Arne Decraene
Het tweede decennium van de 21ste eeuw zit erop. Tien jaar waarin Standard zich als enige club uit de traditionele G5 niet tot landskampioen wist te kronen, Hamdi Harbaoui en Jérémy Perbet de helft van de topschutterstitels onder elkaar verdeelden en niemand meer dan één Gouden Schoen kon veroveren – al brengt Hans Vanaken of Dieumerci Mbokani daar binnenkort allicht verandering in. Kanshebbers genoeg dus, maar welke elf namen dwongen hun plaats af in de JPL Ploeg van het Decennium?
We selecteerden misschien niet de grootste talenten die de voorbije tien jaar rondliepen en hielden ook rekening met hoeveel seizoenen zij gedurende het decennium in ons land actief waren. Vandaar de afwezigheid van een Lukaku, Witsel of andere Kompany's. Maar we selecteerden wel spelers die de voorbije jaren een enorme impact op onze competitie hadden en er samen een pak prijzen veroverden.
GK: Silvio PROTO
Onder de lat zitten we meteen met een dilemma, want aan het begin van dit decennium lanceerde Genk ene Thibaut Courtois. Toch kiezen wij voor Silvio Proto, eerste keuze bij Anderlecht tijdens vier van de vijf titels die de Brusselaars in die periode wonnen. In zeven seizoenen hield de Italo-Belg slechts twee keer minder de nul dan Courtois in 2011, datzelfde jaar deed hij zelfs vijf stuks beter dan de 14 clean sheets van het toen 18-jarige toptalent. Alles bij elkaar oogt Proto zijn palmares – althans in de JPL – dus heel wat imposanter, ook ten opzichte van andere tweevoudig Keepers v/h Jaar als Mathew Ryan en Lovre Kalinic.
LA: Olivier DESCHACHT
De defensieve zekerheid die Anderlecht het voorbije decennium maar al te vaak etaleerde, zien we ook in onze achterhoede terug. Die kleurt namelijk bijna helemaal Paars-Wit, te beginnen met clubicoon Olivier Deschacht. Het laatste anderhalf jaar aan de slag bij achtereenvolgens Lokeren en Zulte Waregem, maar daarvoor de enige RSCA'er die in elk van de vijf recentste kampioenschappen van de partij was. Mét de nodige ups en downs, uiteraard, want de positie van de linksachter annex centrale verdediger stond haast altijd wel ergens ter discussie. In dit elftal heeft hij zijn plek doorheen de jaren evenwel ten volste verdiend.
CV: Cheikhou KOUYATÉ
Centraal achterin kwamen onder andere Kalidou Koulibaly en Chancel Mbemba stevig in aanmerking, maar ons oog viel toch op Cheikhou Kouyaté. Vooral in de drie opeenvolgende titels van 2012 tot 2014 was de Senegalees, die toen geregeld switchte tussen middenveld en verdediging, dé steunpilaar van Anderlecht. Zijn aandeel in die laatste oppergaai werd zelfs beloond met meer Gouden Schoen-punten dan eender wie van zijn ploegmaats, inclusief uiteindelijke winnaar Dennis Praet. Zonder transfer had Kouyaté, die de prijs wel ooit in ontvangst nam voor Mbokani, wie weet dus diens plaats op de lijst der laureaten ingenomen.
RA: Thomas MEUNIER
Op rechts passeerden namen als Guillaume Gillet en Thomas Foket de revue, al kon geen van hen tippen aan Thomas Meunier. De omgebouwde rechtsback vormde in 2016 een cruciaal stuk van de puzzel voor de eerste Blauw-Zwarte titel in elf jaar tijd, een van de weinige goede zetten van de dan al ontslagen Juan Carlos Garrido. Ook in Anderlecht kunnen ze trouwens vast leven met onze keuze, want twee jaar eerder bracht de nu 40-voudige Rode Duivel de concurrentie met een intussen beruchte owngoal terug in de race. Desalniettemin was Meunier in Brugge bijna vijf jaar lang hét toonbeeld van de moderne flankverdediger.
CVM: Sven KUMS
Lucas Biglia presteerde langer op een hoog niveau en Youri Tielemans werd in 2017 wel nog uitgeroepen tot Profvoetballer v/h Jaar, maar slechts één controlerende middenvelder mocht de afgelopen tien jaar de Gouden Schoen op zijn schouw zetten. Sven Kums was dan ook dé drijvende kracht achter de Gentse titel in 2015, de eerste in het toen 115-jarig bestaan van de Buffalo's. Via een minder geslaagde omweg langs Italië, Engeland en Anderlecht keerde hij daar vorige zomer terug, eerder dit decennium waren KV Kortrijk en Zulte Waregem nog zijn thuis. In totaal ontbrak Kums zo slechts drie seizoenen op de Belgische velden.
