Arne Decraene
De schoonmaak is eindelijk begonnen. Vorige zomer moest Michael Verschueren al met de grove borstel door de selectie van Anderlecht, maar voor heel wat flops vond de voormalig sportief directeur louter een tijdelijke uitweg. Hoewel ook onder zijn opvolger Peter Verbeke reeds enkele spelers op overschot werden verhuurd, probeert Paars-Wit nu echter vooral werk te maken van definitieve oplossingen. De transfers van Thomas Didillon en Pieter Gerkens lijken wat dat betreft alvast een stap in de goede richting, zij het zonder veel geld in het laatje te brengen. Wat valt er verder nog te rapen?
Zelf bleven de Brusselaars karig met commentaar, maar volgens Het Nieuwsblad peuterde Anderlecht voor Didillon en Gerkens respectievelijk 1,3 en 0,7 miljoen los bij Cercle en Antwerp. Al vloeit één vierde van de opbrengst voor de doelman wel naar Genk. Net zoals Kemar Roofe, die eerder reeds verkaste, zit de ‘winst’ evenwel vooral in het bespaarde loon. Opgeteld zou het trio jaarlijks namelijk ruim drie miljoen opstrijken, veel te veel in verhouding tot hun sportieve bijdrage. Vermits daar in Roofe zijn geval tenminste nog enige sprake van was, ving Sporting voor de spits wel nog vijf miljoen – een bedrag dat min of meer conform is met zijn geschatte waarde volgens het gerenommeerde Transfermarkt. Dit in tegenstelling tot Gerkens en Didillon, die elk zowat de helft opbrachten. Aangezien er nog flink wat werk op de plank ligt voor Verbeke, trekken we die lijn even door voor de overige 12 (!) – en misschien wel meer – flops die liefst van de hand worden gedaan. En maken we zo de balans op waar ze zich in het Lotto Park nog aan mogen verwachten.
VERDEDIGING: 2,3 – 8,5 miljoen
Het grootste zorgenkind is ongetwijfeld de defensie, waar een resem mislukte aankopen uit de vervloekte zomer van 2018 moet opkrassen. De pijnlijkste van al is natuurlijk Bubacarr Sanneh, destijds gekocht voor acht miljoen en nu op papier amper 1,4 miljoen waard. Net zoals bij Antonio Milic (0,65), James Lawrence (0,8) en Ognen Vranjes (0,8) schiet daar na halvering dus weinig van over. De onderhandelingen met AEK Athene omtrent die laatste – met zijn buitensporig salaris, de rode draad in dit verhaal, uiteraard als hinderpaal – illustreren overigens helaas dat die inschattingen wel degelijk enige correctie verdienen. Tel daarbij de aangepaste waarde van Josué Sa (0,95), en samen zou het vijftal aan overbodige verdedigers nog goed moeten zijn voor ongeveer 2,3 miljoen.
Zelfs na hun verhoopt vertrek heeft Frank Vercauteren echter nog steeds opties in overvloed achterin. Op de backs beschikt hij alvast over meer dan genoeg keuze, met Michael Murillo en Bogdan Mykhaylichenko in principe als titularissen. Op rechts fungeren Ait El Hadj en potentiële X-factor Anthony Vanden Borre dan als doublures, terwijl het aan de linkerkant wachten is op Kemar Lawrence. Eens hij aansluit, kan Paars-Wit wel overwegen om Elias Cobbaut te verkopen. De eenmalige Rode Duivel brengt allicht net zoals Roofe wél zijn volledige waarde van 3,5 miljoen op, minder dan waar de Brusselaars een tijdje terug op hoopten maar toch een fraaie som. Centraal achterin schuift Hannes Delcroix dan op in de pikorde, een goedkoper alternatief die wie weet ooit ook nog wat oplevert.
Daar wordt de spoeling dan wel plots flinterdun, zeker met de blessuregevoeligheid van Vincent Kompany indachtig. Desalniettemin kan Anderlecht de vingers kruisen dat Derrick Luckassen zich tot betrouwbare rots in de branding ontpopt, met tieners Marco Kana – die bij voorkeur opschuift naar het middenveld – en Killian Sardella dan nog achter de hand. Die laatste is zelfs overal achterin inzetbaar, maar lijkt net wat tekort te schieten. Nochtans had Kompany in januari naar verluidt geen oren naar een bod van twee miljoen, niet veel minder dan de waarde (2,7 miljoen) die vandaag op zijn hoofd wordt geplakt. Hoewel het haaks zou staan op de filosofie en het geloof in Sardella zijn verdere groeimarge, moet Sporting een eventuele nieuwe kans dus misschien toch maar best zien te grijpen.
MIDDENVELD: 1,8 – 3,1 miljoen
Een rijtje hoger valt iets minder te vertellen. Alle ogen zijn hier dan ook integraal op Adrien Trebel gericht, wiens marktwaarde tegenwoordig nog op 2,4 miljoen wordt geschat. Anderlecht mag evenwel al tevreden zijn als het nog de helft vangt voor de 29-jarige Fransman, wiens loodzware loon anders nog tot medio 2023 een blok aan het been blijft. Hier en daar gaan wel stemmen op om de linkspoot, die met zijn ervaring in de as nog wat kan toevoegen aan het jonge elftal, een nieuwe kans te gunnen. Indien er werkelijk geen overnemer wordt gevonden voor de grootverdiener lijkt dat inderdaad geen onverstandig plan, al gaat de voorkeur ongetwijfeld nog altijd uit naar een afscheid. Net zoals dat bij Aristote Nkaka en Kenny Saief, die wellicht definitief naar Polen verhuist, de bedoeling is.
