Arne Decraene
Laat er geen misverstand over bestaan: België heeft Roberto Martinez veel te danken. Uiteraard nam de sympathieke Spanjaard in augustus 2016 een Gouden Generatie die klaar was om te oogsten over van Marc Wilmots, maar met zijn tactisch vernuft drukte hij vervolgens toch stevig zijn stempel op de recente successen van het nationale elftal. Alleen jammer dat hij zich af en toe laat betrappen op een miscommunicatie.
Op sportief vlak valt nochtans weinig aan te merken op de bondscoach, wiens keuzes veel minder dan die van zijn voorganger eindeloos voer voor discussie opleveren. Zowel het spelniveau áls de resultaten spreken tenslotte boekdelen, met onder meer een quasi perfect rapport, de dominantie als nummer één op de FIFA-ranking – een status die de Rode Duivels onder Wilmots ook wel al eens bereikten – en vooral de bronzen WK-medaille als voornaamste wapenfeiten. Een glorieperiode waar ooit met weemoed op zal worden teruggekeken dus, zeker als Martinez en zijn manschappen volgende zomer ook op het EK brokken kunnen maken.
WOORDEN & DADEN
Veel meer dan bij Wilmots, die naar het einde toe alsmaar meer het conflict opzocht, eet de selectie alvast uit zijn hand. De geboren gentleman weet dan ook hoe hij een kern vol vedetten moet managen, net zoals hij met zijn innemend charisma binnen het bondsgebouw een graag gezien figuur is. Niet dat Martinez louter bezig is met zijn imago, want in de eerste plaats worden net zijn noeste arbeid en grote betrokkenheid alom geprezen. Het maakt dat hij goed op weg is om een belangrijke plek in de Belgische voetbalgeschiedenis in te nemen. De notie dat met deze verzameling aan talent iedereen hetzelfde succes zou boeken, mag dus gerust de prullenmand in. Martinez zal gemist worden eens hij vertrekt.
Ook door het grote publiek, hoewel zijn beslissingen niet steeds overal in goede aarde vallen – sowieso een onmogelijke opdracht. Én door de media, waar de ex-trainer van onder meer Everton mede dankzij zijn verleden in de Premier League en ervaring als analist zelden een mal figuur slaat. Integendeel: met de glimlach stelt Martinez zich op als een ambassadeur van de Rode Duivels en antwoordt hij op alle vragen, zij het vaak met de nodige dooddoeners en een ietwat overdreven respect voor bescheiden tegenstanders. Het goede contact met de pers ten spijt, voelt de bondscoach zich daarbij bovendien helaas af en toe genoodzaakt om wat rond de pot te draaien. Of zelfs leugentjes om bestwil te verkondigen.
REL IN SAN MARINO
Zo was er natuurlijk de heisa rond Radja Nainggolan, die nooit in de bovenste schuif lag en uiteindelijk zelfs gepasseerd werd voor het WK. Een keuze die volgens Martinez puur op sportieve gronden was gebaseerd, hoewel die uitleg gelet op de middenvelder zijn prestaties weinig steek hield – al is het inderdaad mogelijk dat de Spanjaard simpelweg andere profielen verkoos in zijn 23-koppige selectie. Ondanks zijn waardige houding doorheen alle controverse, heerste evenwel toch altijd het gevoel dat de bondscoach nooit het achterste van zijn tong liet zien. Iets meer dan een jaar later, bijna dag op dag 12 maanden geleden, gaf een routinebezoekje aan San Marino dan weer aanleiding tot een mini-rel.
Nadat hij eerder nog had aangekondigd niet te zullen experimenteren, kwamen de Rode Duivels toen met een onuitgegeven elftal aan de aftrap. Een overbodig rondje mist spuien, zo hekelde vooral Peter Vandenbempt achteraf Martinez zijn aanpak, die vervolgens de brokken probeerde te lijmen met een nieuwe resem nikszeggende woorden. Aan communicatietraining heeft hij dus alvast geen nood meer, zij het wel met één constante. Martinez trekt steeds partij voor zijn spelers, die hij onvoorwaardelijk in bescherming neemt. De manier waarop naar de buitenwereld toe telkens alleen het positieve wordt benadrukt en alle kritiek geweerd blijft, levert hem dan ook ongetwijfeld punten op in de kleedkamer.
