Arne Decraene
4 mei. Pas op die dag weten we ten vroegste hoe het nu verder moet met de Jupiler Pro League, hoewel het dan al meer dan een maand geleden zal zijn dat de profclubs hun intentie tot stopzetting uitspraken. Intussen gaan ook vanuit virologische hoek echter stilaan geluiden op dat de actie misschien wel verder kan worden gezet achter gesloten deuren, iets wat ze vooral in Antwerpen graag zullen horen. Maar is dat voorstel eigenlijk wel doenbaar en verantwoord?
In onze eerdere pogingen om het kluwen omtrent de stillegging te ontwarren, focusten we ons vooral op de theoretische kant van de zaak. Onze conclusie was daarbij meermaals om instructies van bovenaf af te wachten vooraleer voorbarige beslissingen te nemen, wat na alle heisa van de afgelopen weken vandaag uiteindelijk ook gewoon het plan is. Pas wanneer de politiek en de experten het licht op rood zetten voor wedstrijden zonder publiek, moet die optie immers definitief worden geschrapt. Op dat moment wordt het zelfs een logische en evidente keuze om er de brui aan te geven, want uiteraard primeert de publieke gezondheid op de sportieve en economische belangen in het voetbal. Zo lang de overheid talmt om knopen door te hakken, behoort spelen in lege stadions evenwel nog altijd tot de mogelijkheden.
DUITSE SPOOKREGELS
Zelf rekenen we ons niet tot de experten ter zake, meteen ook de reden waarom we de praktische kant van de materie vooralsnog onaangeroerd lieten. Het is tenslotte niet aan ons om te oordelen over wat in het kader van de gezondheid al dan niet toegestaan zou mogen worden op en rond een voetbalveld. Nu de Bundesliga in de hoop om op 9 mei te hervatten met enkele aanbevelingen op de proppen kwam over de eventuele organisatie van zogenaamde 'spookmatchen', wagen we ons echter toch maar eens aan een bescheiden poging. Te beginnen met de suggesties uit Duitsland, een van de landen die het best reageerde op de coronacrisis – en dus toch een prima voorbeeld om volgen.
Daar wordt direct duidelijk dat lege tribunes niet inhoudt dat er geen volk op de been gebracht wordt. In totaal rekenen de Duitsers op zo’n 300 aanwezigen in en rond het stadion, van spelers over controleurs tot media en ordehandhavers. Zij zouden netjes van elkaar gescheiden blijven, waarbij zelfs maatregelen gelden voor het gedrag van spelers op en naast het veld. Die moeten tijdens de actie de social distancing vanzelfsprekend niet respecteren, maar worden wel gevraagd om contactloos te vieren, de nodige afstand te bewaren op de bank en zelfs in de kleedkamer de voorschriften te volgen. Nochtans zullen ploegmaats en tegenstrevers onvermijdelijk met elkaar in aanraking komen.
ETHISCHE BEZWAREN
Op zich lijken het dus vrij zinloze regels, al dienen ze bij nader inzicht toch twee doelen. Vooreerst is er het heikel punt van perceptie, een van de voornaamste hinderpalen om de heropstart door te drukken. Het valt namelijk moeilijk uit te leggen aan het grote publiek, en zeker zij die weinig binding hebben met de sport, dat er mag gevoetbald worden terwijl zij in hun kot moeten blijven. Of zich tegen dan op z'n minst zelf nog altijd aan allerhande restricties moeten houden in hun privé -en werksfeer. Een sociale of zelfs ethische kwestie dus, die niet geholpen zou worden door spelers die elkaar in de armen vallen na een doelpunt. De zaken beperken tot het strikt essentiële, lijkt dan ook een goed idee.
Daarnaast leeft in Duitsland de goede – of ijdele? – hoop dat één besmette speler niet per se betekent dat de hele ploeg, alsook die van de tegenstander, in quarantaine moet. Of toch niet als de richtlijnen worden gerespecteerd. Een belangrijke voorwaarde is dan wel dat de heren voetballers regelmatig worden getest, wat opnieuw vanuit moreel standpunt op weerstand botst. Per slot van rekening moeten de nog steeds schaarse testen vooral voorbehouden blijven voor mensen en bedrijfstakken die ze harder nodig hebben dan deze topfitte atleten, waar besmetting geen zaak van leven of dood is. Al haalt Charleroi-preses Mehdi Bayat graag aan dat de gevolgen niettemin groot kunnen zijn.
TEGENSTRIJDIG ADVIES
We beschuldigen hem uiteraard niet van leugens, maar de man die tevens als bondsvoorzitter opereert is niet toevallig een van de ferventste voorstanders van de stopzetting. Het maakt dat we ook zijn berekening dat er dagelijks 2.400 testen nodig zouden zijn om de competitie door te laten gaan met een korrel zout mogen nemen. In Duitsland wordt immers geopperd dat in totaal 20.000 stuks moet volstaan om het seizoen af te maken. Nog steeds een aanzienlijk aantal, maar toch al een pak minder dan de cijfers waar Bayat het over heeft. Die kan bij onze oosterburen dan weer wel rekenen op steun vanuit de medische sector, waar onder andere professor Uwe Liebert zijn visie deelt.
