Celtic moet diep bedroefd zijn om verlies aartsrivaal

Terwijl in de meeste Europese landen de winterstop is ingetreden, wordt in sommige competities gevoetbald, zoals de Schotse Premier League. Op deze 25ste december 2012 gaan mijn gedachten uit naar een roemrijke club in Schotland, die ver is afgegleden, en zijn aartsrivaal. Eeuwig zonde voor Glasgow Rangers/ Rangers FC én concurrent Celtic, want wat stelt de Schotse Premier League nog voor zonder de eeuwig durende tweestrijd tussen de blauw-witten en de groen-witten? Op tweede kerstdag komen traditioneel de voetbalteams in de hoogste Britse voetbalklassen in actie. De Rangers, die acteren op het derde niveau van Schotland, mogen thuis aantreden tegen laagvlieger Clyde. Hekkensluiter FC Dundee ontvangt op dezelfde dag koploper Celtic. Celtic is (virtueel) zeker van de titel in de hoogste divisie en Rangers is (virtueel) zeker van de titel in de derde divisie. Het verschil tussen Celtic en Rangers is momenteel gigantisch, terwijl anderhalf jaar geleden tussen de twee Schotse grootmachten slecht één punt verschil bestond bij de eindafrekening van het seizoen 2010/2011. Veel is al geschreven over het verdriet van de Rangers, maar hoe moet Celtic tegen deze degradatie aankijken? Waarschijnlijk zullen Celtic-spits Georgios Samaras en zijn ploeggenoten niet wakker liggen van het plotselinge verdwijnen van de Rangers uit de hoogste Schotse voetbalklasse. Natuurlijk dienen clubs met financiële problemen aangepakt te worden. Natuurlijk hebben de Rangers geluk dat ze nog bestaan, maar wat had het mooi geweest als Celtic met de vuist op tafel had geslagen en alles had gedaan om de Rangers in de Schotse Premier League te houden. Celtic, Motherwell, Hibernian, Hearts FC en de andere clubs stemden – met onthouding van Kilmarnock – medio 2012 voor de degradatie van de Rangers. Vervolgens besloten de dertig clubs uit de lagere divisies Rangers op het derde niveau te plaatsen. Naar mijn mening hebben de clubs in de Premier League zichzelf in de vingers gesneden en vooral Celtic. De feiten zeggen immers genoeg. Als eerste zijn een half jaar na de fatale beslissing van Celtic en de andere clubs de kaarten in de derde divisie en de hoogste klasse geschud: de beide teams uit Glasgow staan eerste, worden kampioen en alle spanning is weg. Daarbij lopen de inkomsten voor de clubs terug. De stadions bij de duels in de hoogste divisie zaten afgeladen vol wanneer de Rangers op bezoek kwamen. In plaats van de Rangers zal nu het dolende Dundee in het bezoekende tenue verschijnen. Niet interessant voor de fans en de televisiekijkers. Daarbij vergaten Celtic en de andere clubs dat concurrentie clubs beter maakt. Wanneer de tegenstand goed is, moet men zelf verbeteren om de beste te zijn. Celtic verloor titels en bekers aan de Rangers en werd elke keer weer geprikkeld om de volgende keer wraak te nemen. Celtic werd door de Rangers keer op keer getest. Celtic moest het beste uit zichzelf halen: elke keer scherper spelen, beter trainen en betere voetballers aankopen. Alles met het doel om de eeuwige concurrent te verslaan. Een half jaar geleden besloten Celtic en de andere clubs in de Schotse Premier League om afscheid te nemen van de Rangers. Een blunder. Niet alleen is de spanning weg, ook daalt de – toch al lage - kwaliteit van de Premier League aanzienlijk. Het bestaansrecht van het Schotse voetbal komt wellicht in gevaar. Of gaat dat weer te ver? Hoe dan ook. Celtic en Rangers, water en vuur, zullen nog minimaal tweeënhalf jaar niet in competitieverband tegen elkaar voetballen. Zonde. Celtic en de Rangers hebben medio 2012 beiden een grote nederlaag geleden. Alleen Celtic realiseert zich niet dat het verloren heeft.