Arne Decraene
Van een omwenteling gesproken. De overgang van Thomas Didillon naar Genk leek voor dit weekend nog op een dood spoor te zitten, maar de Fransman trok maandagochtend dan toch naar de onderhandeltafel in de Luminus Arena. Daarmee hebben de Limburgers hun oplossing onder de lat bijna beet, al krijgt Gaëtan Coucke zo wel een serieuze motie van wantrouwen. Een goede keuze, of toch een overbodige paniekreactie van Dimitri de Condé en co?
De ontevreden doublure van Hendrik Van Crombrugge leek een kleine week geleden al Anderlecht in te ruilen voor de landskampioen, tot een vermeende terugkoopoptie – nu nog steeds onderdeel van de deal – roet in het eten gooiden. Genk haakte af en richtte haar pijlen met Alireza Beiranvand op een andere piste, al is de Iraniër nu naar verluidt op weg naar Antwerp. Toch waren het wederom de Limburgers zelf die de stekker uit de onderhandelingen trokken. Omdat ze lucht kregen van de op til zijnde koerswijziging naar de Bosuil, of omdat er toen reeds plots opnieuw schot in het dossier-Didillon begon te komen?
DIRECTE CONCURRENT
Feit is alleszins dat de 24-jarige reservedoelman, die zijn kastje in het Lotto Park al met wrijvende handen leeg had gemaakt, bijzonder ontgoocheld achterbleef toen de deal bleek af te springen. Trainen deed hij alvast niet meer, de verplaatsing naar Cercle Brugge liet hij eveneens aan zich voorbijgaan. Dat Anderlecht in januari nog een oplossing voor Didillon moest zien te vinden, was dus wel duidelijk. Al stellen we ons toch dezelfde vraag als toen de transfer vorige week al voor de eerste keer in de pijplijn zat: is het wel verstandig van de Brusselaars om opnieuw een rechtstreekse concurrent voor PO I gevoelig te versterken?
Afgelopen zomer liet Paars-Wit namelijk ook al Sven Kums naar AA Gent vertrekken, met wat slechte wil kunnen we zelfs de verkoop van Ryota Morioka aan Charleroi als een soortgelijke blunder omschrijven. Akkoord, beide spelers hadden op het moment van hun vertrek geen toekomst meer in de hoofdstad, maar daarvoor hadden ze hun waarde in de Jupiler Pro League toch al ruimschoots bewezen. Dat zij met hun nieuwe werkgevers in tegenstelling tot Anderlecht wél al heel het seizoen lang vlot meedraaien in de top zes, moet toch een doorn in het oog zijn van de beleidsmakers die besloten dat ze mochten beschikken.
FROM HERO TO ZERO
Het niveau was ondermaats, maar na de hold-up in Jan Breydel staat RSCA wel op amper vier punten van Genk. Dat ging zelf met zware 4-1 cijfers de boot in op bezoek bij AA Gent, waarbij Coucke geen al te beste beurt maakte. Ondanks zijn hoopvolle optreden in Waregem een week eerder rezen zo snel weer twijfels of de 21-jarige doelman de blessure van de nog vier jaar jongere Maarten Vandevoordt, die hem eerder al passeerde in de pikorde als vervanger van Danny Vukovic, wel adequaat kon opvangen. Intern lijkt het antwoord dus 'neen' te zijn, want met Didillon wordt toch een echte nieuwe nummer één in huis gehaald.
Laat er immers geen twijfel over bestaan: hoewel zijn reputatie het voorbije halfjaar een fikse deuk kreeg, stuurt Anderlecht een meer dan degelijk sluitstuk op naar Genk. Op vergelijkbare wijze als Van Crombrugge nu, zij het misschien net iets minder spectaculair, ontpopte Didillon zich vorig jaar in zijn eerste maanden in het Lotto Park nog tot een van de weinige sterkhouders in een kwakkelend elftal. Naargelang het seizoen vorderde gingen zijn prestaties echter almaar in dalende lijn, in PO I lag de Fransman zelfs geregeld aan de basis van een tegendoelpunt. From hero to zero, zeker voor een doelman is het soms maar een kleine stap.