CM: Hans VANAKEN
U heeft het wellicht al door: iemand met een flinke staat van dienst haalt het doorgaans van een flitsende eendagsvlieg. Ook iets hoger op het middenveld is dat het geval, met onder meer een heleboel Genkies die daarom net uit de boot vallen. Net zoals Praet en Leander Dendoncker overigens, nochtans wél prima kandidaten. Om Hans Vanaken kunnen we echter moeilijk heen: in 2013 eerst een knallende entree met Lokeren, later de katalysator van twee titels bij Club Brugge. Op individueel vlak voegt hij daar nog twee keer Profvoetballer v/h Jaar en één Gouden Schoen aan toe – al is ook daar nummer twee allicht op komst.
CM: Ruud VORMER
Zijn maatje op het middenveld Ruud Vormer mag hier evenmin ontbreken. De Nederlander is inmiddels bezig aan zijn zesde seizoen op Jan Breydel, waar hij weinig tijd nodig had om een belangrijke rol op zich te nemen. Helemaal onmisbaar is Vormer evenwel pas sinds midden 2017, toen hij de aanvoerdersband overnam van clublegende Timmy Simons. Op weg naar de Gouden Schoen vlogen de assists vervolgens in het rond, uiteindelijk werd het kalenderjaar afgesloten met 17 stuks achter zijn naam. Dit seizoen zit de koning van de laatste pass ook alweer aan 13 assists en ligt hij mogelijk op koers voor een modern record.
CAM: Thorgan HAZARD
Een eerste horde die Vormer dan nog moet zien te nemen, is die van Thorgan Hazard. Het jongere broertje van Eden maakte in 2013 naam voor zichzelf door Zulte Waregem zowaar ei zo na naar de titel te loodsen, ware het niet voor een afgeweken vrije trap van Biglia. Met 14 treffers en 16 assists oogde zijn persoonlijke balans ronduit indrukwekkend, de Gouden Schoen en een verkiezing als Profvoetballer v/h Jaar waren dan ook een logisch gevolg. Net zoals het gevloek in Anderlecht, dat Hazard – ondanks herhaaldelijk geflirt na diens eerste campagne bij Essevee én in de winter van 2014 – nooit naar het Astridpark wist te lokken.
RB: Kevin DE BRUYNE
Nog zo iemand die door de mazen van het Paars-Witte net glipte, is Kevin De Bruyne – al grapte die recent dat Vincent Kompany in de toekomst een plek voor hem mag vrijhouden. In Genk zouden ze het met lede ogen aanzien, want daar is de huidige ster van Manchester City nog steeds een ware volksheld. Op weg naar het kampioenschap in 2011 deelde ook hij op jeugdige leeftijd immers 16 assists uit, het jaar nadien volgde de bevestiging met 14 stuks en acht goals. Gek genoeg sleepte De Bruyne in onze eigen competitie desondanks nooit een individuele award in de wacht, maar wij zien hem hier absoluut niet over het hoofd.
LB: Mbark BOUSSOUFA
Aan de overkant vinden we echter pas de échte heerser van de beslissende pass terug. Mbark Boussoufa scoorde in elk van zijn vijf seizoenen bij Anderlecht in de dubbele assistcijfers, met in 2010 maar liefst 21 stuks als hoogtepunt. Aangevuld met 14 doelpunten én de titel trouwens, evenals een tweede Gouden Schoen en zijn derde Profvoetballer v/h Jaar-trofee. Het jaar nadien zat de Marokkaan alweer aan 10 goals en 15 assists, tot hij voor de play-offs in ware Pozuelo-stijl plots naar Rusland verkaste. Een korte terugkeer naar AA Gent was bovendien minder succesvol, maar wij onthouden toch vooral het fenomeen-Boussoufa.
SP: Dieumerci MBOKANI
Jelle Vossen trapte de meeste ballen tegen de netten, Harbaoui pronkte het vaakst met de Gouden Stier en Romelu Lukaku werd de jongste – en minst doeltreffende – topschutter aller tijden. Ook Carlos Bacca, Matias Suarez en vele anderen doen een gooi naar de positie diep in de punt, maar wat ons betreft was Dieumerci Mbokani de dominantste spits van de voorbije tien jaar. Jong en onbezonnen bij Standard aan het begin van het decennium, wat later kampioenenmaker in Anderlecht en nu op zijn oude dag nog de man bij Antwerp: alleen een tweede Gouden Schoen ontbreekt nog om zijn plaats hier écht te cementeren.
LEES OOK: Eén dissonant bij overtuigend Anderlecht: "Uitbrander Hasi"
