Drie dagen na de zege in Club Brugge neemt Borussia Dortmund het in Der Klassiker op tegen Bayern München. Der Rekordmeister is niet alleen al een hele tijd sant in eigen land, maar zet intussen reeds jarenlang ook ten opzichte van haar Europese concurrenten dé standaard voor hoe een succesvolle topclub gerund moet worden. Toch laten ze zelfs in de Allianz Arena af en toe wel eens een steekje vallen, zo getuige de huidige soap rond David Alaba. Voor de tweede keer in korte tijd gooit de Duitse grootmacht zo allicht talloze miljoenen te grabbel.
Er was een tijd dat de kleedkamer van Bayern zo vaak in de roddelpers verscheen, dat de ploeg ludiek omgedoopt werd tot FC Hollywood. Iets wat we ons tegenwoordig nauwelijks kunnen voorstellen bij de commerciële machine. Ook de sportieve resultaten waren niet altijd even voortreffelijk als vandaag. Na de Champions League-triomf in 2001 duurde het tot 2013 voor de club uit Beieren nog eens op het hoogste schavot stond in Europa, waarbij het in de tussentijd slechts twee keer tot in de halve finale geraakte. In eigen land veroverde Bayern in diezelfde periode 'amper' vijf landstitels, tussen 2006 en 2012 boekte het zelfs maar een twee op zes. De laatste twee jaar bleek het Dortmund van Jürgen Klopp toen te sterk. Het sein voor toenmalig voorzitter Uli Hoeness om dringend orde op zaken te stellen.
DOMINANT IN DUITSLAND
In de zomer van 2011 zette hij reeds een eerste stap door oude bekende Jupp Heyckens aan te stellen als opvolger van Louis van Gaal. Op de transfermarkt bleef het nog vrij rustig, al kwamen wel Manuel Neuer en Jerôme Boateng de rangen versterken. Zij zijn nu nog steeds sterkhouders in de Beierse defensie, Rafinha – nog een aankoop van toen – vertrok pas anderhalf jaar geleden. In de Bundesliga finishte Bayern opnieuw achter Dortmund, op het kampioenenbal verloor het voor de tweede keer in drie jaar tijd de finale. Met onder andere Mario Mandzukic, Dante Bonfim en Javi Martinez, eveneens nog altijd present, erbij lukte het een jaar later echter wel. Bayern beleefde zelfs een grand cru seizoen en won zowat alles wat er te winnen valt, inclusief de Champions League tegen … Borussia Dortmund.
Vanaf dan keek het in Duitsland niet meer om, met nu al acht titels op rij. Die kloof met Dortmund valt, naast de passage van Pep Guardiola, deels te danken aan de toepassing van een oude tactiek. Namelijk het leegroven van de concurrentie. Op vier jaar tijd waagden zowel Mario Götze, Robert Lewandowski als Mats Hummels de gevoelige overstap. Bayern deed doorheen de jaren evenwel ook elders prima zaken en haalde onder andere Thiago Alcantara, Xabi Alonso, Douglas Costa, Joshua Kimmich, Arturo Vidal, Kingsley Coman, Serge Gnabry, Leon Goretzka en Alphonso Davies in huis. Een pak geslaagde transfers dus, met een perfecte balans tussen ervaren rotten en jonge talent. Davies, Goretzka, Gnabry en Kimmich zijn de exponenten. Zij kostten samen 26 miljoen, een koopje voor vier wereldtoppers.
KOEKJE VAN EIGEN DEEG
Ondanks de gekende financiële slagkracht schuwt Bayern dan ook de monsterbedragen. Tot ongeveer 40 miljoen wordt vlot op tafel gelegd, maar daar stopt het doorgaans – met de 80 miljoen voor Lucas Hernandez, tot dusver geen voltreffer, als uitzondering. Een toonbeeld voor de concurrentie uit Spanje en Engeland, waar vaak gortig wordt omgesprongen met de centen. In de Allianz Arena gaan ze echter uitgekiender te werk, niet alleen dankzij een goede scouting maar tevens door handig in te spelen op bijzondere contractsituaties. Zo lag voor de CL-finale in 2013 al vast dat Dortmund-goudhaantje Götze nadien middels een clausule voor een gelimiteerde som aan boord zal komen, diezelfde zomer werd ook Thiago op die manier weggekaapt bij Barcelona. Hij kwam in München helemaal tot ontplooiing.
Toch zag Bayern de Spanjaard recent voor een schamele 22 miljoen, zelfs nog drie miljoen minder dan wat destijds voor hem betaald werd, richting Liverpool verhuizen. De reden? Zijn contract dat binnen een jaar afliep. Niet de eerste keer dat de Duitsers koud gepakt worden, want in 2014 moesten ze zo eveneens Toni Kroos voor amper 25 miljoen – ver onder zijn marktwaarde – afstaan aan Real Madrid. Een koekje van eigen deeg, nadat enkele maanden eerder reeds bekend was geraakt dat Lewandowski in de voetsporen van Götze zou treden. Opnieuw plukte Bayern de rivaal dat seizoen dus kaal nog voor de race gelopen was. Vermits de Poolse goalgetter aan het einde zat van zijn verbintenis in Dortmund, moest hij zelfs niks kosten. Het bleek achteraf misschien wel een van de beste transfers van deze eeuw.
