Met Anderlecht-Standard staat er namiddag een Belgische klassieker op het programma. Arie Haan was als trainer en als speler actief bij beide ploegen. De 69-jarige Nederlander geniet van zijn voetbalpensioen en keek samen met VoetbalNieuws.be even mee terug in de tijd.
Haan was als speler zes jaar actief bij Anderlecht en twee jaar bij Standard. Als trainer was hij twee keer bij Anderlecht werkzaam, van 1986-1987 en van 1997-1998. Zijn tweede periode als coach was geen succes. Bij de Rouches was hij van 1991-1993 trainer.
Hoe kijk je terug op die tweede passage als trainer bij Anderlecht?
"Het was het jaar na het vertrek bij Feyenoord, en Michel (Verchueren, nvdr.) heeft me eigenlijk ‘gedwongen’ om het te doen. Ik volgde toen René Vandereycken op en ik zei eerst ‘ja’ en wat later zei ik ‘laten we het niet doen’, maar ze hebben me overtuigd. We haalden dat seizoen nog Europees voetbal door een doelpunt van Taument."
"De sfeer was echter niet goed. Ik was toen mezelf ook niet in die periode, want ik heb ook enorm gescholden tegen spelers en dat deed ik anders nooit. Er zat veel frustratie in mij, ik zat toen in een moeilijke periode voor mezelf. Ik deed eens tijdens een wedstrijd in de competitie een wissel en het publiek wilde iemand anders en niet Taument. Het stond toen 0-0 en ik ben toen opgestaan en weggelopen en dat het publiek het maar deed, dacht ik toen. Michel overtuigde mij om terug naar de bank te gaan en Taument maakte toen nog de winnende treffer. Hij scoorde nadien ook tegen Beveren, die goal zorgde toen voor Europees voetbal. Net de speler die het publiek niet wou. Hij is na dat seizoen ook weggegaan… Een vreemde situatie, want hij was een grote meneer in Nederland. Ik heb daar mijn mening over, maarja… "
Met Zetterberg en Scifo had je twee vedetten in je ploeg
"Die twee konden niet samen spelen, dat ging niet. Elke trainer heeft zich daar op stukgebeten. Het waren twee type spelers waarvan je er maar één in je team mag hebben en je kan dergelijke spelers met die staat van dienst niet op de bank zetten. Ik zette Scifo even als verdedigende middenvelder, maar nadien viel Zetterberg geblesseerd uit en toen die fit was, viel Scifo uit. Ik had toen wel een beetje geluk. Ik was aan het proberen om ze beiden in het elftal te krijgen en dan ben je verkeerd bezig als coach. Alles zat tegen toen: mijn mentaliteit was verkeerd en Anderlecht had geen balans in zijn elftal. Ik heb de handdoek gegooid na de partij tegen Grashoppers, ik kon niet meer vechten."
Tussen jou en Roger Vanden Stock klikte het ook niet?
"We haalden op de laatste speeldag een Europees ticket en nadien wilde ik Zetterberg verkopen. In het boek noem ik Constant Vanden Stock als een belangrijk persoon in mijn carrière, ook al haalde hij in het verleden uit naar mij, omdat hij mij mee op weg heeft gezet naar een mooie carrière. Hij was het bovendien met mij eens in het verhaal omtrent Zetterberg. Vijf andere bestuursleden ook, maar enkel Roger niet en hij was de voorzitter. Hij sprak slecht over mij, maar zoals eerder aangehaald: iedere trainer heeft zich stukgebeten over het dilemma Scifo/Zetterberg."
Na je ontslag kwam je héél lang niet meer op de club
"Roger was blij dat ik weg was, maar hij is nooit een echte voetbalkenner geweest. Hij had niet de passie van zijn vader. Constant had dat wel en was een ex-trainer en voetballer. Roger ‘moest’ een beetje overnemen, zijn neef Philippe Collin was meer een voetbalkenner. Hij was veel meer voetbalminded. Na mijn vertrek in 1998 ben ik niet meer teruggegaan naar België. Roger was nog maar net weg en plots werd ik weer uitgenodigd (lacht)." (Haan gaf in deze Play-Offs samen met Rensenbrink, Thissen en Van Binst de aftrap tegen Club Brugge, nvdr.)
Haan in 1998 als coach van Anderlecht.
