Arne Decraene
Zaterdagavond, omstreeks 22u15. Wanneer Lawrence Visser een einde maakt aan KV Mechelen tegen Anderlecht, ziet het ernaar uit dat Paars-Wit in één klap ook haar PO I-ambities definitief mag opbergen. Daags nadien gaan echter ook zowel Genk áls Zulte Waregem onderuit, en dus rest in het Lotto Park nog steeds een sprankeltje hoop op een plek in de top zes. Vermits Frank Vercauteren het in de resterende duels dan wel over een andere boeg zal moeten gooien, sprokkelden wij enkele goedbedoelde tips bij elkaar.
De opdracht belooft alvast niet eenvoudig te worden, want hoewel het programma meevalt – Eupen en Essevee thuis, Waasland-Beveren en STVV uit – mag Anderlecht in die vier matchen allicht niets meer laten liggen. Een heikele taak, zeker als je bedenkt dat de Brusselaars tot dusver amper acht keer aan het langste eind trokken. Bovendien blijven blessures hun tol eisen. Yari Verschaeren is zondag weer inzetbaar, maar van Nacer Chadli of Kemar Roofe valt voorlopig nog altijd geen spoor te bekennen. Op de koop toe zit man-in-vorm Jérémy Doku dit weekend dan ook nog eens zijn schorsing uit. Tel daarbij nog de zaken die sowieso al fout liepen, en wij zien toch aanleiding genoeg om een aantal zaken te wijzigen. Vier suggesties.
1. PROBEER EENS WAT ANDERS
Op zich geen wereldschokkend voorstel, maar ondanks alle golven van vernieuwing lijkt Anderlecht soms vastgeroest te zitten in bepaalde ideeën en structuren. De 4-3-3 bijvoorbeeld, waarin onder Vercauteren alleen de punt op het middenveld van richting veranderde – en de backs zich niet langer hoefden te bekommeren om inverted looplijnen. Een significante ingreep die ook haar vruchten afwierp, want samen zorgden Sambi Lokonga en Peter Zulj voor meer stabiliteit op het middenveld. Van een succesformule kunnen we echter toch ook niet bepaald spreken, en dus mag Vercauteren wat ons betreft gerust eens wat anders proberen.
De precieze invulling kan dan nog met Vincent Kompany worden besproken, maar de opties zijn alvast eindeloos. Twee aanvallers en een ruit in het midden zoals AA Gent, of met drie achterin zoals Club Brugge: wie weet pakt de mosterd dan plots wél. Iets meer creativiteit ten opzichte van de eigen kern kan trouwens ook wonderen doen. Het gebrek aan een spits was dit seizoen continu een item, maar wij herinneren ons hoe Spanje ooit het EK won met Cesc Fabregas in de punt. Toegegeven, zulke experimenten pakten eerder dit seizoen niet goed uit. Toch valt het op hoe dit soort oplossingen in het Lotto Park vandaag niet worden gevonden.
2. GOK OP DE NIEUWELINGEN
Tenzij dan in de jeugd, waar Antoine Colassin omgetoverd werd tot speerpunt om die rol vervolgens ook bij de hoofdmacht met verve in te vullen. Helaas sloeg het noodlot wederom toe, want op de revelatie van 2020 hoeft Anderlecht tijdens de eindsprint niet meer te rekenen. Hoewel we graag een lans breken voor spitsvondige alternatieven, moeten we dus toegeven dat de mogelijkheden voorin echt wel uiterst beperkt zijn. Daarom zouden wij toch maar vol inzetten op huurling Dejan Joveljic, iets wat Vercauteren in Mechelen ook deed. Zonder ons helemaal te overtuigen van zijn kunnen, gaf hij daar de indruk momenteel de beste keuze te zijn.
Marko Pjaca daarentegen kwam in zijn korte invalbeurten nog veel bleker voor de dag. Nu Paars-Wit het zonder Doku moet stellen, dreigt echter een acuut tekort aan creativiteit. Michel Vlap mag dan wel een killer zijn, een ploeg doen draaien blijkt net wat teveel gevraagd. Voor Verschaeren komt die verantwoordelijkheid dan weer te vroeg, en dus is het misschien wel tijd om te gokken op Pjaca. Een risico, maar als hij het nu niet kan brengen vragen wij ons toch af waarom Michael Verschueren hem überhaupt naar Anderlecht haalde – een bedenking die ook voor Joveljic opgaat. Tot slot zouden we ook met Kemar Lawrence niet te lang talmen.
3. DURF TE WISSELEN
Hierboven schreven we hoe Lokonga samen met Zulj meer evenwicht in het elftal bracht, maar de laatste tijd bleef het toptalent wel fiks onder zijn potentiële niveau. Wie weet kan een andere rol – zie ons voorstel over een formatiewissel – zoden aan de dijk brengen, maar op dit moment heeft de middenvelder naar onze mening meer weg van een zwakke schakel dan van een sterkhouder. Zonder daarom zijn capaciteiten in twijfel te trekken, stellen wij ons dan ook stilaan de vraag of zowel Anderlecht als Lokonga zélf er toch niet beter bij gebaat zouden zijn om hem eventjes aan de kant te laten. Zelfs al was het maar voor één wedstrijd.
Hoe zwak hij ook speelt, de 20-jarige jonkie is vandaag immers altijd verzekerd van zijn plek. Niet gezond voor een voetballer in volle ontwikkeling, die toch het gevoel moet krijgen dat hij nog altijd wekelijks zijn plaats af hoeft te dwingen. Vraag het maar aan Dennis Praet, Youri Tielemans of de vele anderen die bij mindere prestaties toch nog steeds naar de bank verhuisden. Bovendien deed Edo Kayembe het niet slecht voor hij definitief plaats moest ruimen, Sieben Dewaele verdient misschien ook wel eens een kans op zijn natuurlijke positie. Deze bemerking gaat trouwens tevens op voor Elias Cobbaut, eveneens al wekenlang ondermaats.
