Arne Decraene
Stoppen we, of gaan we misschien toch nog door? Dat is de vraag waar onze 24 profclubs, die eerder deze maand allen akkoord gingen om de stekker definitief uit het seizoen te trekken, zich pas maandag over buigen. Intussen is dat al lang geen zekerheid meer (LEES MEER), maar mocht het oorspronkelijke plan toch doorgaan dient het volgende probleem zich alweer aan: het competitieformat. Wij gingen nog maar eens op zoek naar een oplossing en kwamen uit bij een misschien ietwat ongewoon voorstel.
Eerst schetsen we graag nog even de situatie. Zelfs áls de huidige jaargang maandag tot zijn einde komt, ligt daarmee nog lang niet alles vast voor volgend seizoen. Vooral de heikele thema's rond promotie en degradatie moeten immers nog uit de wereld worden geholpen, waarbij mede dankzij het slagveld bij de licentiecommissie telkens ook de formule van de Jupiler Pro League ter sprake komt. Logischerwijs blijft een beslissing hierover uit tot het BAS op 10 mei een oordeelt velt over de zeven in vraag gestelde clubs, al betekent dat vreemd genoeg dus niet dat ook de eventuele stopzetting zélf daarop kan wachten.
DE ROL VAN MOESKROEN
Het gedoe met de licenties zorgt dan wel voor een aantal extra bekommernissen in de zoektocht naar een correct besluit, tegelijkertijd biedt het ook perspectieven. Vooral omdat de ondergang van Moeskroen naar verluidt zo goed als vastligt, waarmee Waasland-Beveren automatisch gered zou zijn en een van de grootste twistpunten dus van de baan is. Als we er dan nog op rekenen dat KV Oostende en Standard wél overleven, ligt de weg meteen ook wagenwijd open voor een terugkeer richting 18 teams in eerste klasse. Beerschot en OH Leuven hoeven de return van hun promotiefinale dan niet meer te spelen en mogen samen met Westerlo, dat in totaal het meeste punten sprokkelde in 1B, overgaan naar het hoogste niveau.
Een idee waar Peter Croonen en Mehdi Bayat, toch gewichtige figuren in ons voetballandschap, niet echt voor gewonnen zijn. Wel zien zij er heil in om de Kemphanen te laten stijgen, maar dan wel ten koste van Beerschot en OH Leuven. Én Waasland-Beveren, mocht Moeskroen alsnog haar licentie krijgen. Concreet voelen de voorzitters van niet alleen KRC Genk en Charleroi, maar tevens de Pro League en KBVB er weinig voor om te sleutelen aan de huidige opzet van onze competitie. Zij wensen niet af te wijken van de norm en dus slechts één degradant en één promovendus aan te duiden, zij het op sportieve dan wel financiële gronden. Op die manier kan ook de volgende campagne gewoon weer met 16 ploegen aangevat worden.
COMPROMIS VOOR CROONEN
Hun voornaamste motivatie daarvoor is het behoud van de play-offs, ongetwijfeld een belangrijke factor in de tv-deal die recent met Eleven Sports werd gesloten. Zonder PO I verliest de JPL namelijk 30 topduels en een heleboel spanning, waarbij we ook de strijd om plaats zes aan het einde van het reguliere seizoen niet mogen vergeten. De intussen 10 jaar oude eindronde kent nog altijd minstens zoveel tegenstanders als aanhangers, maar zelfs zij kunnen niet anders dan schoorvoetend toegeven dat het systeem tevens haar voordelen kent. De bedenkingen van Croonen en Bayat vallen hier dus zeker niet in dovemansoren, integendeel: ook wij gingen op zoek naar een oplossing waarin de play-offs gehandhaafd kunnen blijven.
Het lijkt wel weinig realistisch om straks misschien zowel Beerschot, OH Leuven áls Waasland-Beveren tot 1B – of wat er ook overschiet van tweede klasse, waar na Lokeren nog meer koppen dreigen te sneuvelen – te veroordelen. Indien maandag ondanks de vernieuwde weerstand het doek valt over de JPL, oogt een uitbreiding van het aantal clubs tot 18 stuks dus toch haast onafwendbaar. Tenslotte is het de enige manier om zowat iedereen tevreden te houden, een essentiële voorwaarde om te vermijden dat het straks weer tot ellenlange procedureslagen komt. Als Moeskroen effectief kopje onder gaat, krijgen we met Westerlo zelfs een extra gelukkige in het verhaal. Zo niet, hebben ze in 't Kuipje uiteindelijk weinig recht tot klagen.
PO I MET VIER
18 teams én play-offs: het lijkt een onmogelijke opdracht. Per slot van rekening staat de kalender vandaag al genoeg onder druk, maar niemand heeft ooit gezegd dat PO I per definitie zes deelnemers moet tellen. Door de drempel te verleggen naar louter de top vier, blijft de hoeveelheid wedstrijden per ploeg exact hetzelfde: 34 matchen in de reguliere campagne en zes in de eindronde, ofwel 40 stuks in totaal. Natuurlijk kan de zin van dat alles in vraag worden gesteld. De mini-competitie aan het eind van het seizoen, waar vooral de topclubs op verlekkerd zijn, blijft echter wel enigszins in stand. En kan helpen om de gemoederen te bedaren bij zij die zich het felst tegen een verhoging van het aantal teams op het hoogste niveau kanten.
Vermits in de JPL slechts vier Europese tickets te verdelen zijn – plus eentje via de beker – komen we ook hier niet voor problemen te staan. Het nummer vier kan het immers nog altijd gewoon opnemen tegen de winnaar van PO II om een plekje in de voorronde van de Europa League. Indien de bekerwinnaar tot de top vier behoort, een scenario waarin alles vandaag simpelweg een rijtje opschuift, verleent de finale van PO II dan rechtstreeks toegang tot Europa. De vraag is wel wat we doen met deze tweederangscompetitie, waar toch 14 ploegen overblijven. Een optie kan zijn om hen in twee poules van zeven te verdelen, waarin iedereen elkaar slechts één keer ontmoet. Ook zij komen zo voor de barrages netjes uit op ieder 40 duels.
SALOMONSOORDEEL
Zien we in deze formule nu hét format voor de toekomst? Neen, dat verre van. Met amper vier vacatures in PO I zijn de plaatsen om te beginnen namelijk wel érg beperkt, wat topclubs kan aanzetten tot nog meer ongeoorloofde risico's. Daarnaast wordt de kalender niet bijkomend belast maar evenmin verlicht, blijven er nog steeds vraagtekens hangen over het nut van PO II en dient ook de tweede klasse nog onder handen genomen te worden. Als tussentijdse oplossing kan dit Salomonsoordeel evenwel wonderen doen, en dan vooral in de manier waarop het de diverse partijen naar elkaar toe laat groeien. Tenslotte krijgt nagenoeg iedereen zo min of meer zijn zin. Alle oproepen tot solidariteit ten spijt, is dat uiteindelijk toch waar het om draait.
LEES OOK: Fink onder zware druk ondanks late redding tegen Westerlo
