Een invalbeurt van één schamel minuutje op bezoek in Kazachstan. Dat is tot dusver het magere internationaal rapport van Brandon Mechele, die nochtans al bijna twee jaar een vast lid vormt van Roberto Martinez zijn selectie bij de Rode Duivels. Als we de bondscoach mogen geloven, komt daar weldra echter verandering in. De 27-jarige verdediger van Club Brugge lijkt zaterdag in het Nations League-duel tegen Denemarken namelijk zowaar te kunnen rekenen op een basisplaats. Het ultieme orgelpunt van een onverwacht traject.
Wie dit in januari 2017 had durven voorspellen, was immers ongetwijfeld gek verklaard. Hoewel hij het seizoen daarvoor nog zijn steentje had bijgedragen aan de eerste Brugse landstitel in 11 jaar tijd, met 18 optredens waarvan drie in de play-offs, lag Mechele per slot van rekening nooit echt in de bovenste schuif bij toenmalig coach Michel Preud'homme. Niet hij, maar wel Bjorn Engels werd op dat moment dan ook alom naar voren geschoven als hét defensieve toptalent van eigen kweek in Jan Breydel. Na wat omwegen schopte de boomlange verdedigers het inmiddels wel tot de Premier League, al is het dus toch Mechele die zichzelf international mag noemen bij het nummer één op de FIFA-ranking.
GESCHENK VAN LEKO
De ommekeer werd 45 maanden geleden ingezet met een verhuur aan STVV. Doorgaans brengen zulke constructies vrij weinig zoden aan de dijk, maar als middelpunt in Ivan Leko zijn achterhoede met z'n drieën bloeide hij helemaal open. Achteraf gezien mag de Kroaat zich zo wellicht de belangrijkste figuur in Mechele zijn carrière noemen, want vervolgens kreeg hij ook nog eens het roer bij Blauw-Zwart zélf in handen. Een godsgeschenk voor zijn trouwe luitenant, die op weg naar landstitel nummer twee plots niet meer weg te denken was uit het trio achterin. Een plaats die hij, enigszins geholpen door de talloze blessures bij voornaamste concurrent Matej Mitrovic, nadien nagenoeg nooit meer uit handen gaf.
Sinds oktober 2018 zag Mechele zijn constante prestaties ook beloond met een vast plekje tussen de Gouden Generatie van de Rode Duivels, zij het voorlopig dus met weinig minuten op de teller. Dat hij nu eindelijk toch eens zijn kans krijgt, heeft opnieuw te maken met de omstandigheden. Zo gaven na het pensioen van Vincent Kompany ook Thomas Vermaelen en Dedryck Boyata verstek, terwijl Zinho Vanheusden en Sebastiaan Bornauw het nog met een selectie voor de beloften moeten stellen. Op zich eveneens deels de verdienste van Mechele, die bovendien wel nog steeds de voorkeur zou krijgen op Leander Dendoncker. Een blijk van vertrouwen dus, hoewel het uiteraard 'slechts' de Nations League betreft.
CRUCIALE SPECIALIST
Ondanks zijn misschien ietwat mindere vorm, mag de Brugse steunpilaar zich in Kopenhagen hoe dan ook opmaken voor zijn eerste échte cap. Naast de afwezigheid van enkele concurrenten, steekt daarbij natuurlijk tevens het systeem van Martinez een helpend handje toe. Offensief zijn de patronen net iets anders, maar in het defensief compartiment kan Mechele haast identiek dezelfde rol vervullen als bij Club. Een soort ouderwetse stopper in een dominant elftal dus, die zich daar als centrale pion van een achterlinie met drie vooral moet beperken tot sober verdedigen en simpel inleveren. Opdrachten die de bescheiden Bredenaar, van nature een uiterst solide mandekker, op het sterke lijf geschreven zijn.