De Duitse viroloog geeft de Iraniër niet alleen gelijk dat COVID-19 ook voor voetballers een gevaar vormt, maar ziet eveneens gaten in de theorie van de Bundesliga. "Je kan een besmetting pas detecteren na 48 uur, dus iedereen moet dan in quarantaine", klinkt zijn devies. In dat opzicht kan het strikte voorstel vanuit Engeland, waar alle spelers tijdelijk volledig geïsoleerd zouden worden van de maatschappij, een oplossing bieden. Zij vormen dan alvast geen enkel gevaar voor de publieke gezondheid, maar kunnen alleen elkaar aansteken. Alsook stafleden en eventueel scheidsrechters, al moeten die hopelijk net in staat zijn om afstand te bewaren – en dus minder belaagd dan ooit te worden.
STARTEN IN DE ZOMER?
De vraag is dan wel of de voetbalsterren, zowel in de Premier League als onze eigen JPL, er zomaar mee instemmen om in die mate afgezonderd te worden. Zeker wanneer het gezinsleven eronder lijdt. Indien het de enige manier is om hun lucratieve salaris op te strijken, zullen velen echter toch twee keer nadenken vooraleer het idee van de hand te wijzen – hoewel een akkoord in Engeland vooralsnog veraf lijkt. Mogelijk volgen sommigen ook wel de redenering van Bayat en twijfelen ze dus over de persoonlijke risico's die ze zouden nemen door aan te treden, wat voor ons als leken natuurlijk moeilijk in te schatten is. Op dat vlak blijft het aan de medische experten om uitsluitsel te brengen.
Vanuit die sector kwam eerder het advies dat een inloopperiode van vier weken nodig zou zijn om op een verantwoorde manier weer van start te gaan. Een doorwinterde ancien als Olivier Deschacht kon zich daar evenwel niet in vinden en liet al weten dat in de helft van die tijd ook kan. Hoewel groepstrainingen in principe pas vanaf 8 juni terug toegestaan zijn, gaan vandaag op heel wat velden bovendien al aangepaste sessies door. Op de meeste plaatsen wel vrijblijvend, dus niet iedereen zal even fit present tekenen mocht de actie straks alsnog worden hervat. Of we daarop moeten wachten, is dan weer een ander paar mouwen. Zondag 21 juni kan dus een potentiële richtdatum worden.
AANGEPASTE AGENDA'S
Met nog 11 speeldagen te gaan, is er daarna namelijk nog net ruimte om een weekje voorbereiding richting de play-offs in te lassen. Vervolgens zou er wel twee keer per week moeten worden gespeeld om alle duels voor de uiterlijke deadline van 3 augustus rond te krijgen, opnieuw met één week marge. Hoe de kalender dan te rijmen valt met de rest van het Europese seizoen is wel nog een ander vraagstuk, net zoals de druk op de volgende jaargang indien die pas in september van start kan gaan. Een van de stappen om daar een mouw aan te passen, kan dan zijn om de beker met één ronde in te korten – alle charme van een occasionele stunt door een team uit de lagere regionen ten spijt.
Op het moment dat de trainingen hier weer in gang worden getrokken, zou de Bundesliga in theorie alweer een maand onderweg kunnen zijn. Tijd genoeg dus om tegen dan een stand van zaken op te maken over de situatie in Duitsland. Op de koop toe staat de nieuwe Algemene Vergadering nu amper een paar dagen voor die eventuele heropstart gepland. Vermits we dan al meer dan een maand op een definitief verdict aan het wachten zullen zijn, kunnen een paar daagjes extra er wat ons betreft wel bij. Zeker omdat het BAS op dat moment een uitspraak zal hebben gedaan over de talrijke licentiedossiers, en er dus een meer weloverwogen beslissing kan worden genomen door alle partijen.
DEUR OP EEN KIER
Behalve overheid, UEFA en clubs, zouden ook de spelers zélf trouwens een stem mogen hebben in de hele discussie. Toch horen we van hen bitter weinig, hoewel het tevens hún gezondheid is die hier op het spel staat. Tijd voor Vincent Kompany en de rest van de prille spelersraad om zich te laten gelden, dus. Tot slot voelen we weinig voor de vrees dat fans in grote getale zullen samenkomen. Per slot van rekening kunnen winkels ook niet eeuwig dicht blijven omdat het anders te druk wordt op de Meir in Antwerpen of Nieuwstraat in Brussel. Neen: ondanks alle praktische, ethische, sociale en medische bezwaren, kan de optie om achter gesloten deuren te spelen gerust nog even op een kier blijven staan. En zelfs in een stroomversnelling geraken eens de bal in Duitsland en elders werkelijk weer aan het rollen gaat.
LEES OOK: Kompany clasht weer met Bayern-icoon: “Slaat nergens op!”
