Arne Decraene
Op het veld viel er, in tegenstelling tot wat Jonathan Legear mag beweren, dit seizoen vaak weinig te beleven bij Anderlecht. In de coulissen van het Lotto Park was het daarentegen zelden rustig. Als ultieme plottwist zet mecenas Marc Coucke nu een stap achteruit om Wouter Vandenhaute het voorzitterschap te gunnen, geruggesteund door wie anders dan Vincent Kompany. Hopelijk voor Paars-Wit is het plaatje daarmee eindelijk compleet. Zo niet, heeft de recordkampioen voor niets – andermaal – kleur bekend.
De aandachtige luisteraar nam immers met stijgende verbazing akte van de manier waarop CEO Karel Van Eetvelt zich kort na de zoveelste paleisrevolutie op de borst klopte. "Voor jullie komt het nieuws misschien als een verrassing, maar intern werken wij al weken zo", klonk het fier over de officiële toetreding van Vandenhaute binnen het RSCA-management. Een dubieus statement, want begin april ontkenden de Brusselaars voor de licentiecommissie nog ten stelligste dat de toenmalige 'extern adviseur' ook maar enige invloed had binnen het instituut. Een noodzakelijke zet, vermits Vandenhaute dan nog gelinkt was aan het makelaarsbureau Let's Play – waar hij intussen uiteraard afstand van beloofde te doen.
LACHEN MET LICENTIE
Zonder de nieuwe preses te kapittelen of mee te gaan in beschuldigingen van belangenvermenging, is het kwaad echter al enigszins geschied. Of toch voor de licentiecommissie, die zich terecht in het hemd gezet mag voelen door de snelle promotie van de man die twee maanden terug nog als een soort randfiguur werd weggezet. Niet dat Anderlecht toen meteen zwaar bestraft had moeten worden, maar een tik op de vingers of aanmaning om de zaakjes op orde te brengen had best wel gemogen. In plaats daarvan werd het verhaal rond Vandenhaute zijn schijnbaar betekenisloze functie zomaar geslikt. Toen vonden we het al kortzichtig, vandaag ronduit naïef.
De commissie ziet haar fout gelukkig ook in en kondigde inmiddels reeds maatregelen aan om dergelijk misbruik van de mazen in het net voortaan te vermijden. Slim gespeeld van Anderlecht, zou je dan kunnen zeggen, al vinden wij het eerder weinig chique voor een club die een zekere etiquette lange tijd zo hoog in het vaandel heeft gedragen. Hoewel de incompetentie van de licentieprocedure gerust nogmaals in de verf mag worden gezet, is de opmerking van Van Eetvelt dan ook helemaal een klap in het gezicht van zij die wél nog vertrouwen hadden in het systeem. Alsof het er nog niet dik genoeg op lag dat Vandenhaute wel degelijk al langer wat in de pap te brokken had.
VAL VAN VERSCHUEREN
De CEO lijkt zo al prima ingeburgerd in de hoofdstad, waar op geen leugentje om bestwil meer of minder wordt gekeken. Van de hele heisa rond het al dan niet trainerschap van Kompany over de beruchte Open Brief tot de communicatie omtrent het ontslag van Pär Zetterberg: telkens weer vielen er eenvoudig gaten te prikken in de redeneringen van Paars-Wit. De laatste tijd worden die steevast publiekelijk gemaakt door Van Eetvelt, eerder was Michael Verschueren de boodschapper. De innemende figuur liet steeds duidelijk zijn hart voor de club spreken, maar kwam daarbij vaak weinig geloofwaardig over – niet geholpen door de inhoud die hij wou of moest prediken.
De nu ex-manager had bovendien veel problemen op te lossen die niet zijn schuld waren, al bleek hij wel evenmin de persoon om het schip te rechten. Toch had Verschueren, die Coucke ooit nog mee in het zadel hielp bij Anderlecht, een galantere exit verdiend. De zoon van Mister Michel werd zelf namelijk het slachtoffer van de manier waarop populaire doch overbodige pionnen tegenwoordig weggejaagd worden uit het Lotto Park. Net zoals bij Zetterberg werd zijn functie eerst uitgehold vooraleer de definitieve stap te zetten. De nieuwe titel die hij kreeg sinds Peter Verbeke de taak van sportief directeur overnam, was dan ook louter een zoveelste geval van windowdressing.
