Al sinds 16 september loopt hij weer rond op Neerpede, maar pas nu komt zijn comeback écht dichterbij. Anthony Vanden Borre krijgt op stage in Spanje de kans om te bewijzen dat hij een profcontract verdient en Anderlecht na de winterstop nog van dienst kan zijn in de jacht op PO I. De 32-jarige rechtsachter staat zo aan de vooravond van zijn derde periode voor Paars-Wit, de club waar hij zijn grootste hoogtes en laagtes beleefde. Waanzin, of een goed idee?
Anderlecht zelf heeft er alvast het volste vertrouwen in dat VdB zal slagen voor zijn test. De Brusselaars wachten het verloop van het oefenkamp immers niet af om het nodige papierwerk – vreemd genoeg nog steeds een issue, hoewel hij het al tweeënhalf jaar geleden voor bekeken hield bij het Congolese TP Mazembe – in orde te brengen. Mogelijk viert het kind van het huis zo op 19 januari al zijn rentree in het levensbelangrijke duel tegen aartsrivaal Club Brugge. Voor eigen volk dan nog, een weerzien waar het Lotto Park nu al reikhalzend naar uitkijkt. Nochtans verliep zijn laatste afscheid daar nog in mineur.
HOBBELIG PARCOURS
Toen pas bekend raakte dat Vanden Borre mocht meetrainen bij de U21 blikten we al eens terug op zijn hobbelig parcours, dus hier houden we het graag beknopt. Aan de zijde van Vincent Kompany bestormt een piepjonge Ket aan het begin van dit decennium het Belgische voetbalfirmament, maar daarna volgen enkele minder geslaagde avonturen in het buitenland. Vanden Borre heeft dan al een reputatie vergaard door zijn nonchalance en moeilijk karakter, wat Frank Vercauteren er niet van weerhoudt zijn oude poulain weer onder zijn vleugels te nemen in Genk. Samen pakken ze de titel, al loopt het nadien toch weer mis.
Vercauteren vertrekt op een Israëlische luchthaven als een dief in de nacht naar Abu Dhabi, opvolger Mario Been weet de juiste snaar niet te raken. Vanden Borre ontspoort en mag beschikken, waarna het huidige scenario zich al een eerste keer ontplooit. Na een periode van inactiviteit mag VdB zich eerst bewijzen bij de Paars-Witte beloften, wat later volgt een terugkeer in de hoofdmacht. Een succesvolle comeback, zo getuigen twee titels en een selectie voor het WK in Brazilië, al blijkt dat laatste een vergiftigd geschenk. Tegen Zuid-Korea loopt de rechtsback een barst in het kuitbeen op die hem een tijdje aan de kant houdt.
VERGEVEN & VERGETEN
Vanden Borre knokt zich terug en levert nog een legendarische prestatie af in Arsenal, maar verder lijkt het vet van de soep. Bovendien stapelen de incidentjes zich weer op, tot een akkefietje met trainer Besnik Hasi in augustus 2015 de laatste druppel vormt. Zowel voor Anderlecht, dat het woelwater naar de B-kern zet, als VdB zelf. In het beruchte janetten-interview haalt hij snoeihard uit naar zowat iedereen die met de recordkampioen te maken heeft, manager Herman Van Holsbeeck noemt het "een zwarte dag voor de club". Nadien komt het nooit meer echt goed, via Montpellier en Mazembe deemstert de ster van weleer weg.
Lange tijd leek het erop dat we het laatste van Vanden Borre zo gezien hadden, tot hij vier maanden terug plots weer aan de deur van het oude nest klopte. Dat de verloren zoon ondanks alles wat in het verleden gebeurd is andermaal zonder verpinken in de armen werd gesloten, zegt veel over de manier waarop het fiere instituut altijd een thuis blijft voor haar coryfeeën. Eenzelfde familiegevoel zien we ook bij de fans terug, die nog niets dan blije geluiden lieten optekenen over zijn terugkeer. "Een van ons", luidt het in koor, en dus verdient hij een derde kans. De wrange gevoelens van weleer zijn dan ook vergeven en vergeten.
