Antwerp FC zorgde in de bekerfinale tegen Club Brugge voor een stunt van formaat, maar The Great Old kon die veelbelovende lijn niet doortrekken in de eerste competitiematch tegen Moeskroen. Het elftal van Ivan Leko ontbrak tegen Les Hurlus duidelijk de nodige creatieve ingevingen en individuele flitsen. De Kroatische coach hield bekerheld Didier Lamkel Zé 67 minuten gekluisterd op de bank, maar in die korte invalbeurt was de Kameroener veruit de meest dreigende man op de Bosuil. 

DE GOK VAN LEKO 

De geschiedenis herhaalde zichzelf in Deurne-Noord aan het begin van dit voetbalseizoen: door enkele nieuwe fratsen maakte Didier Lamkel Zé zich wederom onmogelijk bij The Great Old. De Kameroense aanvaller zag daarom de zomerstage in Duitsland aan zich voorbijschieten en hij moest zelfs wekenlang vertoeven in de Antwerpse B-kern. Het zou het definitieve einde impliceren van het enfant terrible, maar door een ultieme bemiddeling van sportieve baas Luciano D'Onofrio versierde Lamkel Zé een ultieme laatste kans. 



Tot één week voor de bekerfinale tegen Club Brugge had Lamkel Zé nog geen enkele training in de benen bij de Antwerpse A-kern. Desondanks hengelde Ivan Leko de onvoorspelbare aanvaller toch over bij de wedstrijdselectie voor de match van het jaar. Die gewaagde beslissing zorgde logischerwijze voor veel ophef in de nationale media, maar de Kroaat ging nog een stap verder en dropte Lamkel Zé zelfs in het basiselftal tegen Blauw-Zwart. Met alle (positieve) gevolgen van dien.



Lamkel Zé draafde onbevangen over de Heizel, en hij was een constante gesel voor de Brugse defensie. Door zijn infiltratievermogen, inzicht en fluwelen techniek was de 23-jarige dé grote blikvanger in de bekerfinale, waardoor hij een enorm belangrijk aandeel had in de felbevochten overwinning. Eén week na de stunt tegen Club Brugge was de algemene verwachting dan ook dat Leko opnieuw zou opteren voor Lamkel Zé in de competitieopener tegen Moeskroen. 

DE GOK VAN LEKO (BIS) 

Ivan Leko houdt blijkbaar van verrassingen want in de eerste competitiewedstrijd van het nieuwe seizoen verkoos hij nieuwkomer Nill De Pauw boven bekerheld Lamkel Zé. Intrinsiek beschikt de Kameroener nochtans over veel meer talent dan de ex-speler van Atromitos Athene, en daarom is het gissen waarom Leko nu precies deze wissel uit zijn hoed toverde. Bovendien werden er al veel vraagtekens geplaatst rond de komst van De Pauw naar Antwerp: hij zou namelijk niet meteen de speler worden die de ploeg naar een hoger niveau kan tillen.



Toegegeven: tegen Moeskroen was De Pauw één van de bedrijvigste krachten bij Antwerp, maar erg veel dreiging ging er nu ook niet uit van de flankspeler. Leko verwoordde zijn opmerkelijke keuze als volgt. “Een keuze van de staf, gebaseerd op wat we deze week op training hebben gezien. We kiezen de beste elf spelers in functie van het team.” Clichés zijn de coaches uit de Jupiler Pro League niet vreemd, maar na afloop van de wedstrijd zal Leko misschien wel spijt gehad hebben om Lamkel Zé te passeren ten voordele van De Pauw. In de 23 gegunde minuten speelde de Kameroener namelijk veel meer klaar dan de offensieve spelers die startten aan de wedstrijd.

