Al wekenlang werd hij gelinkt aan een overstap naar Rangers FC, maar de transfer van Kemar Roofe kende dinsdag pas haar definitieve afloop. Vorige zomer werd de Engelsman nog maar binnengehaald als 'de ideale spits' voor het systeem van Vincent Kompany, één jaar later verlaat Roofe via een achterpoortje het instituut RSC Anderlecht. Het was een broodnodige deal voor Sporting, zoveel is duidelijk.

VERDEELDE MENINGEN: INTERN EN EXTERN

Vorig seizoen waren de verwachtingen rond Kemar Roofe érg hooggespannen. Hoe kan het ook anders met een prijskaartje van zes miljoen euro rond zijn nek, én het feit dat speler-inspirator Vincent Kompany bijna alleen verantwoordelijk was voor de komst van de Engelse spits. Bovendien werd Roofe geprofileerd als een type-Aguero die het spelsysteem van Kompany moeiteloos zou beheersen. We maakten eerder al de conclusie dat Roofe in geen geval vergeleken kan worden met de aanvalsleider van Manchester City, maar Roofe liet ook los daarvan geen beklijvende indruk na in het Lotto Park.



De 27-jarige Roofe kan daarvoor wel een geldig excuus inroepen omdat hij meer dan de helft van het voorbije seizoen in de lappenmand lag. Toch bleven zijn prestaties op het veld steeds meer vraagtekens oproepen, en kwam er zelfs interne als externe kritiek. In dertien competitiewedstrijden kon de ex-aanvaller van Leeds United wel nog zes doelpunten maken en twee assists uitdelen, waardoor zijn statistieken niet helemaal dramatisch waren. Op het eerste zicht althans.

Maar als de nummer één in de spitsen-hiërarchie bij Anderlecht werd er meer verwacht. Veel meer. Roofe kon de buitenwereld niet overtuigen en ook op Neerpede waren de meningen verdeeld. Een vlucht uit Anderlecht was de meest logische oplossing en dat werd dinsdag een keiharde realiteit. Anderlecht is met het vertrek van Roofe een centrale spits kwijt, en het maakt financieel verlies bij zijn verkoop. Sporting als grote verliezer, zo lijkt het wel. Maar de waarheid is anders.

AANTREKKELIJKE DEAL VOOR RSCA 

Zes miljoen euro maakte Anderlecht vorige zomer vrij om Roofe binnen te halen. Het was dus een onmogelijke opdracht om de Engelse spits door te verkopen met een bepaalde winstmarge, zeker nadat zijn huidige marktwaarde gedaald is naar 4,5 miljoen euro. Toch kwam Rangers FC met om en bij de vijf miljoen euro over de brug, een onverhoopt hoog bedrag dat zelfs nog aangevuld kan worden via allerhande bonussen. 



Het was een aanbod dat Anderlecht bijgevolg niet kon weigeren, ook al omdat Roofe een royaal loon opstrijkt in Brussel. De benaderingen variëren van 1,7 miljoen euro per jaar tot 2 à 2,5 miljoen euro per jaar. Anderlecht recupereert dus bijna de volledig geïnvesteerde transfersom voor Roofe én het is ook verlost van een zware salaris. Anderzijds is Sporting haar vlotst scorende spits wel kwijt, maar bij een moeilijk scorend Anderlecht is zo'n titel niet meteen een adelbrief te noemen. 

Op de algemene topschutterlijst van de Jupiler Pro League moet er al gescrold worden naar plaats 31 vooraleer Roofe zijn naam opduikt. Van een dure miljoenenaankoop, die praktisch eigenhandig aangetrokken werd door Kompany, werd een veel grotere impact verwacht dan dat Roofe werkelijk liet zien. En ook al kwam hij maar tijdens dertien competitiewedstrijden in actie, zijn aandeel in het offensieve spelbeeld was steeds té gering. Qua aantal doelpunten werd Michel Vlap de clubtopschutter en ook Nacer Chadli kon vaker scoren dan Roofe. 

