Arne Decraene
Eindelijk. Drie pogingen heeft het geduurd, maar tegen Cercle Brugge pakte Vincent Kompany zijn eerste zege als voltijds hoofdcoach van Anderlecht. Een zucht van opluchting dus bij het beperkte aantal aanwezigen in het Lotto Park, waar men hoopt dat de trein nu vertrokken is. Wie mee aan boord mag blijven voor de rest van de rit, dat valt dan weer af te wachten. Of hoe sportief directeur Peter Verbeke en Kompany zelf in de komende weken nog heel wat knopen door moeten hakken.
Al heeft die zin voor het eerst sinds lang vooral een positieve connotatie. Wie weet zit de geplaagde recordkampioen straks immers plots met een soort luxeprobleem opgezadeld. Voor het bezoek van de Vereniging pakte Kompany alvast uit met een paar verrassingen in zijn elftal, dat zo in vergelijking met het gelijkspel in Oostende voor de interlandbreak flink door elkaar werd geschud. Vier nieuwe namen verschenen aan de aftrap, waarbij alleen de eerste basisplaats voor Ognjen Vranjes ter vervanging van de geblesseerde Elias Cobbaut enigszins noodgedwongen was. Op de flank stond met Zakaria Bakkali ten koste van Anouar Ait El Hadj evenwel nóg zulk een eerder verguisde figuur, terwijl ook Sambi Lokonga en Lukas Nmecha hun opwachting maakten. De alom geprezen Marco Kana, niet in het minst door Kompany zelf, en Rode Duivel Landry Dimata bleven zo zelfs 90 minuten aan de bank gekluisterd.
ZORGEN VOOR ZULJ
Niet geheel onbegrijpelijk, want Lokonga en Nmecha – die in het slot wel naar de kant werd gehaald voor El Hadj – speelden allebei een prima partij. Die laatste wisselde net zoals in zijn debuut nochtans goede met mindere momenten af, maar woog op de Brugse defensie en bedankte voor het vertrouwen met de openingstreffer vanaf de stip. De huurling van Manchester City lijkt in de pikorde nu al voorbij Antoine Colassin, zondag in de tribune, te zijn gewipt en dient zich aan als een te duchten concurrent voor Dimata. Lokonga kwam dan weer vooral na de pauze boven water, waarbij de wisselwerking met Adrien Trebel – nog zo een opgeviste verstoteling – steeds beter verliep. Peter Zulj, zonder verklaring van Kompany naar de buitenwereld toe eveneens buiten de selectie, mag zich stilaan zorgen maken.
Niet alleen op het veld of op de bank, maar misschien zelfs in het Lotto Park op zich. Hoewel de Paars-Witte jonkies ervaren ankers nodig hebben, is het namelijk de vraag of de 27-jarige Oostenrijker nog deel uitmaakt van die plannen. Ook in Oostende viel hij tenslotte al naast de ploeg, en dat vlak nadat hij de lof had gezongen over Kompany en zijn eigen rol in het project. Zelfs met het nakende vertrek van Edo Kayembe indachtig heeft Anderlecht dankzij het eerherstel voor Trebel echter veel minder nood aan Zulj, wiens profiel dicht aanleunt tegen dat van die andere linkspoot. In principe moeten alle postjes dubbel bezet zijn, maar de middenvelder dreigt zo toch uit de boot te vallen. Zijn contract loopt bovendien af in 2022. Tijd voor een poging om nog iets te recupereren van de 2,5 miljoen die hij koste?
IN YOUTH WE TRUST?
De spoeling in het centrum zou dan wel erg dun worden, met behalve Trebel – die net als Vranjes en Bakkali mogelijk gewoon in de etalage wordt gezet – enkel de jonge Lokonga en Kana. Nochtans kreeg het In Youth We Trust-credo zopas een klein deukje. Kompany stelde tegen Cercle 'slechts' twee eigen jeugdproducten op, waarna met El Hadj en Yari Verschaeren nog twee andere kinderen van Neerpede invielen. De gemiddelde leeftijd van de starters bedroeg op die manier 24,8 jaar, exact hetzelfde als die van hun tegenstanders – waar met zeven stuks ook evenveel buitenlanders aan de aftrap stonden. Nadat de Brusselaars in de vorige campagne slechts één keer ouder voor de dag kwamen een keuze voor wat minder jongens van eigen kweek en net iets meer ervaring dus, mét het gewenste resultaat.
Zo werd niet alleen gewonnen, maar hield Hendrik Van Crombrugge voor het eerst dit seizoen de nul. Al dan niet toevallig met Vranjes voor zich, die niet geheel kon overtuigen maar met Derrick Luckassen wel een stevig duo vormt – dat een zwak Cercle amper wist te ontwrichten. Of we met tieners Killian Sardella of Kana in de defensie nu hetzelfde konden zeggen, valt te betwijfelen. Toch blijft het vreemd dat Hannes Delcroix, linksvoetig én titularis bij de Jonge Duivels, geen kansen krijgt. Voor Vranjes liggen er zo allicht nog meer minuten in het verschiet, want als Kompany na zijn pensioen ergens dun zit in de opties is het wel achterin. Het vaste viertal lijkt met Bogdan Mykhaylichenko en Michael Murillo op de backs dus bekend. Van weelde is hier bezwaarlijk sprake, versterking zou dan ook onderweg zijn.
