Arne Decraene
We schreven het al na de deugddoende zege tegen KRC Genk vlak voor kerst: als Anderlecht nog kans wil maken op PO I, blijft het best uit het vaatje van Jérémy Doku tappen. Eén speeldag voor het einde staat Paars-Wit, dat haar lot wel niet in eigen handen heeft, dichter dan ooit bij een plaatsje in de top zes. En dat heeft het inderdaad voor een aanzienlijk deel aan haar 17-jarige dribbelkont te danken, die zich zo zelfs in de kijker van de Rode Duivels aan het spelen is.
Nochtans waren de eerste voortekenen na de komst van Frank Vercauteren onheilspellend. Doku was het vertrouwen van Vincent Kompany als titularis dan al een tijdje kwijt, maar de nieuwe T1 toonde zich pas écht onverbiddelijk en stuurde het toptalent op wedstrijddagen aanvankelijk terug naar de beloften. Dat Vercauteren toen nog niet overtuigd was van de winger zijn ontegensprekelijke kwaliteiten, lijkt echter onwaarschijnlijk. Allicht wou hij Doku vooral even met de voetjes op de grond zetten, want zelfs wanneer die in vorm is klinkt het telkens weer dat de jeugdinternational niet mag gaan zweven. Een boodschap die stilaan door lijkt te dringen.
PRILLE UPS & DOWNS
Intussen zou Doku dan ook al begrepen moeten hebben dat niets gegarandeerd is aan de top. Ondanks de stevige indruk die hij vorig jaar in zijn eerste optredens op het hoogste niveau meteen wist te maken, sprokkelde de snelheidsduivel dat seizoen in totaal immers slechts een honderdtal minuten bij elkaar. Hein Vanhaezebrouck liet hem dan wel uit noodzaak debuteren en geloofde vol in zijn kunnen, maar sprong in de vier resterende weken tot zijn ontslag logischerwijs spaarzaam om met de dan 16-jarige aanvaller. Onder Fred Rutten verdween die vervolgens volledig uit beeld, en dus was de komst van Kompany meer dan welkom.
Alle kansen, In Youth We Trust-slogans en praat over processen ten spijt, leek de ontwikkeling van Doku evenwel de verkeerde kant op te gaan. Niet geholpen door het systeem dat de speler-inspirator voor ogen had, stelde de winger week na week teleur. Tot hij uiteindelijk opnieuw naar de achtergrond werd verdrongen. Anderlecht kwam in die periode vaak inspiratieloos voor de dag, met een nijpend tekort aan flitsen, dreiging en creativiteit – precies de zaken waar Doku voor zou kunnen en moeten zorgen. Het gebrek aan goals en assists lag dan weer wél in de lijn der verwachtingen, want efficiëntie blijft uiteraard nog een werkpunt.
KENTERING & DOORBRAAK
De kentering werd ingezet begin december, op speeldag 17 in Oostende. Niet voor de Brusselaars in het algemeen, want aan de kust ging Paars-Wit pijnlijk onderuit, maar wel voor Doku persoonlijk. Tijdens zijn invalbeurt van een halfuur had hij de match doen kantelen, met vooral een meer dan aardige vertoning in de slotminuten. De aanvaller demonstreerde hoe hij een verdediging onder druk kan zetten en in staat is om constant voor gevaar te zorgen. Het leverde ditmaal zelfs nog een assist én een doelpunt op, zij het wel zonder de drie punten. Sindsdien verdween Doku echter nooit meer uit de basiself, behalve dan door schorsing.
Vooraleer hij enkele weken geleden een domme rode kaart pakte op het veld van KV Mechelen, en Anderlecht zo definitief de deelname aan PO I dreigde te kosten, bevestigde de dribbelkont dan ook al dat goeds. In Moeskroen hield hij zijn team nog wat langer in de beker en tegen Genk volgde opnieuw een assist, maar los van die statistieken draaide Doku vooral zijn rechtstreekse tegenstander telkens helemaal tureluurs. Vraag het maar aan Nemanja Antonov en Neto Borges, of AA Gent-backs Milad Mohammadi en Alessio Castro-Montes. Allen zagen ze meer dan eens flink wat sterretjes tegen de ongrijpbare wervelwind op de flank.