Je eerste periode was wel een succes, maar ook toen vertrok je snel
"Had Anderlecht toen geluisterd, dan had RSCA al lang de Europacup I gewonnen. Ik wilde de Brazilianen Careca (die nadien furore maakte bij het grote Napoli van Diego Maradona, nvdr.) en Elzo halen, maar Constant Vanden Stock wilde dat niet."
In 1981 maakte je als speler de zeer gevoelige overstap van Anderlecht naar Standard. Hoe viel dat mee?
"Ik ging naar Standard, en de spelers vonden het eerst niks. Maar al snel waren ze erachter dat ik een meerwaarde was. Een heel sterk elftal. Ik heb er nog een mooie anekdote over: we speelden op Cercle Brugge. Eric Gerets scheldt Gerard Plessers op een bepaald moment uit en Gerard zei: ‘Kus mijn kloten, ik doe niks meer’. Die wou niet meer spelen en we speelden plots met tien, Gerard deed niks meer op het veld. Ik zei toen tegen Gerard ‘wat is er?’. ‘Die Gerets was aan het schelden’. ‘Je bent toch slimmer dan hem, doe niet raar”, zei ik hem. Het was de wedstrijd waarin we bijna kampioen konden worden… De linksback tegen de rechtsback… Schitterend."
Waren het speciale wedstrijden tegen Paars-Wit?
"Ik heb in die periode vijf keer tegen Anderlecht gespeeld en we wonnen 2 keer en speelden 3 keer gelijk, weliswaar één keer verloren na strafschoppen. We speelden toen de defensiefste supercup ooit: Ivic tegen Goethals. We verloren met penalty’s. Een heel gemakkelijke 0-0, de penalty’s waren moeilijker (lacht)."
Het einde was er één in mineur met de omkoopaffaire…
"Eric (Gerets, nvdr.) is er langzaamaan ook achter gekomen dat hij dat toen niet had moeten doen (hij gaf geld in naam van het bestuur, coach en spelersgroep aan Roland Janssen van Waterschei, nvdr.). Het was het niet waard en we werden toch kampioen. Waterschei speelde drie dagen later de bekerfinale. Het was eigenlijk jammer dat het zover is gekomen. Het was echt een mooie wedstrijd, die 3-1. En achteraf werd dat in de schaduw gezet. Een smet voor iedereen die er aan heeft meegewerkt, totaal onnodig. In principe was ik de enige die er niet aan meegewerkt heeft en die zei ‘Eric, niet doen’. Ik heb het toen op een training gezegd, dat hij het niet moest doen. Tuurlijk wist ik er van. Ik was strafbaar omdat ik het wist, het was een heel moeilijke situatie voor mij. Daardoor ben ik echter niet vertrokken… België had in die tijd geen goede naam, denk maar aan Anderlecht-Nottingham Forest. Er zijn heel wat voorbeelden."
In 1983 won Haan als speler de titel met Standard met onder meer toppers als Preud'homme en Gerets.
Toch bekwam je een mooi cv bij Standard: als speler en als trainer
"Ik heb in die twee jaar als trainer in Luik de beker gewonnen. Standard had toen al lang geen prijs meer gewonnen. Als speler werd ik er twee keer kampioen en heb ik de Europacupfinale gespeeld tegen FC Barcelona. Die verloren we echter."
Tot slot. Als je moet kiezen: Standard of Anderlecht?
"Ik paste als trainer of speler beter bij Ajax en Anderlecht dan bij Standard of Feyenoord. Ik heb er goed gewerkt, maar de mentaliteit was anders dan wat ik gewend was. Ajax en Anderlecht zijn een beetje elitair en ik ben daar een beetje mee opgegroeid. Ik heb mij nooit ongelukkig gevoeld bij mijn clubs. Ik had ook pakweg Schalke 04 kunnen trainen, maar ik heb het meer voor VfB Stuttgart of Hertha Berlijn. Het zit een beetje in mij. Anderlecht en Ajax liggen me nog iets meer na aan het hart."
'Terug naar Finsterwolde'. Auteur: Jules van der Wardt. 384 blz., uitgeverij Edicola. U kan het boek voor 19,95 euro aanschaffen.
INTERVIEW:#Haan over zijn verleden bij #Anderlecht en #Standard
— Claudio Reulens ????⚽ (@CReulens) 10 mei 2018
"Roger #VandenStock was geen voetbalkenner, #Gerets had dat niet mogen doen"#andsta #jpl #rouches #rsca https://t.co/dJh1mdReSU