4. VOEL EN ZET DRUK
We mogen ervan uitgaat dat iedereen in het Lotto Park beseft wat er op het spel staat, maar toch gaf het merendeel van de RSCA'ers – Kompany voorop – zaterdag Achter de Kazerne een eerder gelaten indruk. Na, maar vooral ook tijdens de match. Daar merkten we weinig verbetenheid om er alsnog iets van te maken, alsof Anderlecht zich na de rode kaart en de 1-0 al had neergelegd bij het onvermijdelijke verlies. En alsof het missen van PO I, voor de eerste keer in het clubbestaan nota bene, geen absolute blamage zou zijn. Zeker nu de Brusselaars écht met de rug tegen de muur staan, zou wat meer grinta dus toch welkom zijn.
Een van de betere matchen die Anderlecht dit seizoen afwerkte, was thuis tegen Club Brugge. Wat wij ons vooral herinneren uit die partij, is de hoge druk die Paars-Wit toen zette. Een schril contrast met de afwachtende houding die we de afgelopen weken toch weer zagen, iets wat zich ook laat voelen in de duels waar ze zich veel te makkelijk laten aftroeven. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Anderlecht in het fair-play klassement de derde plaats bezet. Niet om vuil spel te promoten, maar in die laatste vier alles-of-niets matchen mag het dus toch allemaal net iets harder. Al leggen Vercauteren en Kompany aan Doku dan wel best nog eens uit waar de grens precies ligt.
Marko Pjaca daarentegen kwam in zijn korte invalbeurten nog veel bleker voor de dag. Nu Paars-Wit het zonder Doku moet stellen, dreigt echter een acuut tekort aan creativiteit. Michel Vlap mag dan wel een killer zijn, een ploeg doen draaien blijkt net wat teveel gevraagd. Voor Verschaeren komt die verantwoordelijkheid dan weer te vroeg, en dus is het misschien wel tijd om te gokken op Pjaca. Een risico, maar als hij het nu niet kan brengen vragen wij ons toch af waarom Michael Verschueren hem überhaupt naar Anderlecht haalde – een bedenking die ook voor Joveljic opgaat. Tot slot zouden we ook met Kemar Lawrence niet te lang talmen.
3. DURF TE WISSELEN
Hierboven schreven we hoe Lokonga samen met Zulj meer evenwicht in het elftal bracht, maar de laatste tijd bleef het toptalent wel fiks onder zijn potentiële niveau. Wie weet kan een andere rol – zie ons voorstel over een formatiewissel – zoden aan de dijk brengen, maar op dit moment heeft de middenvelder naar onze mening meer weg van een zwakke schakel dan van een sterkhouder. Zonder daarom zijn capaciteiten in twijfel te trekken, stellen wij ons dan ook stilaan de vraag of zowel Anderlecht als Lokonga zélf er toch niet beter bij gebaat zouden zijn om hem eventjes aan de kant te laten. Zelfs al was het maar voor één wedstrijd.
Hoe zwak hij ook speelt, de 20-jarige jonkie is vandaag immers altijd verzekerd van zijn plek. Niet gezond voor een voetballer in volle ontwikkeling, die toch het gevoel moet krijgen dat hij nog altijd wekelijks zijn plaats af hoeft te dwingen. Vraag het maar aan Dennis Praet, Youri Tielemans of de vele anderen die bij mindere prestaties toch nog steeds naar de bank verhuisden. Bovendien deed Edo Kayembe het niet slecht voor hij definitief plaats moest ruimen, Sieben Dewaele verdient misschien ook wel eens een kans op zijn natuurlijke positie. Deze bemerking gaat trouwens tevens op voor Elias Cobbaut, eveneens al wekenlang ondermaats.
4. VOEL EN ZET DRUK
We mogen ervan uitgaat dat iedereen in het Lotto Park beseft wat er op het spel staat, maar toch gaf het merendeel van de RSCA'ers – Kompany voorop – zaterdag Achter de Kazerne een eerder gelaten indruk. Na, maar vooral ook tijdens de match. Daar merkten we weinig verbetenheid om er alsnog iets van te maken, alsof Anderlecht zich na de rode kaart en de 1-0 al had neergelegd bij het onvermijdelijke verlies. En alsof het missen van PO I, voor de eerste keer in het clubbestaan nota bene, geen absolute blamage zou zijn. Zeker nu de Brusselaars écht met de rug tegen de muur staan, zou wat meer grinta dus toch welkom zijn.
Een van de betere matchen die Anderlecht dit seizoen afwerkte, was thuis tegen Club Brugge. Wat wij ons vooral herinneren uit die partij, is de hoge druk die Paars-Wit toen zette. Een schril contrast met de afwachtende houding die we de afgelopen weken toch weer zagen, iets wat zich ook laat voelen in de duels waar ze zich veel te makkelijk laten aftroeven. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Anderlecht in het fair-play klassement de derde plaats bezet. Niet om vuil spel te promoten, maar in die laatste vier alles-of-niets matchen mag het dus toch allemaal net iets harder. Al leggen Vercauteren en Kompany aan Doku dan wel best nog eens uit waar de grens precies ligt.
LEES OOK: 'Twee aanwinsten vast in basis bij vernieuwd Anderlecht'
