Club Brugge moet het op Old Trafford straks zonder een aantal sleutelfiguren stellen, maar toch houdt Ole Gunnar Solksjaer met één man stevig rekening. De manager van Manchester United vindt namelijk dat winger Krépin Diatta, die hij nog kent van in Noorwegen, best wat weg heeft van Liverpool-aanvaller Sadio Mané. Een vergelijking die ons spontaan aan het denken zette: aan welke andere wereldsterren kunnen we de overige toptalenten uit de Jupiler Pro League spiegelen?
Jonathan DAVID (Gent) – Roberto FIRMINO (Liverpool)
In Spanje werd het Gentse goudhaantje al de volgende Erling Haaland genoemd, Filip Joos haalde dan weer ex-PSV’er Jefferson Farfan aan. Een beter voorbeeld wat postuur en fysieke vermogens betreft, al koppelt Jonathan David zijn kracht en snelheid toch aan meer technische kwaliteiten dan de inmiddels 35-jarige Peruviaan. Bovendien voelt die zich het best in zijn sas diep voorin, eventueel op de flank, terwijl David toch eerder een echt manusje-van-alles in het centrum is. Daarom kiezen we hier voor Roberto Firmino, in Liverpool ook zowel afwerker als aangever. Al is de Braziliaan allicht zelfs nog net een iets mindere killer.
Zinho VANHEUSDEN (Standard) – John STONES (Man. City)
In eerste instantie lijkt John Stones niet de grootste naam, maar nog geen vier jaar geleden bombardeerde Manchester City de Engelsman wel tot wat destijds de duurste verdediger aller tijden was. De intussen 39-voudig international gold toen over Het Kanaal dan ook als dé toekomst achterin, een status die hij mede door blessures niet helemaal kon waarmaken. Behalve de gelijkenissen qua lichaamsbouw en speelstijl, al is Stones technisch nog verzorgder en slikt hij vooral veel minder kaarten, doet ook dat ons helaas al wat denken aan Zinho Vanheusden. Aan de Standard-verdediger om meer dan een eeuwige belofte te worden.
Krépin DIATTA (Club) – Sadio MANÉ (Liverpool)
Zoals we in onze intro al vermeldden gaf Solksjaer ons hier de pap in de mond. Zelf zal Krépin Diatta het alvast graag horen, want de Senegalees doet niets liever dan zich spiegelen aan zijn idool en ploegmaat bij de nationale ploeg. Om ooit écht in één adem met Sadio Mané genoemd te mogen worden, heeft de ruwe diamant van Club Brugge echter wel nog flink wat werk voor de boeg. Vooral dan in de zestien, waar hij in tegenstelling tot zijn landgenoot lang geen koele kikker is. De statistieken moeten dus nog omhoog worden geschroefd, maar Diatta is wel nu al op de goede weg om zijn ontegensprekelijk potentieel waar te maken.
Yari VERSCHAEREN (RSCA) – Eden HAZARD (Real Madrid)
Voor de betere versie van Diatta bleven we dus binnen diens eigen landsgrenzen, en ook in het geval van Yari Verschaeren moeten we het niet al te ver gaan zoeken. De youngster van Anderlecht werd immers al vaak vergeleken met Eden Hazard, net als Verschaeren klein van gestalte maar met een stevig onderstel. En een flukse actie in die benen, vooral vertrekkend met de rug naar doel. Bovendien staat de aanvoerder van de Rode Duivels evenmin gekend als de man van de imposante statistieken, al kon hij in Engeland toch enkele knappe cijfers voorleggen. Voor Verschaeren moet het allemaal dus toch nog net wat efficiënter.
Roman YAREMCHUK (Gent) – Marcus RASHFORD (Man. United)
Een op het eerste zicht wat slungelachtige spits, die evenwel over een fikse portie snelheid en techniek beschikt en daarom ook al geregeld op de flank werd uitgespeeld. We beschrijven hier Roman Yaremchuk, maar zouden het net zo goed over Marcus Rashford kunnen hebben. Zowel de Oekraïner van AA Gent als de Engelsman van Manchester United beginnen dit seizoen op de koop toe vlotter de weg naar de netten te vinden, daarnaast zijn het allebei nog prille twintigers. Yaremchuk is wel nog twee jaar ouder, meet zes centimeter groter en heeft niet dezelfde pegel in huis, maar het profiel is voor de rest toch akelig treffend.
Emmanuel DENNIS (Club) – Memphis DEPAY (Ol. Lyon)
Een positioneel nog moeilijker te klasseren speler is echter Emmanuel Dennis. De wispelturige Nigeriaan van Club Brugge stond dit seizoen alleen al op beide flanken, diep in de punt én in steun van de voorste spits, waar hij zowel voor sensatie áls frustratie zorgde met zijn onophoudelijke acties. Dennis wordt zo – samen met zijn gebrek aan overzicht – al eens verweten te egoïstisch te zijn, al brengt hij dankzij zijn mix aan kwaliteiten straks allicht wel flink wat geld in het laatje. Snel, krachtig, polyvalent en dribbelvaardig: een omschrijving die ook bij Memphis Depay, minder goed met het hoofd maar wel doeltreffender, past.
Sambi LOKONGA (RSCA) – Frenkie DE JONG (Barcelona)
We blijven nog even in Nederland, waar we ook het voorbeeld van Sambi Lokonga terugvinden. Uiteraard hadden we hier ook kunnen opteren voor Youri Tielemans, al past de speelstijl van Paul Pogba of Sergio Busquets uiteindelijk toch beter bij het Anderlecht-talent. Vermits zij allebei toch een flinke kop groter zijn dan de sierlijke middenvelder, viel onze keuze evenwel op Frenkie De Jong – een vergelijking die ook Hein Vanhaezebrouck ooit al eens maakte. Die loopt in Barcelona soms wel wat in de weg van Busquets, want veel meer dan een 10, 8 of 6 zijn beiden vooral ideale verbindingsmannen in een dienende rol. Net zoals Lokonga.
Joakim MAEHLE (Genk) – Trent ALEXANDER-ARNOLD (Liverpool)
Eindigen doen we rechts achterin, waar Joakim Maehle in Genk een moeilijker seizoen beleeft dan vorig jaar. Toch tekende de 22-jarige Deen in de competitie tot dusver al voor vier assists, in de titelcampagne klokte hij alles bij elkaar zelfs af op tien stuks. Tel daarbij zijn onmetelijk loopvermogen en de link met Trent Alexander-Arnold, zonder enige discussie vandaag dé maatstaf op die positie, is redelijk snel gelegd. Natuurlijk kan Maehle niet tippen aan de één jaar jongere rechtsachter van Liverpool, die in de Premier League opnieuw al goed was voor 12 beslissende passes, maar zich eraan spiegelen kan zeker geen kwaad. 