Na de halvering van hun marktprijzen, in het geval van Nkaka en Saief respectievelijk 475 en 725 duizend euro, mag Paars-Wit dus op nog 1,8 miljoen rekenen voor het trio. Of daar in dit compartiment verder wat bijkomt is nog maar de vraag, want met enkel Sambi Lokonga, Peter Zulj, Edo Kayembe en Kana schieten na het vertrek van Gerkens reeds weinig alternatieven over. Ondanks hun gebreken zijn die eerste twee op fysiek vlak stilaan wel solide spelers, hoewel Lokonga daar tot en met vorige zomer nog wat problemen ondervond. Als Kana niet te vaak achteruit wordt getrokken, kan Anderlecht misschien dus proberen om Kayembe voor het volle pond van 1,3 miljoen te slijten. Al schept de Congolees wel geen tonnen geld, toch de voornaamste vereiste om kordaat de deur gewezen te worden.
Het neemt niet weg dat een beperkte mix met drie man voor twee plaatsen op zich kan volstaan, zeker als Michel Vlap zich sporadisch leert schikken in een rol als nummer acht. Op zijn natuurlijke positie achter de spitsen komen immers tevens Yari Verschaeren en nieuwkomer Percy Tau in aanmerking, dus iets meer polyvalentie vanwege de Nederlander zou Vercauteren op het middenveld meteen een pak extra opties bieden. Kompany experimenteerde aanvankelijk trouwens zelfs nog met twee spelmakers en slechts één controleur, dus mocht de mayonaise eindelijk beginnen pakken kan wie weet ook dat recept opnieuw vanonder het stof worden gehaald. Nu de speler-inspirator de touwtjes terug een tikkeltje steviger in handen lijkt te hebben, valt in die zin alleszins niets meer uit te sluiten.
AANVAL: 1,5 – 5,1 miljoen
Voorin kampt Anderlecht met nóg een aantal overblijfsels uit 2018 die niet aan de verwachtingen bleken te voldoen, met name wingers Zakaria Bakkali, Luka Adzic en Kristal Abazaj. Samen met spits Mohammed Dauda, een van de minder dure vogels in wie het geloof werd opgegeven, komt de helft van hun opgetelde marktwaardes neer op anderhalf miljoen. Een totaal dat de Brusselaars misschien wel nog wat kunnen opkrikken door Francis Amuzu van de hand te doen, want met de komst van Tau, jonkie Ilias Takidine en topaanwinst Mustapha Bundu zijn de flanken in principe reeds voldoende bezet. Tenslotte wordt een van beide kanten toch al ingenomen door Jérémy Doku, terwijl aan de overzijde Verschaeren weer zijn plekje kan afdwingen. In de breedte is er dan ook nog de veelzijdige El Hadj.
Mocht een club bereid zijn 3,6 miljoen of zelfs meer neer te leggen voor Amuzu, zal Verbeke dus toch eens moeten nadenken. Hoewel zulk een transfer zoals we eerder bij Sardella al stelden niet echt binnen het huidige stramien past, is het namelijk ook bij Ciske nog maar de vraag of hij wel tot de categorie van toekomstige toppers behoort en ooit meer zal opbrengen. Wel is de spurtbom net als Sardella en Cobbaut minstens zijn marktprijs waard, wat dus tevens voor Roofe het geval was. Een cadeau dat Anderlecht alvast dankbaar in ontvangst nam, zelfs al neemt het daarmee een risico door exclusief in te zetten op Landry Dimata en Antoine Colassin als enige speerpunten. Met ook Bundu en Tau die daar kunnen depanneren, ziet het er immers niet naar uit dat hier nog vers bloed op komst is.
TOTAAL: 5,6 – 16,7 miljoen
Een gokje dat Paars-Wit mogelijk ook elders zal moeten wagen, want allemaal samen zijn de 12 flops die zeker moeten beschikken volgens onze berekening amper 5,6 miljoen waard. Wat zelfs nog een gunstige schatting zou kunnen zijn, vermits blunders als Sanneh en Trebel – die dan nog tot de uitschieters behoren – net zo goed helemaal gratis kunnen vertrekken. Aangezien de recordkampioen haar financiële put desalniettemin absoluut weigert te vullen met de voortijdige verkoop van een goudhaantje als Doku, kan een poging om het viertal van Sardella, Amuzu, Cobbaut en Kayembe in de voetsporen van Roofe te laten treden soelaas brengen. Op die manier wordt de potentiële pot per slot van rekening toch al aangedikt tot een heel wat fraaier ogende oogst van 16,7 miljoen.
Wie weet kan Verbeke met een deel van dat geld dan zelfs wel voorzichtig terug de transfermarkt op, want uiteraard zou de spoeling in alle linies zo flinterdun worden. Al blijft er in theorie misschien nog net genoeg materiaal voorhanden om het seizoen ook zonder significante versterkingen tot een goed einde te brengen. Tenminste indien de Brusselaars bespaard blijven van blessures, wat haast een utopie lijkt in het Lotto Park. Toch heeft Anderlecht allicht weinig andere keuze dan zulke drastische stappen te zetten om vooruit te geraken. Belangrijk is dan wel dat de sportieve lat in de tussentijd niet te hoog wordt gelegd. Mikken op een plaats in PO I, op zich al geen evidente opgave, lijkt momenteel een realistische doelstelling. De titelambities, die blijven best nog even in de koelkast.
LEES OOK: CEO gooit kaarten open: dít competitieformat wil Anderlecht
