Hernan Losada verwezenlijkte dit seizoen een huzarenstukje bij Beerschot VA. Na 9 speeldagen nam de Argentijn het roer over van de ontslagen hoofdtrainer Stijn Vreven, en sindsdien beleeft men op het Kiel een sportieve hoogconjunctuur. Op papier heeft Losada bij Beerschot als assistent-coach en lid van de technische commissie nog een contract tot en met 2023. Maar als waarnemend hoofdcoach is zijn mandaat voorlopig nog ad-interim. Dat wordt bij de Mannekes straks wellicht omgezet in een officiële en definitieve functie als hoofdtrainer. En dat heeft Losada allerminst gestolen.
HET WONDER VAN LOSADA
6 oktober 2019. Na een teleurstellend gelijkspel op Union is het geduld bij het Beerschot-bestuur op. Voorafgaand aan het seizoen werd de promotie naar 1A geprolongeerd, maar na 9 speeldagen bezet de club een vijfde plaats,én telt het ondertussen al 8 punten achterstand op competitieleider OH Leuven. T1 Stijn Vreven werd na het nieuwe puntenverlies op Union daarom bedankt voor bewezen diensten, ook al leverde hij vorig seizoen enorm goed werk door tot op het laatst mee te strijden voor de promotie naar 1A. Maar tijdens deze jaargang sloeg de Antwerpse motor echter nooit aan in de eerste 9 wedstrijden.
Vreven kon de uitstekende lijn van vorig seizoen dus niet doortrekken en het Beerschot-voetbal werd getypeerd door steriel voetbal, zonder veel grinta en weinig vertrouwen. Daarmee leek de houdbaarheidsdatum van Vreven op het Kiel bereikt, iets wat ook kon vastgesteld worden bij zijn vorige clubs. Losada bracht terug vuur in de ploeg, rakelde enkele afgeschreven spelers terug op en leidde Beerschot alsnog naar winst in de tweede periodetitel. Ook de heenwedstrijd van de promotiefinale voor 1A werd reeds gewonnen met 1-0. Erg knap werk van Losada, en dat bovendien op een héél korte termijn.
HET KANTELMOMENT IN VIRTON
Nochtans heersten er oorspronkelijk veel twijfels over de aanstelling van Losada. Die terughoudendheid bleek eerder terecht na de eerste 14 wedstrijden onder leiding van de Argentijn. Het vertrouwen kwam terug, ook dankzij het goede werk van belangrijke kracht en assistent-coach Will Still, maar de resultaten waren niet top. Losada behaalde medio januari 19 op 42, wat aanzienlijk beter was dan Vreven maar het was ook geen rapport van een échte promotiekandidaat.
Maar in de laatste rechte lijn pakte Beerschot uit met hun beste reeks van het seizoen: met 13 op 15 werd alsnog de tweede periodetitel behaald. Die uitstekende serie vond zijn oorsprong na de wedstrijd op het veld van RE Virton op 25 januari. De thuisploeg scoorde toen een ongeldig doelpunt en dat luidde meteen de nederlaag in voor Beerschot. Losada gebruikte die onrechtvaardigheid om een 'wij-tegen-zij'-blok te vormen, iets waar ook KV Mechelen vorig seizoen met succes in slaagde.
Losada wilde met die instelling zijn spelers danig inspireren, wetende dat zijn ploeg voor een belangrijke laatste vijf wedstrijden stond. De cohesie in de kleedkamer werd bijgevolg fel verbeterd, en de mentale sterkte bereikte stilaan een hoogtepunt. Dat resulteerde dan ook in die befaamde 13 op 15, waardoor Beerschot zich kwalificeerde voor die belangrijke promotiefinale tegen OH Leuven.
DE HEILIGE 3-5-2
Beerschot startte het seizoen onder Vreven met een rigide 4-2-3-1 opstelling, waarbij veel kansen werden gecreëerd maar weinig doelpunten vielen. Bovendien incasseerde Beerschot tijdens die eerste 9 competitiewedstrijden opvallend veel doelpunten. Die vaststellingen nemen we verder in dit artikel grondig onder de loep. Het was dus duidelijk dat de formatie van Vreven totaal niet aansloeg, maar de toenmalige coach weigerde zijn spelopvatting aan te passen. Het gevolg: slechte resultaten en een logisch ontslag voor Vreven.
