Arne Decraene
Echt verstopt zat hij al lang niet meer, nu is de aap eindelijk ook helemaal uit de mouw. Michel Preud'homme legt zijn taken als hoofdcoach van Standard neer en ruilt de dug-out – of eerder zijlijn in zijn geval – in voor een vaste stek in de bestuurskamer van Sclessin. De man die voortaan dus nog louter als vicevoorzitter van de Rouches door het leven gaat, gaf zelfs aan het definitief voor bekeken te houden als coach. Al maakt hij voor één uitdaging misschien ooit wel een uitzondering.
En neen, dan hebben we het niet over oude liefde KV Mechelen, waar MPH als speler furore maakte en nog steeds op handen wordt gedragen. Het fraaie parcours dat Malinwa recent aflegde ten spijt, lijkt de winnaar in Preud'homme daarvoor net iets te gebeten op prijzengewin. Samen met de fysieke bekommernissen die hij zelf naar voren schoof, is het allicht ook een van de redenen dat hij nu een stap terugzet bij Standard. De Luikenaars wierpen zich voor de start van het seizoen nog op als een van de voornaamste titelpretendenten, maar klokten uiteindelijk af op een teleurstellende vijfde plaats. Tel daarbij de financiële perikelen, en een eerste titel sinds 2009 ligt niet meteen in het verschiet.
MPH ALS TD
Vanuit zijn 'nieuwe' rol als ondervoorzitter moet de ex-doelman nu het woelige schip helpen rechten. Zijn precieze takenpakket in die functie blijft vooralsnog vaag, maar de facto zullen Preud'homme zijn dagelijkse activiteiten wellicht niet al te veel afwijken van die van een technisch directeur. In de zoektocht naar zijn eigen opvolger wordt hij alvast reeds nauw betrokken, net zoals hij in de toekomst nog vaak rond tafel zal zitten met algemeen manager Alexandre Grosjean – wat de voorbije twee seizoenen eveneens al het geval was. Een nieuweling in het vak kunnen we de ervaren rot dan ook bezwaarlijk noemen.
Na zijn handschoenen aan de haak te hebben gehangen, ging MPH 20 jaar geleden immers dadelijk aan de slag als TD bij Benfica. Vervolgens nam hij een eerste keer het roer bij Standard in handen, waar hij na anderhalf jaar als coach dezelfde taak op zich nam. Pas na het ontslag van Johan Boskamp daalde Preud'homme definitief af naar een zitje langs de zijlijn. En met succes, want in 2008 – zijn tweede seizoen terug als trainer – leidde hij een elftal dat overliep van talent meteen naar een eerste landstitel in 25 jaar tijd. Toch was het niet hijzelf, maar wel Laszlo Bölöni die daar nog een vervolg aan mocht breien.
HISTORISCHE PRESTATIES
In de zomer tussen de twee titels in toonde Preud'homme namelijk voor het eerst zijn onvoorspelbaar karakter. Uit onvrede met het contract dat hem voorgeschoteld werd, ruilde de kampioenenmaker zijn topploeg in voor meeloper AA Gent. Ook in het toenmalige Ottenstadion bracht hij echter al snel een herleving van de gloriejaren teweeg. In 2010 kroonden de Buffalo's zich tenslotte tot vicekampioen én bekerwinnaar, statussen die ze zich in de Arteveldestad al lang niet meer hadden mogen toe-eigenen. Toch besloot de op handen gedragen Preud'homme zich wederom niet te wentelen in zijn succes.
MPH trok immers plots naar Twente in Nederland, waar hij zijn kunstje droogweg overdeed – om dan opnieuw te verrassen met een verhuis naar Al-Shabab. Een keuze voor het geld zeg maar, al werd het palmares verder aangevuld met een Saoedische landstitel en een zoveelste verkiezing als Trainer v/h Jaar. In de zandbak geraakte de sportieve honger van Preud'homme evenwel niet helemaal gestild, en dus kon hij het voorstel van Club Brugge in 2013 niet naast zich neer leggen. Ook in Jan Breydel volgden historische prestaties, met een eerste bekerzege sinds 2007 en vooral de eerste titel in elf jaar tijd.
DRANG NAAR DE DUG-OUT
Stilaan geraakte het lichaam van de energieke coach echter uitgeput. In zijn laatste seizoen bij Blauw-Zwart zette hij al een klein stapje naar achteren, daarna was de citroen helemaal uitgeperst. Preud'homme had dringend nood aan wat rust en laste daarom een sabbatjaar in. Dat mag vrij letterlijk worden genomen, want exact twaalf maanden later begonnen de vingers alweer te kriebelen en nam hij in Sclessin over van Ricardo Sa Pinto. Na twee vermoeiende jaren, waarbij niet alleen zijn wispelturige spelersgroep en wankel bestuur maar ook de kritiek van buitenaf hem slapeloze nachten bezorgde, is het vat terug af.
