Zoals verwacht draaide het uit op een felle tweestrijd, maar uiteindelijk kan slechts één iemand de beste zijn. Alle lof voor Dieumerci Mbokani ten spijt, is het dus Hans Vanaken die op het 66e gala van de Gouden Schoen zijn tweede exemplaar in ontvangst mocht nemen. Een bloemlezing van het parcours dat de draaischijf van Club Brugge daarvoor aflegde.
Vierenhalf jaar geleden is het nu dat Blauw-Zwart vier miljoen neertelde om de lange Lommelaar weg te plukken bij Lokeren. Een investering waarop ze in Jan Breydel tevreden mogen terugblikken, want Vanaken zijn palmares daar oogt almaar imposanter. Twee keer landskampioen, twee keer Profvoetballer van het Jaar en nu dus ook een tweede Gouden Schoen. Hoewel de middenvelder in 2019 net iets minder zijn stempel kon drukken dan het jaar voordien, toen hij een voet had in maar liefst 31 doelpunten en Club ook naar de titel leidde, was zijn niveau de afgelopen twaalf maanden dan ook andermaal indrukwekkend.
VERTROUWEN VAN VERHAEGHE
De basis werd gelegd in het voorjaar, al kwam Vanaken net als de rest van zijn team na de competitiestop eerst nog traag uit zijn winterslaap. Vlak voor de start van PO I vond hij de juiste vorm evenwel terug, wat naar goede gewoonte navolging kreeg in de eindronde – daar is de dirigent tenslotte altíjd op de afspraak. Met drie goals en vier assists, maar vooral ook de ene prima prestatie na de andere, hield hij Club Brugge lange tijd in het zog van KRC Genk. In de eindafrekening bleken de Limburgers net iets te sterk, maar achter de architecten van dat succes sprokkelde Vanaken zo in de eerste stemronde wel het meeste punten.
In de zomer keerde allicht de belangrijkste spilfiguur van Genk, coach Philippe Clement, van de Luminus Arena terug naar Jan Breydel. Daar bleef Vanaken op post, want hoewel onder meer Ajax genoemd werd als mogelijke bestemming bleef concrete interesse voor 27-jarige dirigent blijkbaar uit. Vreemd, al gaven de geruchten Bart Verhaeghe wel voldoende reden om zijn absolute sterkhouder opnieuw een verbeterd contract aan te bieden. Vanaken bedankte voor het vertrouwen en schoot vlammend uit de startblokken. Zowel in eigen land áls in Europa, waar hij Club haast eigenhandig de Champions League in trapte.
BINNENKOPPER VOOR MARTINEZ
Of kopte, liever gezegd, want behalve vanop de stip toonde de middenvelder zich ook in de lucht uiterst trefzeker. Maar liefst vijf van zijn negen competitiedoelpunten dit seizoen scoorde hij met het hoofd, een indrukwekkende statistiek waar ook Roberto Martinez best rekening mee houdt. Indien een terugkeer van Marouane Fellaini uitblijft, kunnen de Rode Duivels een extra wapen in de lucht namelijk maar al te goed gebruiken. Een mening die ook de bondscoach zelf lijkt toegedaan, want na twee eerdere invalbeurten mocht Vanaken het voorbije najaar tot twee keer toe de 90 minuten volmaken in EK-kwalificatieduels.
Hoewel de concurrentie uiteraard niet min is, lijkt zijn plek in de 23-koppige selectie voor komende zomer stilaan dan ook een binnenkopper voor Martinez. Zeker indien Vanaken zijn hoge niveau van het afgelopen jaar kan aanhouden. Indien hij er effectief bij is, mag er nog meer dan voor deze Gouden Schoen trouwens gerust een bedankje voor Clement af. De nieuwe trainer schoof wat met de spelmaker zijn rol door hem iets dieper op het terrein te posteren. Dichter bij doel dus, waardoor Vanaken zich minder moet moeien met de opbouw en vaker in de zestien kan penetreren. Met succes, zo getuigen de vele doelpunten.
