Arne Decraene
De eerste finalist van de Croky Cup is gekend. Club Brugge knokte zich met bloed, zweet en tranen langs Zulte Waregem richting de Heizel, waar een topaffiche tegen Antwerp nog steeds tot de opties behoort. In Kortrijk moeten de troepen van Laszlo Bölöni, net zoals die van Philippe Clement gisteren, dan wel hun slechte uitgangspositie na de heenpartij goedmaken. En dat zonder Dieumerci Mbokani.
Op 7 juni 1992, bijna 28 jaar geleden, won Antwerp haar laatste trofee. De Great Old trok toen in de bekerfinale tegen KV Mechelen na een bloedstollende strafschoppenreeks aan het langste eind, een spektakelstuk waarin doelman Ratko Svilar eeuwige roem vergaarde. Eerst door – net zoals collega aan de overkant Michel Preud'homme eerder – zelf de 21e (!) elfmeter om te zetten, daarna door met een derde en beslissende save op de inzet van wijlen Lei Clijsters uit te pakken. Het water loopt huidig sluitstuk Sinan Bolat vast al in de mond wanneer hij denkt aan een soortgelijke heldenrol in het Koning Boudewijnstadion.
DOMME REDDENDE ENGEL
Maar eerst moet Antwerp dus nog voorbij de Kerels, die na het 1-1 gelijkspel op de Bosuil het tweede luik met een lichte bonus aanvatten. Ei zo na was die marge zelfs nog groter, want een achttal minuten voor affluiten leek het verrassende doelpunt van Jovan Stojanovic nog te volstaan voor een Kortrijkse hold-up. Tot wie anders dan Dieu nog maar eens als reddende engel voor de Antwerpse zieltjes naar voren besloot te treden. Mbokani glipte door de buitenspelval en blies met goal nummer 20 dit seizoen – een totaal dat de topschutter intussen alweer met één stuk verder aanscherpte – de bekerdroom weer nieuw leven in.
Na dat resultaat weet het stamnummer één desalniettemin voor welke opdracht het nu staat. Niet scoren in het Guldensporenstadion staat gelijk aan de uitschakeling, en dus zouden alle ogen normaal gezien op de Congolees gericht zijn. Die kijkt vanavond echter door zijn eigen domme schuld geschorst toe, want de gele kaart die Mbokani in de slotfase van het eerste treffen slikte valt op z'n minst vermijdbaar te noemen. Het vat vol ervaring liet zich vangen in een opstootje waar zijn tegenstanders zo helaas als grote winnaars uitkwamen. Zij hoeven zich straks immers geen zorgen te maken om de beste spits op de Belgische velden.
DE FRATSEN VAN DIEU & ZÉ
Hoewel Mbokani op 34-jarige leeftijd uitzonderlijk betrouwbaar is – van alle veldspelers heeft hij zelfs de meeste minuten op de teller – en Antwerp zonder de goalgetter uiteraard niet zou staan waar het vandaag prijkt, laat Dieu het zo toch voor de tweede keer dit jaar op een cruciaal moment afweten. Eind augustus leidde hij met twee onbezonnen tackles namelijk ook al het drama tegen AZ en dus de vroegtijdige aftocht in Europa in. Niemand die weet wat de anders zo koele kikker toen bezielde, en gezien zijn status werd het hem ook snel vergeven. Al hoopt de Gouden Stier toch maar best dat de afloop straks minder faliekant is.
Wie toen natuurlijk ook flink wat boter op het hoofd had, is Didier Lamkel Zé. From hero to zero: zelden ging het zó snel als die zomeravond. Twee weken terug had LZ7, wiens reputatie net opnieuw een deuk had gekregen op stage, dan ook het omgekeerde scenario in gedachten. Een opgeëiste penalty binnen het bereik van KVK-keeper Adam Jakubech later was hij echter nog meer de gebeten hond, na de Instagram-heisa volgde in Brugge geen eerherstel. Bij afwezigheid van Mbokani dient zich vanavond allicht weer een nieuwe kans aan, want de luxe om hem aan de kant te laten lijkt Bölöno zich niet te kunnen permitteren.
AMBITIE ACHTER GANO
Om het gemis van zijn speerpunt op te vangen, rekent de Roemeense coach evenwel toch vooral op Zinho Gano. Die neemt normaal de honneurs waar diep in de punt, waar hij tot dusver nog geen 200 minuten verzamelde – we zeiden al dat Mbokani weinig mist. De boomlange huurling van Genk kon zo nog niet echt potten breken in Antwerpen, al bewees hij wel reeds zijn waarde als breekijzer. Van bij de start het gewicht van de aanval dragen, en dat bij een team dat een fikse kapstok gewend is, is echter andere koek. Zeker wanneer de inzet zo hoog is, want laat er geen twijfel over bestaan: de beker is een hoofddoel op de Bosuil.
Toen Luciano D'Onofrio aan het eind van de zomermercato nog stevig uitpakte, met naast Gano ook Kevin Mirallas, Steven Defour en Manuel Benson, loofden wij de Great Old al voor de ongebreidelde ambitie die ze daarmee uitstraalden. Hoewel de overige namen meer in het oog sprongen, sprak uit dat kwartet vooral de komst van de extra targetman in onze ogen immers boekdelen over de stap die Antwerp wou zetten: een dubbele bezetting op elke sleutelpositie, zoals het een echte topclub betaamt. Dat Gano bij voorkeur zoveel mogelijk als back-up gebruikt zou worden, was tenslotte duidelijk van meet af aan de bedoeling.
AFSPRAAK MET GESCHIEDENIS
Dankzij de uitzonderlijke constante in de prestaties van Mbokani, die daarmee ongetwijfeld zelfs D'Onofrio zijn stoutste verwachtingen overtreft, bleef zijn bijdrage tot hiertoe desondanks wel héél erg beperkt. Nu zijn concurrent een steek liet vallen, en daardoor een van de belangrijkste matchen van het seizoen moet missen, valt alles echter plots in zijn plooi. Gano krijgt de uitgelezen kans om zich in de harten van de fans te spelen en in één klap te bewijzen dat hij het niveau van een topploeg wel degelijk aankan. En dat de sportieve baas gelijk had om hem afgelopen zomer in allerijl als doublure voor Mbokani in huis te halen.
Dat alles neemt natuurlijk niet weg dat Bölöni, en bij uitbreiding heel Antwerp, straks liever het nummer 70 diep in de spits had zien vertoeven. Het blijft dus toch zonde – en vooral ook dom – dat de Gouden Stier verstek moet geven voor wat een sleutelduel in niet alleen de lopende campagne, maar misschien zelfs de rijke geschiedenis van de Great Old belooft te worden: een mogelijke stap richting wie weet wel de eerste bekertriomf sinds 1992, toen beslist door strafschoppen. Bij afwezigheid van Mbokani – en misschien ook Lior Refaelov, in Brugge op de bank gehouden en daar niet echt tevreden mee – tussen de lijnen vragen we ons trouwens af wie achter de bal gaat staan indien Antwerp een elfmeter krijgt. Het zal toch niet ...
LEES OOK: Antwerp jubelt: Kindermans en vier piepjonge supertalenten