VREEMDE VERKLARINGEN
In de eindafrekening is dat ook alles wat telt, maar zijn warrige uitspraken gaan soms misschien toch net te ver. Zo liet de bondscoach tijdens de interlandbreak al een hoop steken vallen, te beginnen met de aankondiging van zijn ruime kern. De afwezigheid van Michy Batshuayi en Christian Benteke werd slechts vaag verklaard, terwijl vervanger Landry Dimata in tegenstelling tot Martinez zijn bewering nog geen enkele keer de 90 minuten vol maakte. Sebastiaan Bornauw en Zinho Vanheusden bleven dan weer beter bij de beloften voor een cruciale kwalificatiematch, waar Jérémy Doku en Yari Verschaeren blijkbaar wél mochten mankeren. Ook rond de kwesties omtrent ritme en vorm volgden een pak tegenstrijdigheden.
Als een volleerd diplomaat past Martinez zijn uitleg dan ook telkens netjes aan naargelang de situatie. Zo verwees hij bij de eerste selectie van Elias Cobbaut naar het gebrek aan linkspoten achterin, maar was nu na het uitvallen van de Anderlecht-verdediger geen alternatief nodig. Nochtans gaf ook Thomas Vermaelen wederom verstek. Helemaal te gek voor woorden waren echter zijn statements rond de toestand van Thibaut Courtois, die zogezegd in orde was maar geen hele match aankon en dus wegens het beperkte aantal wissels huiswaarts werd gestuurd. We kennen uiteraard niet het medisch dossier, maar voor een doelman lijkt het toch een eigenaardig scenario. Alles of niks is daar normaal het devies.
MIST ROND MECHELE
Intussen traint Courtois weer mee met Real Madrid, net zoals Divock Origi – volgens Martinez nochtans niet fit – trouwens een oefenmatch met Liverpool afwerkte. Bewijs dat de geruchten over zijn positieve coronatest inderdaad losse flodders waren, of is er toch meer aan de hand? Het Nieuwsblad en Le Soir blijven alvast volharden dat de nationale nummer één wel degelijk tegen de lamp liep, wat betekent dat Martinez zélf staalhard zat te liegen toen hij de insinuaties ontkende. Niet dat het ons zou verbazen, zeker niet nu hij naliet om het slechte nieuws rond Brandon Mechele te brengen. Een melding dat de verdediger van Club Brugge niet deelnam aan de groepstraining en allicht afhaakt voor IJsland: daar bleef het bij.
Amper een tweetal uur later raakte bekend dat Mechele een dag eerder positief testte op Covid-19, info waar Martinez voor zijn persbabbel ongetwijfeld over beschikte. Waarom dan niet gewoon open kaart spelen? De bond verwees achteraf weliswaar naar de 'bescherming van privacy' en het 'medisch geheim', maar net in deze tijden is open en eerlijke communicatie essentieel. Met het delen van gegevens bij horeca-bezoeken of aan contact-tracers dragen we tenslotte allen ons steentje bij. Alles om de verdere verspreiding van het virus tegen te gaan, toch? Bovendien worden zo ook misverstanden voorkomen. Zonder zelf de link te leggen, wordt nu daarentegen alleen maar speculatie gevoed dat Courtois betrokken is bij Mechele zijn besmetting.
CLUB BRUGGE DE DUPE
Gelukkig bleef de rest van de kern voorlopig buiten schot, al wachten de clubs nu met een bang hart de volgende reeks testresultaten af. Hopelijk wordt een rampscenario zoals bij PSG of de nationale U17 vermeden. In dat geval zouden de vele internationals van Anderlecht plots wel eens een vergiftigd geschikt kunnen zijn, terwijl Club zelf nog moet vrezen voor Simon Mignolet en Hans Vanaken. Hoe dan ook is behalve Mechele zelf, die aanspraak leek te maken op minuten, vooral Blauw-Zwart nu reeds de dupe. Zaterdag tegen Waasland-Beveren zal de verdediger er namelijk al zeker niet bij zijn, en dat terwijl Philippe Clement niet dik zit in de opties achterin. De landskampioen reageerde dan ook als door een wesp gestoken op het slechte nieuws over hun defensieleider. Laten we hopen dat ze op Jan Breydel wél een deftige uitleg kregen van Martinez en de bond. Zelf hoeven we er helaas niet op te rekenen.
LEES OOK: Belgisch voetbal in diepe rouw: Glen De Boeck plots overleden
