Arne Decraene
Het financieel plan van de nieuwe directie om Anderlecht er weer bovenop te helpen reikt zelfs tot in 2025, maar met de uitgestelde sportieve ambities in de beruchte Open Brief van hun voorgangers willen ze blijkbaar niets te maken hebben. Hoewel het daarin eind december nog klonk dat Paars-Wit pas in 2022 terug mee wil doen om de knikkers, spreekt Karel Van Eetvelt nu immers alweer veel forsere taal. De recordkampioen is het aan haar stand verplicht om op de titel te mikken, zo vindt de CEO. Al lijkt hij dan toch net iets te hard van stapel te lopen.
Even terug naar die twaalfde december, toen de Brusselaars na 18 speeldagen en een dieptepunt als elfde in de stand de teleurgestelde aanhang een woordje uitleg wouden verschaffen. Hoewel er heel wat aan te merken viel op de veelal vage redeneringen in de omslachtige tekst, werd daarbij toch minstens één keer de spijker op de kop geslagen. Als doelstelling voor het komende seizoen schoof Anderlecht namelijk "meedoen voor een plek in de top vier en minimaal Europees voetbal halen" naar voren, een bescheidenheid waar we aanvankelijk nog eerder kritisch op reageerden. Tot nadien die vervloekte rode boekhouding bekend raakte én tot overmaat van ramp vervolgens het coronavirus toesloeg. Het gevolg is dat Peter Verbeke met een beperkt budget op zoek moet naar de broodnodige versterkingen.
KAREL DE ZINNIGE
Ondanks de opmars in de laatste weken voor de abrupte stop, zijn er dus weinig redenen om overmatig positief te zijn of de lat nu alweer buitensporig hoog te leggen. Iets wat Van Eetvelt in zijn uitgebreid interview met Knack desalniettemin dus toch niet kon laten. Nochtans had de CEO voor de rest ook heel wat zinnigs te vertellen. Zo heeft hij overschot van gelijk dat Anderlecht meer moet inzetten op de binding met de stad Brussel, waar op commercieel vlak nog veel verbetering mogelijk is. De opname van burgemeester Philippe Close in het bestuur is wat dat betreft alvast een uitstekende zet, de kemel met het achterhaalde stadslogo achterop de nieuwe truitjes maakt dan weer net iets minder indruk.
Verder klopt het dat het fiere instituut reeds langer in verval was, zelfs toen onder René Weiler in 2017 nog het laatste succes werd geboekt. Dat de fouten uit het verleden nu moeten worden rechtgezet, ook al betekent dat in sommige gevallen wel een fikse kapitaalsvernietiging, is eveneens een terechte opmerking. Paars-Wit moet tenslotte dringend af van zware contracten zoals Adrien Trebel en de vele andere overbodige flops die nog in het Lotto Park op de loonlijst staan, blunders die in de toekomst uiteraard moeten worden vermeden. Onder meer door ethischer te werk te gaan op de transfermarkt, met vooral een pak minder invloed van makelaars. Een instelling die alleen maar toe te juichen valt.
KAREL DE HANDIGE
Net zoals het feit dat Anderlecht blijft inzetten op Neerpede, of de investering in de nieuwe grasmat die meer dan welkom was – en waar Van Eetvelt maar wat graag mee pronkt, al gaf hij eerder toe dat Vincent Kompany hier vooral op aandrong. Net zoals ex-manager Michael Verschueren destijds hangt de CEO zijn kar soms misschien net iets te gretig aan de speler-inspirator, wiens mening hij op zowat alle vlakken – ook in het dossier Anthony Vanden Borre bijvoorbeeld – lijkt te delen. Op zich niets mis mee, integendeel, al hopen we dat Wouter Vandenhaute inderdaad toch hier en daar voor het nodige tegengas zorgt. Frank Vercauteren toonde reeds aan dat Kompany niet alleen behoefte heeft aan jaknikkers.
De officiële T1 zijn taak werd overigens nogal ongelukkig geminimaliseerd door Van Eetvelt, die hem slechts een ondersteunende rol toedichtte. Liever onderstreept hij de romantische visie van Kompany, omschreven als een "overrompelend offensief voetbal dat technisch heel verzorgd wordt gespeeld". Een huisstijl die ook na het duo hun uiteindelijke vertrek in stand moet worden gehouden, zo luidt het, want de Brusselaars zullen zich niet meer aanpassen aan trainers of spelers. Integendeel: zij moeten zich schikken naar het intussen befaamde Anderlecht-DNA. Samen met een nieuwe verwijzing naar de grasmat, dribbelt Van Eetvelt zich zo alvast handig rond de vraag hóé hij dat DNA precies wil herstellen.