ALARM ROND ALABA
Ook deze zomer bevond Bayern zich aan beide kanten van het mes. Zelf kon het immers voor 'slechts' 45 miljoen Leroy Sané ophalen bij Manchester City, waar de Duitse winger zijn contract weigerde te verlengen. Met tevens Coman en Gnabry in de mix zit Der Rekordmeister op de flanken zo weer even gebeiteld, waarmee het in mum van tijd de knop omdraaide na het tijdperk van Franck Ribéry en Arjen Robben. Wederom een voorbeeld voor andere ploegen, die vaak lang worstelen met zulke wissels van de wacht. Bayern deed daarbij trouwens ook slim een beroep op huurlingen als James Rodriguez, Ivan Perisic en Philippe Coutinho. Een doordacht beleid dat haar vruchten afwerpt en dus flink wat pluimen verdient, al dreigt het na Thiago nu voor de tweede keer op korte tijd toch enigszins de mist in te gaan.
Behalve het verse bloed waarmee Bayern zich steeds versterkte, leverden eveneens enkele producten van eigen kweek een belangrijke bijdrage aan de voorbije successen. Kroos, Bastian Schweinsteiger en Philippe Lahm lopen er niet meer bij, maar ook Thomas Müller en David Alaba vormden in 2013 reeds cruciale schakels die flink wat minuten maakten. Die laatste, als tiener ontdekt in Oostenrijk, was toen nog maar 21 jaar oud. Zeven seizoenen en meer dan 400 wedstrijden later komt het sprookje wellicht tot een einde, want na dit seizoen kan de linksachter annex centrale verdediger zomaar gratis de deur uitwandelen. Zowat alle Europese topteams, van Barcelona en Real Madrid over Juventus en PSG tot de halve Premier League, liggen dan ook al op vinkenslag. Zij hopen allen een immens koopje te doen.
MODELCLUB MÜNCHEN
Mogelijk al in januari, tenminste indien Bayern nog iets wil vangen voor de 73-voudig international. Hoewel dat in de Allianz Arena uiteraard geen prioriteit vormt. Zo beklagen ze zich daar vast niet dat ze iets te lang vasthielden aan Thiago. Per slot van rekening speelde de middenvelder in augustus nog een centrale rol in de CL-eindzege, een sportieve triomf die de Duitse grootmacht veel meer waard is dan een aantal miljoenen extra op de rekening. Het middenveld waar Hans-Dieter Flick vandaag over beschikt, met onder andere Goretzka die twee jaar geleden gratis werd weggeplukt bij Schalke 04, staat overigens nog altijd bol van de kwaliteit. In die zin valt niet uit te sluiten dat Bayern tijdens de wintermercato haar neus optrekt voor een bescheiden bod. Dan nog liever een laatste keer oogsten.
Wie weet komt er zelfs alsnog een oplossing uit de bus gevallen, al ziet het daar momenteel niet naar uit. Op een jaar tijd ziet Bayern zo allicht Thiago én Alaba, twee kleppers wiens marktwaarde samen op ruim 110 miljoen wordt geschat, voor een peulschil daarvan vertrekken. Op zich geen ramp voor de financieel gezonde modelclub, die zonder de hulp van een rijke suikeroom jaarlijks stevige omzetten draait en dus niet afhankelijk is van transferinkomsten. Douglas Costa, voor 40 miljoen verpatst aan Juventus en nu terug op huurbasis, mag zich zelfs de duurste verkoop ooit noemen. Zoals gezegd geeft Bayern, behalve voor Hernandez, zelf echter geen exuberante sommen uit. Of toch niet in verhouding tot de Europese concurrenten, want natuurlijk zit er wekelijks wel nog heel wat kapitaal op de bank.
BALEN VOOR BAYERN
Ook zonder geregeld op het ideale moment te cashen voor haar beste spelers, bouwde Bayern dankzij haar stevige structuur en economisch verantwoorde aanpak zo een pak reserve op. Daardoor is de club gewapend voor de impact van de coronacrisis, al valt die zelfs in München niet te ontlopen. Karl-Heinz Rummenigge liet recent weten dat de Beierse trots, die in 2019 nog een recordomzet van ruim 700 miljoen boekte, door de gemiste inkomsten voor het eerst in zijn 19 jaar als voorzitter van de Raad van Bestuur op verlies afstevent. Die realiteit droeg vermoedelijk bij aan de beslissing om Thiago van de hand te doen en niet in te gaan op de eisen van Alaba. Wat dus wel betekent dat de twee onvervalste wereldspelers, beiden op de piek van hun kunnen, slechts een fractie van hun echte waarde opleveren.
Hun sportieve bijdrage was uiteraard belangrijker, en het is ook vooral tussen de lijnen dat het duo zal worden gemist. Zeker in coronatijden blijft het zelfs voor een ploeg als Bayern echter zonde om zulke kleppers voor peanuts te verliezen. Met relatief 'beperkte' middelen mogen de Duitsers, die in de laatste zeven edities van de CL maar twee keer ontbraken in de halve finale, zich vandaag terecht de titel van beste club ter wereld toe-eigenen. Zowel op als naast het veld vormen ze een toonbeeld voor hun concurrenten, bij wie op heel wat plaatsen de financiële kater van het coronavirus veel pijnlijker dreigt te worden, en op het economisch én sportief beleid in de Allianz Arena valt dan ook weinig af te dingen. Toch gaat zelfs daar af en toe dus al eens iets de mist in. De slechte timing met Thiago en Alaba, wiens dossiers beter afgehandeld konden worden, blijkt hier helaas dus een voorbeeld van.
