Arne Decraene
Uitcomplex. Het woord viel dit seizoen vooral in Gent al vaak, maar ook Antwerp voelt zich niet echt in zijn sas buiten de eigen Bosuil. Op bezoek bij Waasland-Beveren pakte The Great Old vrijdag zo pas haar derde zege op verplaatsing, de eerste sinds midden september op het veld van Anderlecht. Nog geen reden om victorie te kraaien, want de Freethiel huisvest nog altijd een van de gedoodverfde degradatiekandidaten. Toch achten wij Antwerp hoe langer hoe meer rijp om een gooi te doen naar de landstitel.
Aan ambitie hebben Paul Gheysen en co alvast geen gebrek. In het eerste jaar na de promotie grepen de Antwerpenaren maar net naast PO I, de tweede campagne terug op het hoogste niveau leverde meteen Europees voetbal op. Of toch bijna, want in de voorronde van de Europa League liep het mede door twee domme rode kaarten tegen AZ nog verkeerd. Het weerhield Luciano D'Onofrio er niet van om op het eind van de mercato nog flink uit te pakken en zich van de handtekeningen van enkele gerenommeerde namen te verzekeren. Ex-Rode Duivels Steven Defour en Kevin Mirallas, voormalig Oranje-international Wesley Hoedt, recordaankoop Manuel Benson en goalgetter Zinho Gano kwamen zo de rangen nog versterken.
MBOKANI & CO
Zijn grootste slag van de zomer sloeg de sportieve baas echter al drie maanden eerder. Dieumerci Mbokani had na zijn heldendaden tegen Charleroi – waarmee hij Antwerp richting Europa trapte – nog zijn afscheid aangekondigd, maar een kleine twee weken later besloot de 34-jarige spits plots toch bij te tekenen. Geen terugkeer naar Anderlecht dus, wel een nieuw seizoen boordenvol doelpunten op de Bosuil. Met 14 goals, nu al goed voor een evenaring van zijn vorige totaal, prijkt de Gouden Stier alvast stevig op zijn brede rug. Wie weet wordt daar binnen een dikke maand ook wel nog een tweede Gouden Schoen aan toegevoegd.
Naar de voornaamste reden voor ons geloof in de Antwerpse titelkansen hoeven we dus niet al te lang te zoeken, al mogen we ook Didier Lamkel Zé uiteraard niet vergeten. De Kameroener zijn genialiteit stond de laatste weken weer vol in de schijnwerpers, indien de stommiteiten nu écht achterwege blijven is hij ontegensprekelijk een van de smaakmakers in onze competitie. Ook Faris Haroun verdient een bijzondere vermelding, want op 34-jarige leeftijd is de aanvoerder nog steeds van onschatbare waarde als stofzuiger op het middenveld. Van alle veldspelers werkte de ancien zelfs nog het op één na meeste minuten af.
DUBBELE BEZETTING
Dé God in Antwerpen blijft natuurlijk wel Dieu zelf, die ondanks zijn gezegende leeftijd zowaar bovenaan dat klassement terug te vinden is. Dat het stamnummer één vol inzet op de Congolees mag dus duidelijk zijn, wat maakt dat verrassend genoeg de transfer van Gano – en niet die van Defour of Mirallas – de forse ambities allicht nog het meest typeert. Vermits Mbokani sowieso het gewicht van de aanval zou dragen, werd de extra targetman namelijk van meet af aan louter als back-up in huis gehaald. Met Gano heeft Laszlo Bölöni op de bank zo een troef in huis waar zelfs sommige traditionele topclubs jaloers op zijn.
Die sterke dubbele bezetting zien we ook in de andere gelederen terug. Achter Mbokani is het bijvoorbeeld weelde troef, met behalve Mirallas, Benson en Lamkel Zé ook nog Lior Refaelov, Ivo Rodrigues, Koji Miyoshi en Amara Baby. Op het middenveld mocht Haroun dan weer niet vertrekken, hoewel voor de komst van Defour ook Alexis De Sart de rangen al was komen versterken. Martin Hongla en Sander Coopman, twee transfers waar meer van werd verwacht, scherpten de concurrentie hier zelfs nóg wat verder aan. Achterin oogt de spoeling, ondanks de toevoeging van Hoedt en Ritchie De Laet, daarentegen net ietsjes dunner.
AANVAL VS VERDEDIGING
Misschien is het wel een verklaring voor de vele tegengoals – 24, het meeste van alle teams in de top zes – die Antwerp tot dusver al slikte, al zit er de laatste tijd toch beterschap in de defensieve prestaties. Dat mag ook wel, want een achterhoede waarin we naast Hoedt en De Laet verder nog Dino Arslanagic, Aurélio Buta en een sluitstuk als Sinan Bolat terugvinden zou af en toe in staat moeten zijn om de nul te houden. Toch lukte het voorafgaand aan de twee opeenvolgende clean sheets van de afgelopen weken dit seizoen slechts één keer, op speeldag vier tegen STVV ... met reservedoelman Jens Teunckens tussen de palen.
