Arne Decraene
Zoals wel vaker bij Oekraïners heerst er nog wat onenigheid over de exacte schrijfwijze, maar laten we het voorlopig houden op Bogdan Mykhaylichenko. Dat is de naam van de nieuwe linksachter van Anderlecht, een dossier dat al langer in de lucht hing maar nu – net als de verlengde huur van Derick Luckassen – naar verluidt eindelijk is afgerond. Op het eerste zicht een prima vondst van sportief directeur Peter Verbeke, die met zijn lage afkoopsom bovendien niet te zwaar op diens magere budget weegt. Toch is enig voorbehoud nog op zijn plaats.
Hoe het nu precies zit met de toestand van Kemar Lawrence weet momenteel niemand, maar wanneer de Jamaicaan eindelijk terugkeert naar het Lotto Park mag hij zich daar dus alvast aan een kersverse concurrent verwachten. Al blijft het ook op Mykhaylichenko nog eventjes wachten, want die gaf recent nog aan eerst het seizoen met zijn huidige werkgever te zullen afwerken. In de Oekraïense play-offs maakt Zorya Lugansk geen kans meer om autoritair kampioen Shaktar Donetsk bij te benen, maar met nog twee speeldagen te gaan wil de ex-ploeg van Club Brugge-spelers Emmanuel Dennis en Eduard Sobol wel haar tweede plaats op volle kracht verdedigen.
TAXI KOMT TE LAAT
Daarvoor kan het dus rekenen op haar 23-jarige linksback, die zo nog tot 19 juli in zijn thuisland blijft. Vervolgens hoopt Anderlecht dat de nieuwe aanwinst snel zal kunnen aansluiten, want bij afwezigheid van Lawrence blijft het behelpen links achterin. Daar namen in de oefenmatch tegen STVV eerst Killian Sardella en dan zelfs Edo Kayembe de honneurs waar, of dat kunnen we toch afleiden uit de schaarse informatie die voorhanden is. Ondanks de positieve evolutie van die eerste, lijkt het niet de bedoeling om op die manier te starten wanneer het tegen datzelfde Sint-Truiden op 9 augustus om de knikkers gaat. Tenminste, indien we er vandaag nog mogen vanuit gaan dat het seizoen dan werkelijk aanvat.
Mykhaylichenko kan dus maar beter zorgen dat hij na drie weken al klaar is voor de strijd. Gezien de fysieke problemen van Lawrence in zijn eerste halfjaar bij Paars-Wit, hoeven we dat van hem tenslotte niet te verwachten. Nochtans was het plan vorige winter, toen hij in het kielzog van Michael Murillo naar Brussel afzakte, dat de man met de bijnaam Taxi na een korte inloopperiode snel dezelfde impact zou hebben als zijn maatje aan de overkant. Toen was al duidelijk dat Anderlecht resoluut afstapte van Vincent Kompany zijn beruchte inverted wingbacks, een tactisch experiment dat nooit echt aansloeg. Door nu nóg een extra rasechte linksachter in huis te halen, wordt die stijlbreuk alleszins bevestigd.
NIEUWE COMBINATIES
Zoals u reeds kon lezen in onze eerdere analyse van Mykhaylichenko, die toen nog in balans leek te liggen met Gideon Mensah, mogen we hem immers gerust zulk een type noemen. De offensieve back staat in Oekraïne gekend om zijn aanvalsdrang en vele rushes langs de flank, die vaak ook eindigen in een voorzet. Niemand zwiert er zelfs meer ballen voor doel, dus Kemar Roofe, Landry Dimata en/of Antoine Colassin – en misschien wel vooral Michel Vlap – zullen hem graag zien komen. Met op rechts Murillo die al demonstreerde een uitstekende center in de benen te hebben, kan Anderlecht zo straks wel eens over een gevaarlijk wapen beschikken. Al past dat spel niet echt in het kraam van Kompany.
Die ziet liever splijtende acties door het midden, waar dankzij de overlappende backs wel meer ruimte komt te liggen voor vinnige wingers die graag naar binnen snijden. Aan de rechterkant bleek Jérémy Doku zo al een voortreffelijke tandem met Murillo te vormen, en ook Francis Amuzu liet in de laatste weken voor de coronastop enkele veelbelovende dingen zien. Toch zien we aan de overzijde vooral een glansrol voor Yari Verschaeren weggelegd, die net zoals Eden Hazard in zijn beste dagen bij Chelsea met een échte back als Mykhaylichenko of Lawrence in steun voor meer dreiging moet kunnen zorgen. In aanvallend opzicht zit er, onder voorbehoud van blessures, wel muziek in die nieuwe combinaties.