Zijn grootste zwakte, met name het uitvoetballen, wordt in die formatie met behulp van de vele opties rondom hem alvast geneutraliseerd. In die zin is het allicht geen toeval dat het uitgerekend op speeldag één, toen Philippe Clement tegen Charleroi teruggreep naar een viermansdefensie, nog eens verkeerd liep. Hoewel hij zich verder wel vaker laat betrappen op een schoonheidsfoutje, komt Mechele dankzij zijn specifieke rol in de opbouw doorgaans echter zelden nog in de problemen. Een specialist dus, die zo slechts op één positie voldoet aan het vereiste niveau bij de Rode Duivels – waar hij evenwel cruciaal kan zijn om de kloof tussen Kompany en Vermaelen met de volgende generatie te helpen overbruggen.
COMPLETE VERDEDIGER
Glitter en glamour hoef je bij Mechele niet te zoeken, maar Martinez weet wél wat hij aan hem heeft. Een oerdegelijk slot op de deur, die op het eerste zicht niet meteen uitblinkt maar waar vooral ook erg weinig op aan te merken valt. Snelheid, kracht, lengte, positionering, concentratie, intercepties, tackles en, met complimenten van Timmy Simons, een voorbeeldige werkethiek: in geen enkel aspect schiet Mechele tekort. Het maakt van hem een complete verdediger, die tegen elk soort spits – van bonkige beren zoals Dieumerci Mbokani tot kwiekere types als Ally Samatta – zijn streng weet te trekken. Het aantal keren dat hij in de voorbije drie seizoenen lager scoorde dan een zesje, is op één hand te tellen.
Opvallen doet de betrouwbare schakel dan weer zelden, waardoor een stap naar het buitenland allicht nooit zal volgen. Net zoals Hans Vanaken is Mechele echter meer dan tevreden om sant in eigen land te blijven, al zullen de meningen bij een rondvraag in de tribunes van Jan Breydel toch iets verdeelder zijn. Waar veel fans het eigen jeugdproduct als een modern monument en toekomstige clublegende zien, vinden anderen hem net te min om de alsmaar hogere ambities waar te maken. "Als je Europees wil meedoen, moet hij eruit", klinkt het dan al snel, een opmerking die ook Mats Rits en Siebe Schrijvers geregeld te verduren krijgen. Nochtans stelde Mechele in de Champions League quasi nog nooit teleur.
DOEL IN DENEMARKEN
Integendeel: tegen topteams als Atlético Madrid, Borussia Dortmund, Real Madrid en PSG, met spitsen zoals Antoine Griezmann, Paco Alcacer, Karim Benzema en Karim Icardi, hield hij zich in het algemeen prima staande. Alle gezonde stress voor een officieus debuut ten spijt, mogen Barcelona-spits Martin Braithwaite en co in principe dus geen probleem vormen. Of de nuchtere verdediger volgende zomer ook deel uitmaakt van de EK-selectie, is ondanks de loyaliteit van Martinez aan zijn trouwe telgen – en Mechele zijn kalme aard, geen onbelangrijk detail – voorlopig dan weer een mysterie. Al wijst de kans die nu komt erop dat de bondscoach zelf alleszins weinig voorbehoud aantekent bij zijn capaciteiten.
Mocht hij de boot toch nog missen, zal Mechele daar wellicht niet te lang om malen. Natuurlijk zou hij maar al te graag van de partij zijn, maar ook zonder EK nam zijn carrière in de afgelopen drie seizoenen reeds hoogtes aan die niemand – inclusief hijzelf – nog had verwacht. De focus blijft dus in de eerste plaats op Club Brugge liggen, waar de sterkhouder straks op jacht gaat naar een vierde landstitel en zijn contract recent nog verlengde tot 2023. Prijzen pakken en uitgroeien tot een onbetwistbaar icoon in Jan Breydel lijkt momenteel dan ook zijn voornaamste prioriteit. In de tribunes moeten er daar nog maar een paar mensen worden overtuigd. Wie weet volgt de rest van België zaterdag in Denemarken.