VERANDERING MET VORMER
Terwijl hij zijn productie in vergelijking met vorig jaar zo nog wat verder op wist te krikken, gingen de assists drastisch omlaag. Waar Vanaken in 2018 nog goed was voor 17 beslissende passes, bleef hij de voorbije jaargang immers steken op ‘slechts’ zes stuks. Dit seizoen zit hij in de competitie zelfs nog maar aan twee eenheden, met vooral Ruud Vormer die de lakens lijkt uit te delen. Zonder afbreuk te doen aan de Nederlandse assistkoning, die door de kaap van 20 te ronden zelfs beter doet dan in zijn eigen Gouden Schoen-campagne van 2017, geven de cijfers wat dat betreft echter toch enigszins een vertekend beeld.
Om te beginnen wijzigde Clement niet alleen in het veldspel Vanaken zijn functie, maar ook bij stilstaande fases. Waar de verantwoordelijkheden onder Ivan Leko nog verdeeld werden, is het nu namelijk steevast Vormer die trapt en – net zoals wanneer de bal via de combinatie op de flank belandt – Vanaken die postvat voor doel. Een logische keuze, al vallen zo natuurlijk wel enkele assists weg. Daarnaast is er nog de factor geluk. Terwijl haast elke pass die Vormer verstuurd in goud lijkt te veranderen, sprongen de Brugse spitsen dit seizoen maar al te vaak onbeholpen om met de kansen die Vanaken hen voorschotelde.
KEUZE VOOR CONSISTENTIE
Dat ook Vormer – en Simon Mignolet, Doelman v/h Jaar en zesde in de verkiezing – belangrijk is in het succes van Blauw-Zwart, bleek nog toen hij de helft van het CL-avontuur aan zijn neus zag voorbijgaan. Wie naar de vicekampioen van vorig seizoen én huidige competitieleider kijkt, merkt evenwel meteen wie de draaischijf is. Zeggen dat Club staat of valt met Vanaken is misschien net een brug te ver, maar veel zal het toch niet schelen. Als Clement één speler niet kan missen, is het hij dus wel. Gelukkig hoeft dat ook amper, want voor het derde jaar op rij telt de trouwe luitenant het meeste minuten achter zijn naam.
De keuze voor Vanaken, die pas de vierde speler wordt die zichzelf opvolgt als laureaat en de eerste sinds Jan Ceulemans in 1986, is er dus eentje voor consistentie. 2019 was niet zijn beste jaar in Brugse loondienst – daarvoor was 2018 net iets te impressionant – maar wel voldoende om samen met zijn ploegmaats de Jupiler Pro League te domineren. Club sloot het afgelopen jaar namelijk af met een straf rapport van 86 op 117, oftewel 73 procent van de punten. Een flink pak beter dan het Antwerp van dichtste concurrent Mbokani, dat het moet stellen met amper 52 procent. Het teamsucces gaf hier wellicht dus de doorslag.
KONING VANAKEN
Trofeeën leverden al die punten echter niet op, want de titel ging naar Genk terwijl KV Mechelen de beker veroverde. Een vierde opeenvolgende Gouden Schoen, een gala dat Club dus al sinds 2016 domineert, kan nu als een kleine troostprijs gelden. Het koesteren ervan duurt wel best niet te lang, vermits zondag al een bezoek aan aartsrivaal Anderlecht wacht. Daar moet de volgende stap worden gezet richting het eremetaal dat de Bruggelingen écht voor ogen hebben: de landstitel. Ook voor Vanaken blijft dat doelstelling nummer één, al mag hij zich als winnaar van de laatste vier individuele prijzen in ons land gerust even koning te rijk wanen. Wie zelfs Dieu kan verslaan, heerst immers over de JPL. Hans Vanaken, Gouden Schoen 2018 én 2019. Op naar drie op een rij, nooit eerder gedaan, in 2020?