VOETSPOREN VAN SOBOL
Al mogen we ook niet te veel verwachten van de nieuwkomer en diens offensieve dadendrang. Hoewel hij dit jaar over alle competities heen goed was voor drie goals en vier assists in 33 optredens, op zich lang geen slechte cijfers, lijkt er dus wel sprake van iets meer volume dan kwaliteit. Bovendien blijken die statistieken tot dusver een uitschieter in zijn nog prille carrière, want in de twee vorige campagnes bleef Mykhaylichenko steken op nul doelpunten en twee assists in 46 matchen. Een iets minder fraaie balans, zij het geen abnormale trend voor een jonge speler in volle ontwikkeling. Nog een belangrijke nuance: Sobol, toch een voltreffer in Brugge, klokte in Oekraïne af op één treffer en zes assists in 80 duels.
De meerwaarde van de 12-voudig international in onze competitie staat niet ter discussie, dus waarom zou zijn toekomstige concurrent – die het voorlopig nog met een plaats bij de beloften moet stellen – niet in zijn voetsporen kunnen treden? Al ligt het tweetal qua kostplaatje wel mijlenver uit elkaar. Zo bedraagt de aankoopoptie voor Sobol bij Dynamo Kyiv nog altijd vier miljoen, terwijl Anderlecht slechts een half miljoen op tafel legt om Mykhaylichenko zijn vertrekclausule te activeren. Het blijft toch een eigenaardige constructie voor een beloftevolle speler die pas een jaar geleden nog voor het dubbele van dat bedrag de overstap maakte van Kyiv naar Lugansk, én daar nog tot 2023 onder contract ligt.
MEER WASYL DAN VRANJES
Een buitenkansje waar Verbeke graag van profiteert, al haalt Paars-Wit zo wel een hevig baasje in huis. Dit seizoen verzamelde Mykhaylichenko per slot van rekening al maar liefst 13 gele kaarten, goed voor een gemiddelde van ruwweg één karton per 2,5 duels – wat in de Jupiler Pro League neer zou komen op 12 stuks doorheen de reguliere competitie. In tegenstelling tot zijn productie is dat bovendien géén unicum, want in totaal zit de linksachter aan een gelijkaardig tempo van 29 stuks in 79 wedstrijden. De vergelijking met Ognjen Vranjes is dan nooit veraf, al lijken de extra-sportieve uitspattingen in dit geval gelukkig wel achterwege te blijven. Cultheld Marcin Wasylewski is allicht dan ook een beter voorbeeld.
Zij het dan wel met veel kwiekere voetjes, want bovenop zijn versnellingen en voorzetten – en, niet te vergeten, zijn defensieve kwaliteiten – heeft Mykhaylichenko tevens een aardige dribbel in de benen. Kompany zal het graag horen, want hij liet in een recent promofilmpje nog weten een Anderlecht met artiesten te willen. Maar dan wel artiesten die hard werken, vechters zoals Frank Vercauteren ze dan weer graag ziet. De nieuwste aanwinst is hopelijk beiden, al moet hij de Brusselaars allicht toch vooral van meer fysieke power voorzien. En misschien af en toe toch eens een foutje maken, iets wat de brave jonkies in de vorige campagne veel te weinig deden – enkel Genk en Oostende werden minder bestraft.
(G)ÉÉN ZEKERHEID
Wat we werkelijk van Mykhaylichenko mogen verwachten, valt uiteraard af te wachten. We behoeden onszelf er alvast voor om voorbarig de loftrompet te blazen, want dat werd bij de komst van Lawrence een halfjaar geleden reeds voldoende gedaan. Wel mogen we stellen dat Verbeke op basis van onze eerste indruk hier geen slechte zaak lijkt te doen, of toch niet wat de prijs-kwaliteitverhouding betreft. Slechts één ding blijft echter écht zeker: het concept van de inverted wingbacks is dood en begraven.
LEES OOK: Kelderkraker zonder punch: La Louvière en OHL met kopzorgen