PUNTENPAKKER ZONDER MEER
Desalniettemin bestond er weinig twijfel over dat Didillon de kans zou krijgen zich te herpakken onder de lat. Met het beperkte transferbudget had Anderlecht tenslotte wel andere katten te geselen, zeker vermits het pas een jaar daarvoor zelf nog meer dan twee miljoen had betaald. Een nieuwe keeper leek dus geen prioriteit, tot Vincent Kompany een meer voetballend exemplaar voor ogen had. Na amper één duel, de nederlaag tegen KV Oostende op de openingsspeeldag, werd hij dan ook al definitief af geserveerd en vervangen door Van Crombrugge. Met succes, al maakt dat van Didillon daarom dus niet ineens een slechte doelman.
Toch ligt in de veelgeprezen opleiding van de Limburgers, van waaruit keepers worden doorgegeven in de al even gegeerde handen van Guy Martens, de nadruk evenmin op sprongkracht en reflexen alleen. Ook in de Luminus Arena maakt het voetenwerk tegenwoordig namelijk een essentieel onderdeel uit van de doelman zijn takenpakket, zo getuigt de prima traptechniek van zowel Coucke als Vandevoordt. In die zin valt de keuze voor Didillon iets minder te begrijpen, al was De Condé in dit geval toch in de eerste plaats op zoek naar een puntenpakker genre Vukovic dan iemand om achterin sierlijk uit te blijven voetballen.
OVER & OUT COUCKE
Dat zijn nieuwste aanwinst de capaciteiten in zich heeft om een betrouwbaar sluitstuk in onze hoogste voetbalklasse te zijn, liet hij in zijn eerste maanden bij Anderlecht reeds zien. Gezien zijn al bij al nog jonge leeftijd – Didillon is amper drie jaar ouder dan Coucke – is er tevens nog sprake van meer dan voldoende progressiemarge en past de doelman dus eveneens wat dat betreft in het Genkse plaatje. Op zich lijkt de uittredend landskampioen dan ook een uitstekende zaak te doen met zijn komst. Op voorwaarde dat we inderdaad de Didillon van vanouds, en dus niet die van in de vorige play-offs, te zien krijgen natuurlijk.
Mocht dat het geval zijn, zet Genk – dat gezien het zware programma wel wat stabiliteit tussen de palen kan gebruiken – allicht een fikse stap richting PO I. En slaat Marc Coucke zich in Anderlecht binnenkort wie weet nog maar eens voor het hoofd. Zijn naamgenoot in Genk, die heeft er alvast geen al te beste ochtend opzitten. Wanneer iedereen fit is, zakt de man die het weekend nog afsloot als Hannes Wolf zijn nummer één in theorie immers helemaal terug tot vierde keuze. Alle positieve geluiden over zijn verdere toekomst ten spijt, lijkt het verhaal van Coucke in de Luminus Arena dan ook nu al zo goed als afgelopen te zijn.
WINNAARS & VERLIEZERS
Het heden, dat behoort vanaf nu in ieder geval toe aan Didillon. Die zou zo wel eens de geknipte brug kunnen vormen tussen Vukovic, na zijn jaar afwezigheid weldra toch ook al 35, en de piepjonge Vandevoordt. Waardoor Coucke dus helaas uit de boot dreigt te vallen. Een lichte paniekreactie na zijn mindere prestatie van het voorbije weekend? Wellicht wel. Langs beide kanten, overigens, want ook Anderlecht had blijkbaar geen geduld meer om bij andere gegadigden een deal uit de brand te slepen. Dat in de wanhoop om salaris te dumpen een concurrent goedkoop versterkt wordt, nemen ze er in het Lotto Park dan ook maar noodgedwongen bij. Net zoals Genk zonder al te veel problemen Coucke aan de kant schuift. Een win-winsituatie durven we het nu evenwel nog niet te noemen. Laten we daarvoor eerst nog even afwachten wie als winnaar en verliezer uit de strijd komt in de race richting PO I.
LEES OOK: Crisis lonkt bij KRC Genk: Heynen trekt stevig van leer
