Vrijdag was er even paniek in het doorgaans rustige Genk. Maarten Vandevoordt, de eerste doelman van KRC Genk, blesseerde zich op training aan de elleboog. Het 17-jarige sluitstuk mocht meteen een kruis maken over de rest van het seizoen. Pech voor Hannes Wolf, die resoluut koos voor Vandevoordt als zijn vaste nummer één.
De Duitse laptoptrainer startte zijn eerste drie wedstrijden bij Genk met Gaëtan Coucke in doel, maar na enkele mindere prestaties – en pijnlijke blunders – trok Wolf volledig de kaart van Vandevoordt. Voor Coucke was die degradatie allerminst aangenaam. Het vertrouwen van de 21-jarige kreeg een ferme deuk. 
En zou hij wel nog zijn kans krijgen bij Genk? Want ondertussen blijft good old Danny Vukovic naarstig werken aan zijn comeback. Niet vergeten dat de Australische doelman als vierde eindigde bij de trofee van Doelman van het Jaar. En dat in één seizoenshelft.
NOOD BREEKT WET
Voor de belangrijke wedstrijd tegen Zulte Waregem zat Wolf met grote kopzorgen. Geen Vukovic. Geen Vandevoordt. Wel ... Coucke. Noodgedwongen. Een andere keuze had hij niet. Bovendien was derde doelman Toby Leysen ook out met een knieblessure. De 18-jarige Seppe Bastiaens was als bankzitter de back-up voor Coucke – je weet maar nooit. Een onbelangrijke partij was het nochtans niet tegen Essevee, een rechtstreekse concurrent voor Genk in de strijd om play-off I.
Bij Coucke was van stress geen sprake. Allerminst. In de eerste helft kapte hij Cyle Larin uit. Achter zijn steunbeen (!) - zoals Vandevoordt ook probeerde tegen Napoli ... Aan zelfvertrouwen ontbrak het Coucke duidelijk niet. De opgeviste doelman keepte bevrijd en complexloos. Hij hield ook zijn netten schoon, en dat was nog maar de vierde keer dit seizoen. Ook dat zal voor een extra mentale opsteker zorgen, want het is niet dat Coucke helemaal geen werk te verrichten had tegen het verder vrij makke Zulte Waregem.
KNAPPE CLEAN SHEET
Vier keer moest Coucke de meubelen redden, de ene kans al wat gevaarlijker dan de andere. Na 19 minuten had hij een knappe voetveeg klaar op een enorme poging van Gianni Bruno. Net voor de rust was er nog een verrassend schot van Cyle Larin en een opwarmertje van Saido Berahino. Net na de koffie moest Coucke bij de les blijven op een kopbalpoging van Ibrahima Seck. Op basis van de kwaliteit van die kansen zou Coucke één doelpuntje moeten geslikt hebben. Maar dat deed hij dus niet. 
Coucke moest werken voor zijn vierde clean sheet dit seizoen, het is dus niet zo dat hij geen werk uit te voeren had. Van alle doelmannen in 1A hadden enkel Adam Jakubech (Moeskroen) en Hendrik Van Crombrugge (RSC Anderlecht) meer reddingen verricht dan Coucke. Zijn collega's moesten respectievelijk zes en vijf keer tussen komen in hun wedstrijd.
COUCKE FOR NUMBER ONE
Bovendien bracht Coucke het Genkse spel méér bij dan enkel nuttige reddingen. Ook zijn voetenspel was een belangrijke meerwaarde. Zowat iedere pass op korte afstand eindigde bij een ploegmaat. Ook de passes op langere afstand bleken accuraat, 16 van zijn 23 gelanceerde lange ballen bereikten een Genks eindstation, een knap gemiddelde van 70%. Daarnaast zorgde Coucke zelf voor de assist bij het derde doelpunt van de avond. Altijd uitzonderlijk voor een doelman. 
Door het uitvallen van Vandevoordt blijft met Coucke slechts één volwaardige eerste doelman over bij Genk – met alle respect voor de youngsters Leysen en Bastiaens. Een deal met Thomas Didillon lijkt dan ook nabij, al zal die alleen maar komen met gegarandeerde speelminuten. Dan toch maar uitkijken voor een doelman die bereid is om tweede viool te spelen? Want deze Coucke verdient nu het volledig vertrouwen van Wolf. En ook van de club. Of het zelfvertrouwen van Coucke zou weleens écht een deuk kunnen krijgen. Dat zou pas betreurenswaardig zijn.