Losada startte zijn bewind ook met vier verdedigers, maar hij liet zijn tactiek stelselmatig evolueren naar een 3-5-2 of een 5-3-2 – naargelang de offensieve en defensieve nuances. De Argentijn liet zich ook wel op onorthodoxe wissels betrappen, maar de balans van zijn tactische ingrepen was eerder positief. Het is dan ook geen toeval dat Beerschot in deze 3-5-2 de laatste vijf competitiewedstrijden ongeslagen bleef én de heenwedstrijd van de promotiefinale won tegen OH Leuven.
EFFICIËNTER VOOR DOEL
Onder de leiding van Vreven bleek het scorend vermogen een heel groot probleem te zijn. Het gebrek aan vertrouwen kan verklaren waarom zijn ploeg amper 0,7 doelpunt per wedstrijd kon scoren. Met dat pover gemiddelde deed slechts één ploeg in 1B slechter dan Beerschot trouwens. Nochtans liet de ploeg van Vreven het meeste aantal doelpogingen per match noteren, maar uit gemiddeld 17 kansen per wedstrijd kon Beerschot dus slechts 0,7 keer scoren. En dat was toch een schrikwekkende vaststelling voor zo'n ambitieuze club.
Onder leiding van Losada werd een ommekeer ingezet bij het aantal gescoorde doelpunten. Met 1,25 goal per wedstrijd nam het scorend vermogen gevoelig toe, maar was Beerschot op dat vlak nog steeds niet bij de vlotst scorende teams uit 1B. Bovendien daalde het aantal schoten op doel naar 13 stuks per wedstrijd, maar belandden die pogingen wel 9% meer tussen de palen. Minder kansen maar méér doelpunten. Onder Losada zette Beerschot dus grote stappen voorwaarts bij de efficiëntie voor doel.
DE BURCHT VAN LOSADA
De spitsen van Beerschot vonden dit seizoen niet blindelings de weg naar het doel, maar onder Losada was er op offensief vlak dus wel een flinke vooruitgang te constateren. Maar de grootste progressie was vooral te zien op het verdedigend gebied. Onder Vreven incasseerde Beerschot 1,3 tegendoelpunten per wedstrijd, terwijl dat onder Losada daalde naar 0,8 tegengoal. Onder het bewind van Vreven slikten amper twee ploegen uit 1B méér tegendoelpunten, maar Losada maakte van Beerschot de tweede beste beste verdediging.
Het team van Losada legde duidelijk ook meer inzet en grinta voor de dag, iets wat een groot mankement was onder leiding van Vreven. Het aantal balrecuperaties en intercepties namen toe, maar vooral de aangegane defensieve duels namen een positieve vlucht. Onder de Argentijnse coach ad-interim bikkelde Beerschot 13 defensieve duels meer, én ook de efficiëntie daarvan steeg. Geen enkele ploeg uit 1B ging zelfs meer defensieve duels aan, en qua efficiëntie was het Beerschot van Losada het tweede beste team uit de reeks.
Losada maakte ook komaf met het eindeloze gebrei van onnodig balbezit. Want als Beerschot onder Vreven in één zaak de leider was in 1B, dan was dat het balbezit. Met 58% deed geen enkele ploeg beter, maar Losada zag daar de noodzaak niet van in. De Argentijn liet het balaandeel dalen naar 49%, én hij hanteerde een meer directe aanpak. De passing-stijl van Beerschot evolueerde op die manier richting voorwaarts, terwijl de passes onder Vreven vaak lateraal of zelfs achteruit gingen. Die recht-toe-recht-aan-aanpak van Losada was dus duidelijk succesvol, iets wat blijkt uit de toename van het aantal doelpunten. De focus lag daarbij vooral op de tegenaanval, een tactiek die veel meer loonde dan de positionele aanvallen onder Vreven.
1A OF 1B?
Op heel korte tijd vormde Losada zijn Beerschot om van een doelloze ploeg naar een potentiële 1A-kandidaat. De Argentijn pakte de vele werkpunten aan, en hij perfectioneerde zijn 3-5-2-systeem naar het eind van het seizoen toe. Het is nog maar de vraag of de tactische capaciteiten van Losada ook toereikend kunnen zijn op het niveau van 1A. Rond het Kiel wordt vaak geopperd hij het maximale haalde uit de huidige spelersgroep, en dus zal een kwaliteitsinjectie tijdens de zomermercato geen overbodige luxe zijn. Wordt het straks alsnog een extra seizoen in 1B, dan lijken ook tal van sterkhouders de club te verlaten. Hoe dan ook, in beide scenario's zal Losada opnieuw moeten bevestigen. En laat dat nu één van de moeilijkste zaken zijn in het professionele voetbal. Als speler én als coach.
