Het Lotto Park – of Astridpark, zoals Vincent Kompany het stadion nog altijd liefkozend noemt – kirde dit weekend eindelijk nog eens van de pret. Niet dat de fans hun team daar dit seizoen nog niet hadden zien winnen, want vijf van de acht zeges voorafgaand aan de demonstratie tegen Eupen trok Anderlecht in eigen huis over de streep Toch moet de 6-1 pandoering van de Panda's zowat het eerste moment van euforie in tijden zijn, een roes die helaas best niet te lang duurt. In realiteit is PO I nog steeds ver weg.
Desondanks had Frank Vercauteren zondag alle reden om een tevreden man te zijn, al had de perfectionist in de Paars-Witte hoofdcoach wel moeite om zich te vereenzelvigen met de eerredder. Kompany kroop dan weer met een nóg beter gevoel zijn bed in, want de speler-inspirator wist voor het eerst sinds zijn terugkeer te scoren voor de ploeg van zijn hart. En dat in een levensbelangrijk duel met het oog op de top zes, die mede dankzij een vroege rode kaart van de bezoekers wel al snel uitdraaide op een galamatch. Voor een zeldzame keer in deze desastreuze campagne liep alles dan ook op rolletjes voor de Brusselaars.
DOORBRAAK & BEVESTIGING
Het feest begon al na amper negen minuten. Anderlecht was daarvoor weer niet echt schroeiend aan de partij begonnen, tot Killian Sardella met een fijn doorsteekballetje Francis Amuzu door de defensie loodste. De winger schotelde op zijn beurt Michael Murillo diens eerste treffer in België voor en toverde zo in één klap een brede lach op Kompany zijn gezicht. Laat Sardella en Amuzu namelijk nu net twee van zijn pupillen zijn die dit jaar al het vaakst onder vuur lagen. Die eerste trekt als linksachter sinds nieuwjaar evenwel veel beter zijn streng dan daarvoor aan de overkant, al blijf het toch een beetje wachten op Kemar Lawrence.
Als de nieuwe linksback evenzeer bekoort als Murillo op rechts, zit Paars-Wit defensief op de flanken alvast gebeiteld. Ook na zijn goal bevestigde de Panamees immers al het goeds van de afgelopen weken. Dankzij de uitsluiting van Jordi Amat voetbalde hij wel de hele tijd in een zetel, maar zijn vele rushes en gemeten voorzetten maakten toch andermaal indruk. En zorgden in de tweede helft zelfs nog voor een assist voor Amuzu, die helemaal in het slot zelf dan weer Zakaria Bakkali – op die manier ook ineens terug voetballer – bediende. Twee beslissende passes én een doelpunt: wie weet is Ciske nu eindelijk wel écht vertrokken.
HOOPVOLLE HUURLINGEN
De geblesseerde Nacer Chadli en geschorste Jérémy Doku werden alleszins plots niet meer gemist, al zat Marko Pjaca daar ook wel voor iets tussen. De huurling van Juventus was vooral voor rust een constante dreiging voor de tien Panda's en mocht op aangeven van Michel Vlap zelfs simpel zijn rekening in ons land openen. Luttele tellen later was de Kroaat al dicht bij een tweede treffer, ware het niet dat allebei de palen in de weg stonden. Een veelbelovend teken, hoewel het er niet naar uitziet dat Pjaca snel 90 minuten aan zal kunnen. Voorzichtig omspringen met de krachten: in het Lotto Park kennen ze er jammer genoeg alles van.
In dat opzicht scoorde Dejan Joveljic zondag dan weer uitstekende punten. Niet per se met zijn wedstrijd op zich, want behalve de penalty en bijhorende rode kaart kwam de zwoegende Serviër net iets te weinig in het stuk voor, maar wel wat zijn fysieke toestand betreft. De van Frankfurt geleende spits bleef ondanks zijn kwistige inspanningen namelijk staan tot het laatste fluitsignaal, en dat na een week waarin hij omwille van een verstuikte enkel nauwelijks op het trainingsveld verscheen. Vermits Vercauteren in de komende matchen allicht nog steeds krap zal zitten voorin een hoopvol signaal dat hij op Joveljic alvast kan rekenen.
ONVERWACHTE OPSTEKERS
Voor Kompany meteen ook reden genoeg om de loftrompet op te steken over de 'creatieve' transfers die deze winter werden gevonden. Dat de middelen beperkt waren klopt, maar met Pjaca en Joveljic leken de Brusselaars toch vooral terug te grijpen naar een bekend recept: sterren zonder ritme huren. Dat met het Balkan-duo dit keer wél raak werd geschoten, moet in de volgende weken dan ook nog bevestigd worden. Toch keek ook Michael Verschueren zondag ongetwijfeld – en terecht – met een brede glimlach toe hoe drie van zijn vier winteraanwinsten een aanzienlijke bijdrage leverden aan de deugddoende monsterscore.
Bovendien kon ook Vlap nog eens bekoren. De Nederlander is niet het type om een team op sleeptouw te nemen – daar lijkt Pjaca beter toe geschikt – maar blijft wel een killer in de zestien. De strafschop voor 2-0 zette hij alvast koelbloedig om, met zijn diepgang luidde het nummer 10 vervolgens ook nog onder meer de 3-0 van zijn concullega-spelmaker in. Een knappe actie die begon met een crosspass van Kompany, nadien in hoogsteigen persoon dus verantwoordelijk voor de apotheose van de eerste helft. Op corner van Peter Zulj overigens, nóg een opsteker. Alleen de andermaal bleke Sambi Lokonga viel zo wat uit de toon.
GEEN GARANTIES
Niks dan goed nieuws dus in het Lotto Park, al moet de ruime zege tegen tien makke Eupense schapen wel met een korrel zout genomen worden – net zoals de manier waarop Paars-Wit een week eerder met een man minder ten onder ging in Mechelen. Bovendien sloeg Kompany achteraf nagels met koppen door te stellen dat Anderlecht het tot dusver niet in de toppers, maar vooral tegen de mindere goden had laten afweten. Dat het op het eerste zicht gunstige schema – Waasland-Beveren en STVV uit, met tussendoor Zulte Waregem dat op bezoek komt – met een negen op negen wordt afgesloten is dus lang geen garantie.
Wel biedt dat programma uiteraard perspectieven. Mochten de troepen van Vercauteren vanaf nu geen fouten meer maken, zou hun totaal trouwens uitkomen op 46 punten. Aangezien het gemiddelde om deel te mogen nemen aan PO I op 47 stuks ligt, zal de recordkampioen er in dat geval dus hoe dan ook dichtbij zijn. Of het zal volstaan om de achterstand van vier punten op het huidige nummer zes KRC Genk goed te maken, hangt echter zelfs dan nog steeds volledig van de Limburgers – en KV Mechelen, die andere ploeg die haar lot in tegenstelling tot Anderlecht in eigen handen heeft – af. Mogelijk worden de kaarten dus pas definitief geschud wanneer die twee teams het op de allerlaatste speeldag tegen elkaar opnemen. Tenzij Kompany en co de rol tegen dan zelf al lossen, natuurlijk.
