Het titelfeest wordt mogelijk toch nog even uitgesteld, maar hoe dan ook raasde Club Brugge dit seizoen door de competitie. Dé dirigent op Jan Breydel was daarbij andermaal Hans Vanaken, die daarvoor ook beloond werd met zijn tweede Gouden Schoen op rij. Zichzelf mogelijk opvolgen als Profvoetballer v/h Jaar dreigt er helaas dan weer niet in te zitten, want die verkiezing wordt allicht geannuleerd. Daarom maakten wij nu al de vergelijking tussen Vanaken anno 2019 en de versie van vandaag.

Op weg naar de tweede plaats in de vorige campagne tikte de draaischijf van Blauw-Zwart af op 14 goals en 15 assists, goed voor een voet in maar liefst 29 treffers in 40 duels. Statistieken die uiteraard moeilijk te overtreffen zijn. Dit jaar ogen de cijfers inderdaad op het eerste zicht net iets minder, met 13 doelpunten en drie beslissende passes in 29 wedstrijden. Wanneer we de data iets nauwer onder de loep nemen, blijkt echter dat Vanaken belangrijker dan ooit was voor Club Brugge.

EFFICIËNTER VOOR DOEL

Met 11 matchen minder achter de rug zit de spelverdeler om te beginnen nu al amper één goal verwijderd van zijn totaal in de vorige jaargang. Onder normale omstandigheden had hij wellicht dus voor het eerst in zijn carrière de kaap van 15 treffers weten te overschrijden, zeker omdat zijn efficiëntie voor doel sinds het begin van dit seizoen ongekende proporties aannam. Niet toevallig pronkt Vanaken als middenvelder vandaag op een knappe derde plaats in de topschutterstand van de Jupiler Pro League.



Vorig jaar had de viervoudige Rode Duivel nog 79 pogingen 14 keer te scoren, ditmaal puurde hij zijn 13 doelpunten uit amper 51 kansen. Zijn omzetratio ligt daarmee afgerond op een fraaie 25 procent, stukken beter dan in de vorige campagne (17%) en zelfs hoger dan spitsen als Kemar Roofe (20%), Laurent Depoitre (19%) en Ally Samatta (14%). Bovendien waren slechts twee van die treffers strafschoppen, tegenover zes vorig seizoen. Voor de rest veel kopballen en af en toe een pareltje zoals in Anderlecht.

BETROUWBARE SPILFIGUUR

Dat Vanaken over een fluwelen techniek beschikt, is welbekend. Zijn balaannames zijn telkens top, en ook zijn passing is van de zuiverste kwaliteit. Vorig jaar wist hij al in 84 procent van de gevallen een ploegmaat te bereiken, een accuraatheid die de afgelopen maanden nog met vier procent extra de lucht inschoot. Uitzonderlijke cijfers voor iemand die zoveel risico in zijn spel legt, al verstuurde Vanaken gemiddeld wel zeven passes minder per wedstrijd dan vorig seizoen. Kwaliteit boven kwantiteit, dus.



Niet dat de dirigent minder vaak in het spel werd betrokken, integendeel: wekelijks kreeg hij maar liefst tien ballen méér toegespeeld dan de 37 stuks per match in de vorige campagne. Een stijging van 27 procent die andermaal zijn belang in de machine van Philippe Clement illustreert. Bovendien leed hij in vergelijking met vorig seizoen ook 18 procent minder balverlies, dus dat de Brugse coach steeds kon rekenen op zijn betrouwbare spelmaker – die tevens de meeste minuten afwerkte – mag duidelijk zijn.

DREIGENDER DAN OOIT

Vanaken blonk daarbij uit in diverse rollen. In de eerste weken vertoefde hij dicht bij de spits en dook hij continu op in de zestien, nadien trok Clement hem ietwat terug. Hoe dan ook een andere positie dan onder Ivan Leko, die de draaischijf iets meer vanaf links liet komen. En hem dus ook hoger posteerde dan nu vaak het geval was. Vanaken maakte de klik echter moeiteloos en legde meteen andere accenten in zijn spel. Zoals de lange bal bijvoorbeeld, waar hij zijn slaagpercentage opkrikte met 12 procent.



Uiteraard bleven zijn infiltraties wel een wapen, net zoals zijn passes in de zone van de waarheid. Daar leverde Vanaken dus slechts drie assists af, al had dat vooral te maken met de matige afwerking van de Brugse spitsen. Zijn doorsteekballen waren immers iets lager in aantal, maar wel accurater – 49 procent, tegenover 36% vorig seizoen – dan ooit. Ook in de zogenaamde final third nam zijn efficiëntie toe met 2,1 procent. Het zijn allemaal statistieken waarmee Vanaken tot de top in België behoort.

VANAKEN 2.0?

Op zich geen verrassing, want de 27-jarige smaakmaker haalt al jarenlang een enorm hoog niveau, gespijsd met doelpunten en assists. Toch bewees zijn spelpeil onder Clement dat Vanaken nog altijd groeimarge heeft en zich op voetballend vlak nog steeds kan verbeteren. Iets wat we niet hadden verwacht, want de regerend Gouden Schoen én Profvoetballer van het Jaar leek in onze competitie niets meer te leren hebben. Toch boekte hij dus duidelijk nog vooruitgang vergeleken met vorig jaar.



Ook in andere onderdelen van het spelletje overigens. Met zijn tengere bouw zal Vanaken nooit een fysiek monster worden, maar dankzij zijn intelligentie én ervaring staat hij toch vrij stevig zijn mannetje in de duels. Dit seizoen won hij zo ondanks zijn frêle lichaam precies de helft van de confrontaties die hij aan moest gaan, een lichte stijging van twee procent. Niet veel, maar toch andermaal een mooie progressie. De tijden dat hij zich gemakkelijk opzij liet zetten, zijn intussen dus al lang voorbij.

Om de algemene verbetering een laatste keer te illustreren, nemen we zijn totaal aantal succesvolle actie er nog snel even bij. Die allesomvattende statistiek lag vorig seizoen nog op 66,7 procent, een meer dan degelijk cijfer dat nu echter omhoog schoot naar 71,2 procent. Vanaken 2.0 willen we het nog net niet noemen, maar dat hij onder Clement nog één of zelfs meerdere dimensies aan zijn spel toevoegde mogen we toch gerust zeggen. Genoeg om eindelijk een buitenlandse club over de streep te trekken?