KEUZE VOOR KOMPANY
Erger nog is het feit dat Verschueren de hele tijd zélf op het verkeerde spoor werd gezet. Of daar lijkt het toch op nu Kompany – samen met Vandenhaute – straks aandelen zal verwerven, iets wat de man die zelf vijf procent in handen heeft ondanks de aanhoudende geruchten altijd stelselmatig ontkende. Dat nu ook Van Eetvelt elke suggestie over Kompany zijn toekomst als bestuurslid weg lacht, is dan ook wraakroepend. Alsof we met z'n allen blind blijven voor wat er zich afspeelt bij de grootste club van het land. Volgens Van Eetvelt verwacht het symbool echter niets terug voor zijn investering van drie miljoen. Diens groot hart ten spijt, trekken wij dat toch in twijfel.
De CEO noemt de keuze van Kompany voor Anderlecht liever "de vraag van één miljoen". Of zes, afgaand op het riante loon dat de speler-inspirator naar verluidt opstrijkt voor zijn reeds afgenomen dubbele pet – de mening van Frank Vercauteren over de recente ontwikkelingen kregen we trouwens nog niet te horen. Een vergoeding die ongeveer overeenkomt met het salaris van Arsenal-manager Mikel Arteta, wiens oude post als rechterhand van Pep Guardiola voor het grijpen zou hebben gelegen. In zijn periode als tweede viool bij Manchester City verdiende de Spanjaard ongetwijfeld minder, dus zich financieel verbeteren kon Kompany er wellicht al niet gaan doen.
FINANCIAL FAIR PLAY
Versta ons niet verkeerd: vanzelfsprekend koestert Vince the Prince een sterke liefde voor zijn heimat, en het feit dat hij nu zelf instapt – en zelfs loon wil afstaan – is daar inderdaad een bewijs van. Voor de fans is hij bovendien een held, dus zij zijn alvast tevreden met de gang van zaken – al leverden eerdere zoethouders niet altijd het gewenste resultaat op. Zijn status in de kleedkamer is evenwel een ander paar mouwen. Het merendeel van de kern kijkt dan wel op naar Kompany, diens rol in de onderhandelingen over de looninleveringen tijdens de coronacrisis geeft nu toch aanleiding tot enige argwaan. Koos de aanvoerder hier niet al net iets te veel de kant van het bestuur?
Hoewel we toejuichen dat Anderlecht haar rode boekhouding met een nieuwe kapitaalinjectie op orde stelt, krimpen we daarom ook ineen wanneer Van Eetvelt de club plots "zeer gezond" noemt. En dat kort na de beruchte bedelronde, niet alleen binnen de eigen rangen maar ook bij de teams die Europees voetbal afdwongen. Ontslagen keeperstrainer Max de Jong, die nog een steentje bijdroeg door zijn premie deels te laten vallen, spuwde alvast zijn gal over de nieuwe fondsen en het geld dat ineens in een verse grasmat werd gepompt. Van bloedrood naar kerngezond dankzij enkele mecenassen: alsof de Financial Fair Play niet bestaat – al volgen er mogelijk toch nog sancties.
VLEES NOCH VIS
Niet dat die centen zullen dienen om een nieuwe spits aan te trekken, maar Anderlecht kan zo wel putten dichten waarvoor het anders Jérémy Doku of Sambi Lokonga had moeten verkopen. Dat dit nu niet hoeft te gebeuren, is uiteraard een goede zaak voor het Belgisch voetbal. Net zoals het wenselijk is dat Paars-Wit de rug recht. Ondanks alle drukte rond de recentste verschuivingen in het organigram, ligt de waarheid wat dat betreft óp het veld. Kompany krijgt dan wel steeds meer de sleutels van het Lotto Park in handen, dáár moet hij straks het slot op de deur vormen. Omringd door de goedkope doch capabele versterkingen die Verbeke en Vandenhaute moeten voorzien.
Niet dat de bezetting aan de top onbelangrijk is. Zoals zo vaak gezegd, was het ook voor Bart Verhaeghe bij Club Brugge immers eerst een tijdje zoeken vooraleer de juiste mix werd gevonden – waarna het succes begon te volgen. Hopelijk voor Anderlecht krijgen ze ook daar nu alles snel in elkaar gepuzzeld, zoals Van Eetvelt het zelf verwoordt, al is het ons niet helemaal duidelijk of het project nu op 2022 (zoals in de Open Brief) of 2025 (zoals in het nieuwste financiële plan) mikt om te oogsten. Tussendoor kan de recordkampioen het op de koop toe toch weer niet laten om over een competitieve kern voor volgend seizoen te spreken. Vlees noch vis: we zijn het intussen stilaan gewend.
LEES OOK: Anderlecht of Club? Broer Benteke spreekt duidelijke taal