BROER VOOR HET LEVEN
Of het oude bestuur daar hetzelfde over denkt, zullen we allicht gelukkig voor Vanden Borre nooit weten. Dat er een nieuwe wind door het Lotto Park waait gaf de huidige gang van zaken alleszins ongetwijfeld een duwtje in de rug, al waren de ferventste voortrekkers van zijn komst uiteraard oude bekenden Vercauteren en vooral Kompany. "Mijn broer voor het leven", zo sprak VdB ooit vol bewondering over de man die vandaag als speler-inspirator de touwtjes in handen heeft. Die liet hem dus alvast niet in de steek, aan Vanden Borre om dat vertrouwen terug te betalen met goede prestaties – én voorbeeldig gedrag, natuurlijk.
Als hij zich voor iemand bereid zal tonen om zijn beste beentje voor te zetten, moet dat echter toch Kompany zijn. Zeker nu die de hulp van zijn oude strijdmakker maar al te goed kan gebruiken in een poging om het eerste jaar van zijn project niet zonder PO I af te sluiten. Alsof het reanimeren van zijn eigen loopbaan nog geen motivatie genoeg is, zal Vanden Borre er dus op gebrand zijn om zijn mentor een handje toe te steken. Problemen verwachten wij dan ook allerminst, zeker met tevens Vercauteren in de buurt. Integendeel: op basis van wat we tot dusver te horen en te zien kregen, neemt VdB nu al zélf een leidersrol op.
VOORBEELDIGE BEZETENE
Zo smeedde de rechtsachter tijdens zijn periode bij de beloften een prima band met een groot deel van de vele jongeren in de huidige A-kern, die uiteraard flink wat kunnen opsteken van zijn tonnen aan ervaring – zowel over hoe het wél als niét moet. Daarbij werkte hij bovendien als een bezetene aan zijn terugkeer, een enthousiasme dat er ook nu nog steeds vanaf druipt. Met het mentale aspect zit het dus wel goed, dat Vanden Borre overloopt van voetbaltalent heeft dan weer nog nooit iemand betwist. Rest dan nog de eeuwige vraag hoe het met zijn conditie is gesteld, zelfs in zijn hoogdagen geregeld een thema.
Op het eerste zicht heeft de harde arbeid van de voorbije maanden alvast zijn vruchten afgeworpen. Vanden Borre oogt scherp, al moet die fitheid vanzelfsprekend nog op de proef worden gesteld in een volwaardige wedstrijd. Te beginnen met de oefenpartij van zaterdag tegen Livingston, een opwarmertje om te zien of hij klaar is voor het echte werk tegen Club Brugge. Anderlecht kruist de vingers en hoopt op een gunstige afloop, want de backposities zijn al het hele seizoenen een van de nijpende pijnpunten in het Lotto Park. Alle goede wil ten spijt schoten jonkies als Killian Sardella en Sieben Dewaele namelijk toch tekort.
REDDER IN NOOD
Zij werden dan ook vervangen door Derrick Luckassen en Elias Cobbaut, maar de ene is een noodoplossing terwijl de andere op vertrekken staat. Bovenop nieuwkomer Amir Murillo mag er op de zijkanten dus gerust nog wel wat bij, ook al is het budget beperkt. Een gratis aanwinst als Vanden Borre zou omwille van die reden een droom zijn, zeker gezien zijn polyvalentie. In Genk speelde Vercauteren hem immers als centrale middenvelder uit, waar hij – mits de conditie het toelaat – dus ook nog van pas kan komen. Onder diezelfde voorwaarde is het zelfs niet uitgesloten dat VdB weldra de hele flank voor zijn rekening neemt.
Mocht u het ons een paar jaar geleden hebben gevraagd, we hadden gezegd dat een comeback van Vanden Borre bij Anderlecht pure waanzin is. Een illusie van mensen die niet snappen dat het eens zo geliefde kind van het huis, ondanks zijn eerdere godenstatus, alle bruggen heeft verbrand. Vandaag zijn de omstandigheden echter ideaal. Paars-Wit heeft Vanden Borre nodig, en vice versa. Het eeuwige enfant terrible is opgegroeid en vastberaden om zich nog een laatste keer te tonen, zeker nu de club van zijn hart hem nodig heeft. Het risico lijkt dan ook uiterst beperkt, terwijl de voordelen enorm kunnen zijn. Vanden Borre als redder in nood: ooit onmogelijk, nu wie weet een gouden zet.