CHADLI EN VLAP TROEVEN ROOFE AF 

Chadli (17 wedstrijden) en Vlap (28 wedstrijden) kwamen meer in actie dan de dertien competitiewedstrijden van Roofe, maar zelfs omgerekend in effectieve speelminuten kon het duo nog regelmatiger scoren dan Roofe, die nochtans de onvervalste aanvalsleider bij Anderlecht moest worden. Chadli scoorde 0,55 doelpunt per 90 minuten en Vlap zelfs 0,59 doelpunt per 90 minuten. Het gemiddelde van Roofe bereikte wel nog een aardige 0,44 doelpunt per 90 minuten, maar onder alle centrale spitsen van de Jupiler Pro League prijkt hij pas op de zestiende plaats. 



Bovendien waren zijn doelpunten nu ook niet meteen van erg moeilijke makelij. In totaal lukte Roofe zes competitiedoelpunten, waarbij zijn tweede doelpunt in de partije tegen AA Gent met voorsprong zijn mooiste én meest complexe was. Er mag ook niet worden vergeten dat Roofe twee van zijn zes doelpunten lukte vanop de stip, wat dus één derde is van zijn doelpuntenproductie. Bovendien moest Roofe minstens twee doelpunten meer gemaakt hebben op basis van de expected goals, een statistisch en betrouwbaar model dat de waarschijnlijkheid per doelkans effectief kan meten via verschillende algoritmes. 

OFFENSIEF ONDERMAATSE ROOFE

Kompany haalde Roofe vooral door zijn neus voor doelpunten, maar tevens omdat hij overtuigd was dat de Engelsman de ideale aanvaller zou worden in zijn veeleisend spelsysteem. Maar ook dat bleek een misvatting te zijn. Zijn dreigende passing was niet van dermate hoog niveau, en dat getuigen zijn twee schamele assists. Als je niet veel kan scoren, dan moet een spits wegen op een defensie of toch assists aanleveren. Roofe viel op alle onderdelen echter te licht uit. 



Omgerekend in effectieve speelminuten kon Roofe amper 0,15 assist per 90 minuten aanleveren, en net zoals zijn gemiddeld aantal doelpunten eindigt hij daarmee als zestiende beste spits uit de Jupiler Pro League. Bij de frequentie van het assisteren werd Roofe afgetroefd door Jérémy Doku (0,2 assist per 90 minuten), Peter Zulj (0,24 assist per 90 minuten), en zelfs rechtsachter Michael Murillo (0,24 assist per 90 minuten). Nee, erg bepalend was Roofe allerminst in het Lotto Park.

Dat blijkt vooral uit zijn gemiddeld aantal geslaagde offensieve acties per wedstrijd. Roofe liet daarvan 3,16 stuks noteren, maar dat is een erg matig aantal als centrale aanvaller. Zelfs minder hoog gepositioneerde ploegmaats presteerden beter zoals Albert Sambi-Lokonga (3,3), Michel Vlap (3,5), Nacer Chadli (4,7), Francis Amuzu (6) en Jérémy Doku (10). Een grote impact maakte Roofe dus niet echt op het offensieve spelbeeld van Anderlecht. 

DE FLATER VAN KOMPANY 

The Roofe was never on fire. Vincent Kompany beging een blunder van formaat door Kemar Roofe binnen te halen voor zes miljoen euro, dat dan ook nog eens gekoppeld werd aan een uitzonderlijk hoog salaris. Tussen de kalklijnen van het Lotto Park kon Roofe nooit bewijzen waarom Kompany een 'type-Aguero' zag in hem. Zijn doelpuntenproductie was zeker niet overweldigend, net zoals zijn bijdrage in het algemene spelbeeld. Veel langer doorgaan met Roofe had dus weinig zin. 



Wonder boven wonder kon Anderlecht alsnog om en bij de vijf miljoen euro incasseren bij zijn transfer naar Rangers FC, én is het daarmee verlost van een megacontract. Dat geïnde bedrag moet wijselijk worden geïnvesteerd om de schuldenput af te bouwen, maar ook om een scorende spits aan te trekken. De transfer van Mustapha Bundu, een flankaanvaller met scorend vermogen, zou daarom weleens gauw afgerond kunnen worden. 

Maar daarmee zal het doelpuntenprobleem niet opgelost zijn bij Anderlecht. De jonge Antoine Colassin moet nog volop bevestigen, terwijl Landry Dimata nog zijn ritme moet terugvinden na anderhalf jaar blessureleed. Percy Tau heeft ook niet meteen het profiel om uit te groeien tot een vlotscorende centrale spits, zijn kwaliteiten liggen veeleer op de flank. Dan toch een extra centrale spits? De financiële ruimte is alvast gemaakt ...