KAREL DE OVERMOEDIGE
Ook bij andere gevoelige thema's, zoals onder meer de precieze rol van Vandenhaute en de toekomst van Adrien Trebel, haalt de CEO zijn beste Jérémy Doku-impressie boven. Desalniettemin klinkt het allemaal wel heel erg ambitieus, allicht zelfs een beetje té. Zeker wanneer Van Eetvelt vervolgens zelfs over de titel begint, waarmee onze vrees dat Paars-Wit haar lesje niet heeft geleerd nu al uitkomt. Anderlecht moet toch altijd op het allerhoogste mikken, is dan het cliché, al weet Alexis Saelemaekers nu dat die houding soms niet op zijn plaats is. Zo kort na de historische rampcampagne, met een naoorlogs dieptepunt als achtste in het eindklassement als resultaat, lijkt zulke grootspraak dus evenmin gepast.
Niet in het minst omdat de kern vandaag niet versterkt, maar net verzwakt is. Én, zoals reeds gezegd, Verbeke weinig centen ter beschikking heeft om daar wat aan te doen. Naar de misgelopen Europese inkomsten hoeft Van Eetvelt op dat vlak trouwens niet te veel te verwijzen. Akkoord, Anderlecht kon haar kansen niet verdedigen, maar soms lijkt het haast alsof het ticket recht uit het Lotto Park gestolen werd. Hoe dan ook is het vreemd dat nu alweer zulk een hoge verwachtingen worden geschept, zeker vermits Van Eetvelt blijkbaar zelf inziet dat hij zal worden afgerekend op de resultaten. Graag geen klachten over de bijhorende kritiek, noch smoesjes rond lange termijn projecten als de start straks terug tegenvalt dus.
KAREL DE WAAKZAME
Een realistischere doelstelling is er opnieuw bij zijn in PO I, vooral ook omdat die komend seizoen maar met vier in plaats van zes ploegen wordt gespeeld. Zelfs zonder AA Gent en in mindere mate Standard, clubs die Van Eetvelt nog vergat te vermelden als concurrenten, moet Anderlecht daarvoor dus al Club Brugge, Antwerp, Charleroi óf Genk – en uiteraard KV Mechelen – achter zich laten. De kans om straks in één klap over ál die teams te wippen, is simpelweg zo goed als onbestaande. Per slot van rekening zitten ze daar evenmin stil, allesbehalve zelfs. Als de Brusselaars niet opletten, wordt de kloof met een paar van die uitdagers op die manier wie weet zelfs wel nog wat groter in plaats van gedicht.
Van Eetvelt hoedt alleszins waakzaam over het budget en moest naar eigen zeggen zelfs al eens iemand terugfluiten. Kompany misschien, die een verlengd verblijf voor Nacer Chadli wou opdringen? Ondanks zijn sportieve meerwaarde past de Rode Duivel om diverse redenen immers niet meer in de plannen. Niet alleen is hij te duur, zowel qua eventuele aankoopsom als salaris, maar op de koop toe helaas ook veel te blessuregevoelig. Net zoals een overvloed aan huurlingen een steen waar Paars-Wit zich niet meer aan wil stoten, zowel door slimmer te werk te gaan bij de rekrutering van spelers áls door hen beter te begeleiden. In dat opzicht moet Damian Roden zijn reputatie als wonderdokter waarmaken.
KAREL DE SPRAAKZAME
Tussen de lijnen vormen (deels) onvoorspelbare zaken als blessures inderdaad een belangrijke factor, maar in de bestuurskamer zit het volgens Van Eetvelt nu wel snor. Bedrijfsmatig gezien beschikken ze in het Lotto Park alvast over een sterke core, elk met hun eigen contacten die commercieel interessant kunnen zijn. De waarheid ligt echter toch vooral óp het veld, waar een teveel aan stemmen die mee beslissen ook negatief kan uitdraaien. Hoe de precieze rolverdeling tussen Van Eetvelt, Vandenhaute, Kompany, Vercauteren, Marc Coucke – die door zijn CEO knap uit de wind werd gezet, zij het niet zonder zijn businessperspectief nog eens te benadrukken – en Verbeke nu werkelijk zit, blijft ietwat onduidelijk.
Hoewel de zoveelste cocktail aan de top dit keer gerust wél kan werken, is enige voorzichtigheid dus wel geboden. En kan Anderlecht forse uitspraken over titelambities, ondanks de gewoontes bij de recordkampioen, nu missen als kiespijn. Hoewel een verloren oefenduel uiteraard op zich niets betekent, gaf Charleroi zopas bijvoorbeeld reeds te kennen niet zomaar te zullen wijken. Toch focussen de Brusselaars zich als "club in transformatie", dixit Van Eetvelt, terecht liever op hun eigen ontwikkeling. De "chaosfase met trial en error" is volgens de CEO alvast bijna voorbij, een hoopvol signaal dat er wel degelijk beterschap zit aan te komen. Al zijn het stuk voor stuk termen die we doorgaans niet meteen associëren met een titelkandidaat. Misschien moet de spraakzame Van Eetvelt zijn woorden voortaan dus toch net iets beter wegen.
LEES OOK: 'Ophef bij Club Brugge: ook bestuur moet ingrijpen'
