De Rode Duivels beukten tegen Schotland lange tijd aan tegen een muur van gewapend beton, maar vlak voor rust brak wie anders dan Romelu Lukaku de ban. Het Belgische breekijzer dikte zo zijn totaal in het shirt van de nationale ploeg aan tot 48 stuks en lijkt op 26-jarige leeftijd goed op weg om een onbreekbaar record neer te zetten. Als hij volgend jaar niet stopt, tenminste ...
Omwille van een gebrek aan appreciatie dreigt de spits van – voorlopig – Manchester United er immers mee om zich na het EK 2020 niet langer beschikbaar te stellen voor de bondscoach. Vooral het geringe krediet dat Lukaku geniet bij de Belgische aanhang zorgt voor de nodige wrevel in het zachtaardige innerlijk van de ruwe bolster. Met een groot spandoek zetten de fans in het Koning Boudewijnstadion dinsdag alvast een eerste charmeoffensief in, de topschutter merkte de actie op en bedankte met een applausje.
Gevallen engel in Engeland
De supporters lijken zo stilaan eindelijk de waarde van Lukaku voor onze nationale elf in te zien. Natuurlijk werkt het bonkige speerpunt van de aanval af en toe op de zenuwen met zijn mislukte controles, slordige passes en gemiste kansen. Aanvallers die dat niet doen zijn echter zeldzamer dan de keren dat we Thibaut Courtois in de voorbije interlands op ons scherm zagen passeren. Een goalgetter wordt dan ook afgerekend op zijn doelpunten, zo leerde Wesley Sonck ons. En laat net dat nu Lukaku zijn grote specialiteit zijn.
Ondanks zijn moeilijke seizoen trapte de ex-spits van ook nog Chelsea, West Brom en Everton zichzelf vorig jaar bij de twintig beste schutters in de geschiedenis van de Premier League, voor legendes als Ian Wright, Ruud van Nistelrooy en grote voorbeeld Didier Drogba. Bij de spelers die nog in Engeland actief zijn neemt Lukaku zelfs de derde plek in, achter Sergio Agüero en Harry Kane. In 252 Premier League-wedstrijden trof de Rode Duivel dan ook 113 keer raak, goed voor een gemiddelde van bijna één goal per twee matchen.
Daar stopt de teller allicht, want een transfer naar Italië komt steeds dichterbij. Lukaku hoopt er zich weer te profileren als een van de beste spitsen ter wereld, een reputatie die hij in Old Trafford ietwat verloren was. Daarmee laat hij wel de kans liggen om geschiedenis te schrijven in Engeland. In een doorsnee seizoen met meer dan dertig optredens scoorde Lukaku er zestien competitietreffers. Binnen drie jaar zou hij zich zo stevig in de top tien nestelen, nog een jaartje extra en de beste drie schutters komen zelfs in het vizier.
Eerste stappen als Duivel
Bij de nationale ploeg had Lukaku minder tijd nodig om records te vestigen. Met drie doelpunten in het tweeluik tegen Kazachstan en Schotland bracht hij zijn recordtotaal nu al op 48 stuks in 81 interlands, goed voor een gemiddelde van 0,59 goals per cap. Daarmee verpulvert de gecontesteerde spits zijn efficiëntie op clubniveau met maar liefst vijftien procentpunten. Ondanks de schijnbaar moeilijke verhouding houdt Lukaku dus van de Rode Duivels, en vice versa. Ze brengen steevast het beste in elkaar naar boven.
De aanvalsleider is op jonge leeftijd dan ook een van de routiniers bij de nationale elf. Tegen de Schotten schaarde hij zich op het lijstje van recordinternationals nu al naast Paul Van Himst op plaats vijftien, indien zijn vroegtijdig pensioen slechts loze woorden blijken kan nummer één Jan Vertonghen alvast achterom beginnen kijken. Lukaku debuteerde in maart 2010 kort voor zijn zeventiende verjaardag dan ook als op twee na jongste Rode Duivel aller tijden, een halfjaar later vond hij voor het eerst de weg naar de netten.
Nadien verliep het parcours een beetje met vallen en opstaan, wat ook zijn weerslag had op zijn status bij de nationale ploeg. In oktober 2013 haalt Lukaku echter zijn gram. Met twee levensbelangrijke goals tegen Kroatië, waarvan eentje na een beresterke rush vanaf de middellijn, sleept hij eigenhandig de eerste Belgische kwalificatie voor een groot toernooi sinds 2002 in de wacht. In de oefenmatchen ter voorbereiding op het WK 2014 in Brazilië scoort hij tegen Luxemburg zijn eerste internationale hattrick.
Tussen hemel en hel
Lukaku lijkt op dat moment dus vertrokken voor een hoofdrol op het wereldkampioenschap, maar dat draait al snel uit op een persoonlijk fiasco wanneer hij zijn plaats in de punt van de aanval moet afstaan aan Divock Origi. Met een harde knal trapt de spits zijn team als invaller in de tweede ronde wel nog voorbij de VS, maar in de verloren kwartfinale tegen Argentinië moet hij opnieuw vrede nemen met een plaats op de bank. Van alle Duivels is Lukaku na de uitschakeling zo misschien wel de meest teleurgestelde.