VRUCHTEN VAN HET PROJECT
Op een goede dag gunt Doku zijn opponent dan ook geen moment rust, een analyse die we een tijd terug al een keer maakten. Niemand in de Jupiler Pro League onderneemt namelijk meer dribbels per wedstrijd dan de RSCA-jonkie, die bovendien qua succesratio eveneens nu al tot het absolute kruim van de Belgische competitie behoort. Iets wat overigens ook voor zijn voorzetten geldt, een aspect van zijn spel waar Doku doorgaans evenwel veel minder krediet voor krijgt. Nochtans is hij een van de wingers die niet alleen het gretigst, maar tevens het nauwkeurigst zijn centers aflevert. Zij het dus pas sinds kort ook mét resultaat.
Waar Doku in zijn eerst 15 optredens voor de Paars-Witte hoofdmacht geen enkele goal of assist kon laten optekenen, was hij in de volgende 15 zo toch al goed voor vier en drie stuks elk. Een evolutie die overigens ook bij Sambi Lokonga en Francis Amuzu merkbaar is, of hoe het project stilaan dan toch zijn vruchten lijkt af te werpen. Om alsnog een ticket voor PO I af te dwingen komt die inspanning allicht wel net iets te laat, maar het oog op de toekomst mag Anderlecht zich gerust in de handen wrijven over de recente ontwikkeling van de Neerpede-producten. Zowel op sportief áls financieel vlak, met Doku als voornaamste prijsbeest.
KANS VAN MARTINEZ
Een maand geleden dichtten we Doku van alle Brusselse jonkies zo al de beste kansen op een selectie voor de Rode Duivels toe. Intussen heeft Roberto Martinez de tiener naar verluidt ook effectief in het vizier, want de bondscoach zou zelfs overwegen om hem mee te nemen naar de stage naar Qatar. Zelf heeft de Jonge Duivel zijn zinnen alvast op een plaatsje bij de grote jongens gezet, want Ghana werd zopas nog wandelen gestuurd. Gezien de blessure van Eden Hazard en de neiging van Martinez om jonge toptalenten vroeg te brengen – zie Yari Verschaeren – kan die verhoopte kans zich nu wel eens sneller dan verwacht aandienen.
Indien Doku er op het oefenkamp dan in zou slagen om een blijvende indruk na te laten, groeit hij wie weet zelfs uit tot het wit konijn in de Belgische EK-selectie. Zijn profiel oogt, zeker met de blik al half op de jaren ná de Gouden Generatie gericht, alvast uniek en dus uiterst interessant. Hoewel Hazard en Dries Mertens uiteraard incontournable zijn op de posities achter de diepe spits, oogt de spoeling achter die twee tenoren bovendien ook vandaag al dun. Doku kan er in balans komen te liggen met spelers als Hans Vanaken, Adnan Januzaj en ploegmaat Verschaeren voor het laatste plekje in de kern. Geen onmetelijke concurrentie, dus.
DE NIEUWE TIELEMANS
In onze eerdere analyse van zijn kwaliteiten spiegelden we Doku al aan Youri Tielemans. Toen ging het nog vooral over de centen die hij Anderlecht op een dag op zal brengen, al kunnen we die vergelijking ook bij de nationale ploeg straks misschien doortrekken. Tielemans werd immers kort na zijn 18de verjaardag voor het eerst bij de Rode Duivels gehaald, waarna het wel nog bijna anderhalf jaar duurde voor de middenvelder zijn debuut mocht vieren. Doku wordt in mei 18. Wie weet heeft hij er dan al een stage in Qatar opzitten, en wordt Euro 2020 zowaar reeds het doel. Natuurlijk zou het in dat geval allemaal razendsnel gaan. Maar laat dat nu net op zijn lijf geschreven zijn.
LEES OOK: Toch twijfel over Garcia: ontploffingsgevaar in de lucht