Daartegenover staat wel dat Antwerp samen met AA Gent over de op één na beste voorhoede in ons land beschikt. Beide ploegen scoorden amper één keer minder dan leider Club Brugge, hun 37 treffers na 18 speeldagen zijn goed voor een knap gemiddelde van meer dan twee doelpunten per duel. Voor een groot stuk te danken aan Mbokani, uiteraard, al mag ook het aandeel van Lamkel Zé en Refaelov niet onderschat worden. Onder hun drietjes staan zij in voor maar liefst 27 van die 37 goals, ofwel 73 procent van de totale productie. Ook de offensieve impulsen van rechtsback Buta zijn overigens zeker het vermelden waard.
(GEEN) STRUIKELBLOKKEN
De 22-jarige Portugees werd – net zoals enkele anderen – via het netwerk van D'Onofrio weggehaald bij Benfica, maar voor de rest doet Antwerp het met opvallend veel spelers die te min werden bevonden voor de Belgische top. Luikse jongens als Arslanagic en De Sart, maar in zekere zin ook afgeschreven oudjes als Bolat, Haroun, Refaelov en zelfs Mbokani. In mindere tijden krijgt Bölöni wel eens de wind van voren, de woelige kleedkamer kan dan ook inderdaad een struikelblok vormen op weg naar de verhoopte hoogtes. De Roemeen verdient echter toch ook wat krediet voor de resultaten die hij met deze spelers nog neerzet.
Dat het buitenshuis iets minder wil vlotten dan voor eigen publiek, zoals we in onze intro al schreven, hoeft trouwens niet per definitie een probleem te zijn. Behalve Club Brugge zijn alle traditionele toppers immers gebuisd op verplaatsing, alleen Zulte Waregem en Charleroi pakten 16 op 27. Antwerp kon recent zelfs als eerste een puntje mee graaien in Gent, in de resterende 12 matchen moet The Great Old bovendien nog maar vijf keer de bus op. Op bezoek bij Sint-Truiden, Cercle Brugge en KV Kortrijk vallen mogelijk nog meer punten te rapen, alleen de tripjes naar Club Brugge en Standard beloven heel wat moeilijker te worden.
INGREDIËNTEN VAN BÖLÖNI
Op de Bosuil komt zo wel nog wat meer zwaar volk over de vloer, al bewezen de Antwerpenaren dit seizoen meermaals best hun mannetje te staan in de topwedstrijden. Zo smeerden ze Club Brugge een maand geleden nog een eerste competitienederlaag aan, werd in het tweeluik tegen AA Gent een fraaie vier op zes behaald en had ook Standard eigenlijk voor de bijl moeten gaan. Met een acht op twaalf tegen de drie voornaamste titelkandidaten oogt de balans echter hoe dan ook verre van slecht en laat Antwerp zien best in dat rijtje thuis te horen. De tijd om hen écht het vuur aan de schenen te leggen, lijkt dus aangebroken.
Alle ingrediënten om die laatste stap te zetten, zijn alvast aanwezig. Om te beginnen een uitgekookt elftal, bestaande uit een mix van ervaren rotten en jonge talenten die allen om diverse redenen één ding gemeen hebben: hun brandende ambitie. Daarnaast een dodelijke aanval, geleid door een pure killer als Mbokani en gesteund door een steeds beter wordende defensie. Vervolgens een ijzeren thuisreputatie, met ook buiten de Bosuil een almaar groeiende vorm. En tot slot het vertrouwen én vermogen om te winnen tegen de rechtstreekse concurrentie, zeker sinds de invoering van de play-offs toch altijd een cruciaal gegeven.
DIEU & DIDIER
Tel daarbij nog een fikse sprankel genialiteit van Lamkel Zé, en u begrijpt waarom wij Antwerp even hoog inschatten als AA Gent en Standard. Voorlopig blijft Club Brugge nog buiten categorie, maar indien Blauw-Zwart toch eindelijk eens steken begint te laten vallen staan ze behalve in Gent en Luik voortaan dus ook in Antwerpen op de eerste rij om daarvan te profiteren. In januari zal dan wel niemand mogen vertrekken, iets wat ook niet lijkt te zullen gebeuren. Mogelijk tovert D'Onofrio zelfs nóg wat extra versterking uit zijn hoge hoed. De echte hoofdrolspelers, die zijn evenwel al aanwezig. Aan Dieu en Didier om het nu ook waar te maken.
LEES OOK: Wils zijn vel nog niet 'gered': "Dat moéten we halen"
