werd, zeker omdat hij op die manier een complementair duo met Yari Verschaeren had kunnen vormen. En op die positie bovendien een goedkoop alternatief voor Sven Kums en Adrien Trebel was geweest, nog zulke types die bezweken onder de veel te hoge verwachtingen. Dat Anderlecht al deze spelers met verlies van de hand deed – of in het geval van Trebel van plan is te doen – doet dan ook ongetwijfeld pijn, zeker met de prima prestaties van Kums en Morioka in Gent en Charleroi indachtig. Tenslotte zijn hun tickets voor PO I wél al geboekt.
TWEEDE KANS AAN DE TOP
Zaterdag nemen de nummer twee en drie in de stand het in een onderling duel tegen elkaar op. Als Morioka er dan in slaagt om Vadis Odjidja aan banden te leggen, naderen de Zebra's zelfs tot op één punt van de Buffalo's. En komt ook die welverdiende tweede kans aan de top voor de spelmaker/motor/controleur weer een stapje dichterbij. Hierboven spiegelden we hem reeds aan Club Brugge-aanvoerder Ruud Vormer, al gaat de vergelijking met diens ploegmaat Mats Rits eigenlijk beter op. De aanvallende middenvelder had na zijn overstap van Mechelen naar Jan Breydel daar op het eerste zicht ook weinig te zoeken, maar paste zich aan en dwong wat lager op het veld toch zijn plaats af. Helaas voor Anderlecht legt Morioka pas nu een soortgelijk traject af. Of kwamen zij niet zelf op hetzelfde idee;