Hoewel hij zelf definitief afscheid van het trainersvak lijkt te nemen, is het evenwel nog maar de vraag hoe lang het dus zal duren vooraleer de drang naar de dug-out weer te groot wordt. Niet dat MPH zich niet thuis voelt in de directiekamer, integendeel: ook bij Club Brugge stond hij al in nauw contact met Vincent Mannaert en Bart Verhaeghe, en zoals gezegd was het na zijn actieve carrière aanvankelijk zelfs de bedoeling om die weg uit te gaan. Preud'homme stond toen overigens ook al eens een tijdje aan het hoofd van de technische commissie van de KBVB, een functie die hij opgaf om coach van Standard te worden.
DE PETTEN VAN MARTINEZ
Tegenwoordig wordt de post van technisch directeur bezet door bondscoach Roberto Martinez, wiens verbintenis na het WK 2022 in Qatar afloopt. Vandaag is het dus nog veel te vroeg om een zoektocht naar zijn opvolger op te starten. Als er iemand geschikt is om die dubbele pet dan over te nemen, is het echter toch Preud'homme – die in Luik toevallig ook nog tot 2022 onder contract ligt – wel. Als hij zich vasthoudt aan zijn huidige planning, heeft MPH er op dat moment tweeënhalf jaar in de luwte en weg van de constante schijnwerpers opzitten. Het ideale moment om opnieuw uit de schaduw te treden?
We kunnen ons alvast moeilijk voorstellen dat de controlefreak tegen dan niet terug staat te popelen om een ploeg volledig naar zijn hand te zetten. De kans om dit dan te doen bij de Rode Duivels, indien Martinez niet verlengt uiteraard, zou allicht te mooi om te laten liggen zijn. Hoewel de Gouden Generatie op dat moment alsmaar meer op haar laatste benen zal lopen, is er tenslotte ongetwijfeld nog kwaliteit genoeg voorhanden om fraaie dingen te verwezenlijken. Ondanks zijn woelige relatie met Mehdi Carcela, kan Preud'homme overigens uitstekend om met vedetten – tenminste, als ze binnen de lijntjes kleuren.
PRO'S & CONTRA'S
Dat is bij de sterkhouders van de Rode Duivels, stuk voor stuk kleppers bij Europese topclubs, alvast geen kwestie. De nationale selectie loopt over van professionaliteit, deels de verdienste van Martinez – die de akkefietjes beperkt hield tot zijn eigen twist met Radja Nainggolan – maar vooral te danken aan het gezamenlijke doel dat de groep nu al jaren voor ogen heeft. Een kolfje naar de hand van Preud'homme, die de afgelopen twee jaar alleen maar kon dromen van zoveel eensgezindheid. Bovendien zou hij niet dagelijks met de spelers op het veld staan, wat een veel minder grote tol zou eisen van zijn lichaam en geest.
Die lagere arbeidsintensiteit uit zich tevens in een beperkter contact met de pers, nog een nadeel van het trainerschap waar hij zich als bondscoach niet om hoeft te bekommeren. Al zullen de verwachtingen wel hooggespannen blijven en de kritiek dus navenant zijn als de resultaten teleurstellen, ondanks de verjonging die zich vooral achterin opdringt. Hoewel MPH de ideale man kan zijn om dat door Martinez reeds opgestarte proces tot een goed einde te brengen, en er geen twijfel bestaat over zijn competentie, is het dan ook nog maar de vraag in welke mate hij zich nog bloot wil stellen aan zoveel potentiële controverse.
EINDELIJK BONDSCOACH?
De kritiek waar Preud'homme zich zo fel aan stoorde bij Standard en Club Brugge, zou tenslotte verbleken ten opzichte van de landelijke toorn bij een eventueel falen aan het roer van de Rode Duivels. Al zou hij bezwaarlijk kunnen zeggen dat iedereen van meet af aan tegen hem gekant is, integendeel: ditmaal zou de polariserende figuur zowat iedereen aan zijn zijde hebben – of toch tenminste achter zijn spelers zien staan. Ondanks alle risico's kan in 2022 dus wel eens het ideale moment aangebroken zijn, om na de vele flirts in het verleden, eindelijk bondscoach van België te worden. En dan hopelijk ook dáár historische prestaties neer te zetten.
LEES OOK: Fichaux scherp voor Duivels: "Daarover moeten we praten"