KEUZES VOOR KOMPANY
In de andere linies ziet het er evenwel naar uit dat het huiswerk van Verbeke af is, tenzij Zulj nog plaats ruimt voor een ander doorwinterd alternatief in de as. Al kan het tevens een idee zijn om Michel Vlap eens een rijtje lager te posteren. De dure Nederlander verliest daar wel veel van zijn kwaliteiten, met name zijn scorend vermogen, maar dreigt sowieso de concurrentiestrijd als nummer 10 te verliezen. Percy Tau drukt immers stilaan zijn stempel, terwijl het publiek alsmaar luider roept om Verschaeren. De jonge spelmaker kan eveneens op de flank uit de voeten, hoewel bondscoach Roberto Martinez zijn pupil liever in een centrale rol ziet fungeren. Bovendien zijn de alternatieven op de flank al even talrijk, met behalve Bakkali en El Hadj ook Mustapha Bundu, Francis Amuzu en natuurlijk Jérémy Doku.
Die eerste beleefde als invaller een anoniem debuut, Doku vervulde dan weer andermaal een glansrol. Afwachten of Anderlecht alsnog ingaat op een eventueel monsterbod voor de wervelende winger, net zoals er op Van Crombrugge altijd nog gecasht kan worden. Amuzu mocht daarentegen samen met Colassin thuis blijven, voor de derde keer in de laatste vier duels al. De boezemvriend van Doku, die net als Delcroix bij de nationale U21 wél het geloof van Jacky Mathijssen geniet, kwam zo sinds speeldag één in Mechelen niet meer aan spelen toe. Ondanks zijn goede prestaties aan het eind van de vorige jaargang, ligt zijn potentieel dan ook een pak lager dan dat van de kersvers Rode Duivel. Toch behoort Amuzu tot de lastige keuzes die Kompany nog voor de transferdeadline van 5 oktober moet maken.
HOOP OP LUXEPROBLEEM
Per slot van rekening heeft het weinig zin om al dat jong geweld op de tribunes te laten verkommeren. Colassin komt ongetwijfeld nog aan bod, maar misschien is Amuzu wel beter gebaat met een verhuur. Of, indien een geïnteresseerde club met een paar miljoenen over de brug komt, zelfs een definitieve transfer. Vooral voorin hopen de Brusselaars namelijk af te stevenen op een luxeprobleem, wat dan zou betekenen dat Bakkali en Bundu snel hun draai vinden en bijgevolg ook El Hadj nog weinig aan de bak komt. In de achterhoede is het dan weer de vraag of Vranjes het vertrouwen van Kompany heeft gewonnen. Zo ja, mag ook Delcroix zelfs zonder de komst van een nieuwe verdediger reeds beschikken. De overvloed aan jeugdige talenten kan straks dus in ijltempo alweer aanzienlijk gereduceerd worden.
Op het middenveld staat dan weer het lot van Zulj ter discussie, terwijl Kompany ook de knoop tussen Kana en Lokonga zal moeten doorhakken. Én beslissen wat hij nu precies met Vlap en Verschaeren wil aanvangen. Tot slot is er dan nog het vraagstuk voorin, waar Dimata nu in balans komt te liggen met Nmecha. Drie van die zes namen nemen voortaan dus bijna zeker plaats op de bank, die met tevens Bundu of Bakkali naast de beloftevolle jongeren er zo wel eens snel heel wat forser uit kan zien. Paars-Wit kruist alvast de vingers, ondanks de verminderde speelkansen voor de jeugd die zulk een essentieel onderdeel uitmaken van Kompany zijn proces. Uiteraard komt in een lang seizoen iedereen van pas en zijn er meerdere opties nodig, al blijft het programma bij gebrek aan Europees voetbal wel vrij beperkt.
DILEMMA'S IN HET PARK
Hoewel het na één overwinning te vroeg is om al victorie te kraaien, of te stellen dat de ommezwaai is ingezet, zien we hoe dan ook wel potentieel in de huidige mix. Wat ons betreft heeft Kompany dus overschot aan gelijk om zijn reputatie als keikop van zich af te schudden en het geweer eindelijk van schouder te wisselen. Toch lijkt het uit den boze om met Vlap en Zulj opnieuw aan kapitaalvernietiging te doen, terwijl de 'overbodige' jonkies nog een aardige en vooral welgekomen duit kunnen opleveren. Ook na de deugddoende driepunter andermaal veel dilemma's dus in het Lotto Park, zij het voor het eerst sinds lange tijd vanuit een optimistisch en hoopvol perspectief. Aan Kompany en Verbeke om de juiste knopen door te hakken.
LEES OOK: Fink slaat op tafel bij KRC Genk: “Dan ben ik weg!”
