Bijna een jaar geleden kondigde Vincent Kompany zijn terugkeer naar Anderlecht aan. Niet gewoon als speler maar tevens als coach, met Simon Davies als zijn rechterhand. De voetbalromantiek spatte af van de voormalige Man City-tandem, maar de resultaten waren erbarmelijk. Enter Frank Vercauteren, onder wie Paars-Wit veel meer punten pakte. Een realistischere aanpak die haar vruchten afwierp, heet het dan. Maar hoe zit het juist met dat verschil in speelstijl?

BALBEZIT: -9%

Hét stokpaardje van Kompany is uiteraard het balbezit, naar het voorbeeld van zijn mentor Pep Guardiola. Tijdens de eerste 10 wedstrijden onder zijn bewind hield Anderlecht het leer 61% van de tijd in de ploeg, het hoogste cijfer in heel de Jupiler Pro League. De kritiek was echter dat die vaak nogal trage opbouw tot te weinig kansen leidde, al liet ook de afwerking toch geregeld te wensen over. Onder Vercauteren nam het balbezit alvast een duik naar 52 procent, maar liefst negen procent minder en pas goed voor een zesde plaats in dat klassement.



KWALITEIT PASSING: +2%

De hoeveelheid tijd met het leer in de eigen rangen ging dus drastisch naar beneden, met als gevolg dat ook de balcirculatie gevoelig daalde. Gemiddeld 586 passes per duel onder Kompany werden er namelijk amper 466 eens Vercauteren overnam. Opvallend genoeg steeg de accuraatheid terwijl wel van 86% naar 88%, waarmee Anderlecht stevig koploper in de JPL is. Bovendien resulteerde die kwalitatief zuiverdere passing in vier extra opgezette aanvallen per match. Minder balbezit, maar een betere efficiëntie én meer offensieve impulsen dus.

MINDER DRUK, MEER COUNTERS

Onder Kompany was balbezit heilig, en dus moest het leer zo snel mogelijk worden veroverd. Anderlecht zette in de eerste 10 weken daarom enorm veel druk, waarbij tegenstanders de bal gemiddeld slechts 7,51 keer rond konden laten gaan – enkel Club Brugge doet beter met 7,17 toegelaten passes. Vercauteren liet die pressing los, zo getuigt een stijging naar 10,3 gedulde passes. Paars-Wit kwam zo organisatorisch beter uit de verf en kon bijgevolg zelf tevens scherper tegenprikken. Het aantal counters steeg dan ook van 1,6 naar 3,7 stuks per wedstrijd.

TEGENDOELPUNTEN: -33%

De defensieve herstructurering van Vercauteren vertaalt zich eveneens in het aantal tegentreffers dat Anderlecht slikte. Met Kompany aan het roer slikten de Brusselaars gemiddeld 1,2 doelpunt per match, wat onder Vercauteren afzwakte naar wekelijks 0,8 tegengoals. Het dient wel gezegd dat zowel Kompany als Vercauteren meer dan eens Hendrik Van Crombrugge mochten bedanken voor die degelijke balans. De sterkhouder tussen de palen voorkwam met zijn vele reddingen flink wat meer schade, zo blijkt ook uit de geavanceerde statistieken.



Wanneer we kijken naar de ‘verwachte tegendoelpunten’, een betrouwbaar model dat de kwaliteit van kansen in acht neemt, zien we een lichte verbetering onder Vercauteren (1,3) vergeleken met Kompany (1,5). Beide statistieken geven echter vooral aan hoe Anderlecht achterin uiterst afhankelijk blijft van haar doelman, een bewijs dat de defensieve organisatie van Paars-Wit op lange termijn niet houdbaar is. Over het hele seizoen bekeken stond de recordkampioen zo maar liefst 11,65 doelpogingen per wedstrijd toe. Amper zes ploegen doen slechter.

GESCOORDE DOELPUNTEN: +125%

Toeval of niet: toen Kompany nog de plak zwaaide, vonden de Anderlecht-spelers wel érg weinig de weg naar het doel. Dat resulteerde in gemiddeld slechts 0,8 goals per match, een cijfer dat onder Vercauteren met een volledige eenheid werd opgekrikt naar 1,8 – al hadden de monsterscores tegen AS Eupen (6-1) en Zulte Waregem (7-0) daar natuurlijk een groot aandeel in. Vooral de efficiëntie nam daarbij aanzienlijk toe. In de eerste 10 weken belandde maar één schot op drie binnen het kader, sinds Vercauteren overpakte steeg die ratio naar 44 procent.

CONCLUSIE



Kompany droomde ervan om in Anderlecht een mini-Man City neer te planten, maar al snel werd duidelijk dat zijn spelersgroep daarvoor niet over de nodige kwaliteit beschikt. Vermits aan het eind van de rit de resultaten nog altijd primeren, haalde de geroutineerde Vercauteren dan ook veel meer uit het aanwezige materiaal. Zowel op offensief áls organisatorisch vlak werden in het Lotto Park grote stappen gezet onder zijn leiding. Voor zijn komst pakte Paars-Wit 30 procent van de punten, nadien werd die oogst verdubbeld. Veel flagranter kan het niet worden.

Toch is het huiswerk nog ver van af, en moet er nog heel wat gebeuren alvorens Anderlecht weer echt kan meestrijden om de titel. De nadruk ligt daarbij vaak op het aanvallende compartiment, maar zoals gezegd verbloemen de prestaties van Van Crombrugge achterin veel. Ook daar mag Peter Verbeke dus speuren naar betaalbare versterkingen, want niet elk euvel kan worden opgelost met de eigen jeugd. Al is het voorin toch rekenen op Antoine Colassin, een ontdekking van Kompany. De overige spitsen boden immers weinig meerwaarde, terwijl Nacer Chadli allicht vertrekt. Gelukkig kreeg Vercauteren dan weer wel Michel Vlap aan het draaien. Of hoe er misschien toch muziek zit in de tandem Kompany-Vercauteren.