Opvallend genoeg levert hij vervolgens op het vlak van doelpunten geen enkele bijdrage aan de kwalificatie voor het EK 2016, al vliegen de ballen er in de voorbereidende oefenduels wel weer vlotjes in. In Frankrijk is Lukaku echter opnieuw niet zijn trefzekere zelf. Enkel tegen Ierland trapt hij twee keer raak, voor de rest zwijgt het kanon. De Rode Duivels gaan net als twee jaar eerder ten onder in de kwartfinale, al heet de killer deze keer niet Gonzalo Higuain maar wel Hal Robson-Kanu van het bescheiden Wales.
De balans van Lukaku geeft op dat moment na zes jaar als international zeventien treffers aan. Na de pijnlijke uitschakeling barst de spits echter helemaal los in het shirt van de Rode Duivels. In de voorronde van het WK 2018 scoort hij maar liefst elf keer, ook in de tussentijdse oefenpotjes schiet Lukaku de ballen met de ogen dicht binnen. Tussen het EK 2016 en het WK in Rusland dikt de linkspoot zijn conto zo eventjes aan tot 36 stuks, meer dan een verdubbeling ten opzichte van wat hij in de jaren voordien presteerde.
Kwelduivel van Japan
Tussendoor kroont Lukaku zich tot Belgisch topschutter aller tijden. In een oefenwedstrijd tegen Japan in november 2017 kopt hij doelpunt nummer 31 tegen de touwen, waarmee Bernard Voorhoof en Paul Van Himst definitief gepasseerd worden. Nog één bal tegen de touwen en ook Eden Hazard steekt het duo overigens voorbij, al is Lukaku met zijn 48 treffers ondertussen al ver uit het gezichtsveld verdwenen. Ook in Rusland scoort hij immers vier keer, al blinkt de spits in de latere ronden vooral uit in een dienende rol.
Zijn overstapje waarmee het beslissende doelpunt van Nacer Chadli tegen Japan wordt ingeluid gaat voor eeuwig het collectieve geheugen in, maar ook in de memorabele partij tegen Brazilië is Lukaku zonder te scoren instrumenteel in de Belgische zege. Het is eigenlijk nog het grootste compliment dat hem gegeven kan worden: hoewel Lukaku een klassieke aanvaller is die kan, wil en misschien wel moet worden afgerekend op zijn productie, reikt zijn belang en waarde voor een team vaak veel verder dan goals alleen.
Daarom krijgen we het zo benauwd wanneer we denken aan een vroegtijdig afscheid van het nummer 9 bij de nationale elf. Met zijn kracht, snelheid en killerinstinct is Lukaku niet alleen het ultieme wapen van de Belgen, ondanks hun ontegensprekelijke kwaliteiten zijn alternatieven als Origi en Michy Batshuayi toch ook nog niet van hetzelfde niveau. Na het EK van volgend jaar zal de spits bovendien nog steeds slechts 27 jaar zijn en in principe dus pas in 2022 op het WK in Qatar echt het hoogtepunt van zijn kunnen bereiken.
Afspraak met de geschiedenis
Als de band met bondscoach Roberto Martinez, die hij al kent van bij Everton, niet volstaat om Lukaku op andere gedachten te brengen kan het vooruitzicht op een internationaal record daar misschien wel verandering in brengen. De goalgetter is nu al slechts twee stuks verwijderd van het totaal van Robin van Persie als topschutter van Oranje, een horde die hij in september kan nemen tegen het nietige San Marino. Ook Thierry Henry, die 51 keer scoorde voor Frankrijk, laat Lukaku zo binnenkort al achter zich.
De voorbije jaren lukte de ex-spits van Anderlecht dan ook maar liefst 25 treffers in 23 duels voor de Rode Duivels. Een dergelijk astronomisch gemiddelde zal hij waarschijnlijk niet kunnen aanhouden, maar zelfs aan een lager tempo maakt Lukaku kans om zich zo bij de absolute elite van het internationale voetbal te scharen. Lionel Messi zit momenteel namelijk aan 67 rozen, Cristiano Ronaldo is met zijn 88 goals Europees topschutter aller tijden. Helemaal bovenaan de wereldranking staat de Iraniër Ali Daei met 109 stuks.
Er moet nog veel water naar de zee vloeien eer het zover is, maar met nu al bijna vijftig doelpunten achter zijn naam lijkt een plaatsje in de bovenste regionen van dit lijstje voor Lukaku zeker niet onhaalbaar. Zelfs de koppositie behoort vandaag realistisch gezien nog tot de mogelijkheden. Zelf gaf de spits al vaker aan een student van de voetbalgeschiedenis te zijn en zich als een bezetene te bekommeren met zijn eigen positie in de annalen van het edele spelletje. Een uiterst prominent plekje ligt voor het grijpen. Nu moet hij het alleen zelf nog willen.