(LANG) WACHTEN OP LAMKEL ZE 

Moeskroen-coach Fernando Da Cruz maakte het Antwerp FC dan ook niet gemakkelijk: de Henegouwers zakten af richting de Bosuil met voornamelijk defensief georiënteerde plannen. De thuisploeg genereerde logischerwijze het grootste aandeel van het balbezit, dat na 90 minuten op 61% besloten werd. Tijdens de wedstrijd ontwikkelde Antwerp vaak pieken tot zelfs 75% en kon het ook Moeskroen-doelman Hervé Koffi voldoende aan het werk zetten. Dit gebeurde meermaals via voorzetten of op hoekschoppen, maar zelden dankzij zuivere aanvallende patronen.



Les Hurlus forceerden Antwerp om het defensieve trio Junior Pius, Abdoulaye Seck en Ritchie De Laet te laten uitvoetballen, en dat drietal staat niet meteen te boek als de beste uitvoetballende spelers van de Jupiler Pro League. Verdedigend trokken de centrale verdedigers goed hun streng maar hun opbouwende kwaliteiten zijn niet bepaald van een hoogstaand niveau. Daardoor was het al vanaf minuut één erg moeilijk voor The Great Old om vloeiende en dynamische aanvallen op te zetten. In dergelijke wedstrijden is Antwerp dan vooral aangewezen op flitsen van Dieumerci Mbokani, Lior Refaelov en ... Didier Lamkel Zé.



Maar zowel de Congolees als de Israëliër zaten niet in de wedstrijd en hun prestaties werden vooral getypeerd door verkeerde keuzes en misverstanden. Net na de rust leek het ernaar uit te zien dat de wedstrijd eindelijk zou openbreken nadat Refaelov er vanop de stip 1-0 van maakte. Dat zorgde er echter niet voor dat de Henegouwers volop ten aanval trokken. Moeskroen bleef speculeren op de counter en het matige uitvoetballen van Pius, Seck en De Laet. Het was daarom verbeiden op de invalbeurt van Lamkel Zé om de wedstrijd volledig naar de Antwerpse kant te trekken, maar die liet erg lang op zich wachten. Te lang. Met nog 23 minuten op de teller was het dan toch zo ver: Martin Hongla werd naar de bank geroepen en Lamkel Zé mocht zijn eerste competitieminuten meepikken. 

CONSERVATIEVE LEKO

Om tot een veilige 2-0 voorsprong te komen, wachtte Ivan Leko tot minuut 67 om de broodnodige creativiteit en aanvallende impulsen in te brengen van Lamkel Zé, wat tevens de eerste Antwerpse wissel van de wedstrijd was. Door te lang te talmen wordt de kans steeds groter op het spreekwoordelijke deksel op de neus, en dat gebeurde dan ook effectief amper twee minuten later. Marko Bakic schilderde een afstandsschot meesterlijk in het doel van Jean Butez: 1-1 in plaats van 2-0. Antwerp mocht helemaal opnieuw beginnen. 



Onder impuls van invaller Lamkel Zé voerde The Great Old de forcing, maar scoren deed het niet meer. Het was daarbij wel opvallend dat het meeste gevaar steeds kwam van de Kameroener, die duidelijk veel meer te bieden had dan starter Nill De Pauw. In 23 speelminuten kon de Kameroener namelijk vier aanvallende acties laten noteren, terwijl De Pauw aan vijf stuks raakte in tachtig minuten. Bovendien waren de ondernemingen van Lamkel Zé voor vijftig procent geslaagd – enkel Aurélio Buta deed beter – en die van De Pauw slechts veertig procent. 



Na de logische inbreng van Lamkel Zé voerde Leko daarna nog twee wissels door. De Kroaat zette meer offensieve druk door Bruny Nsimba (80') Manuel Benson (85') te droppen, maar die omslag kwam dus rijkelijk te laat. Zo minutieus en succesvol het tactisch plannetje was van Leko in de bekerfinale tegen Club Brugge, zo onovertuigend en conservatief zijn strijdplan was tegen Moeskroen. Om van Antwerp een dominante en aanvallend efficiëntie ploeg te maken, zullen dus nog enkele versterkingen verwacht mogen worden. Maar misschien zondag tegen Cercle Brugge wél Lamkel Zé laten starten, Ivan?