Arne Decraene
Na Kerstmis wordt nog één speelronde afgewerkt, en dan zit het voetbaljaar er voor de Belgische clubs onherroepelijk op. In Genk zal 2019 voor altijd herinnerd worden als het jaar van de vierde landstitel, in Brugge hopen ze de aanzet te hebben gegeven om binnen enkele maanden met de oppergaai te mogen zwaaien. Dat beide teams dit overzicht domineren spreekt dan ook voor zich, waar welke spelers uit de Jupiler Pro League haalden nog allemaal het ultieme elftal van 2019?
DOEL: SIMON MIGNOLET
Onder de lat zijn de keuzes schaars, want heel wat ploegen wisselden afgelopen zomer van doelman. Van alle kanshebbers dienden zo alleen Sinan Bolat en Hendrik Van Crombrugge een volwaardige kandidatuur in, al slikten zij toch net iets teveel tegengoals om hun plek af te dwingen. In een nek-aan-nekrace tussen twee sluitstukken die om verschillende redenen elk slechts een half seizoen hun stempel konden drukken, haalt Simon Mignolet het zo nipt van Danny Vukovic. De onfortuinlijke Australiër keepte Genk naar de titel, maar scheurde eind juli helaas zijn achillespees. Een kleine week later arriveerde Mignolet bij Club Brugge, waar hij zich sindsdien amper zeven keer moest omdraaien en 11 keer de nul hield in 17 optredens.
VERDEDIGING: MATA-DEWAEST-LAIFIS
Een al even grote rots in de Brugse branding is Clinton Mata, vorig seizoen in PO I een revelatie als rechtse pion in een verdediging met drie. Ook nu steekt de man uit Verviers wekelijks zijn directe tegenstander in zijn zak, waaronder in Bernabéu zelfs Eden Hazard. Sierlijk maar toch altijd bij de les, pijlsnel én ijzersterk: Mata heeft het allemaal. Helaas ook acht interlands voor godbetert Angola achter zijn naam, anders had Roberto Martinez hem er bij de Rode Duivels vast al eens bijgenomen. Een eer waar Sébastien Dewaest even ook bijna recht op had, want de Genkse aanvoerder was een van de steunpilaren in de race naar het kampioenschap. De selectie halen zou hij uiteindelijk echter nooit doen en lijkt er nu niet meer in te zitten.
In deze campagne blijft Dewaest immers ver onder zijn hoge niveau van toen, zowel op defensief vlak als in de opbouw. Toch sleepte hij met twee treffers quasi eigenhandig de Supercup in de wacht, samen met zijn aandeel in de titel genoeg om hier te mogen plaatsnemen. Als derde verdediger kiezen we voor Kostas Laifis, een onderschatte schakel achterin bij Standard. Nog meer dan Dewaest speelde de Cyprioot de voorbije twaalf maanden met verve zowat alles wat er te spelen viel, en dat in een door blessures – niet in het minst bij Zinho Vanheusden – vaak vertimmerde achterhoede. De constante factor van de Rouches krijgt zo de voorkeur op jongens die slechts een half jaar indruk maakten als Simon Deli en Michael Ngadeu.
MIDDENVELD: AMALLAH-VANAKEN-VORMER-BERGE
Ons middenveld beginnen we bij Laifis zijn ploegmaat Selim Amallah. Een regelrechte voltreffer sinds zijn overgang van Moeskroen, waar hij in de tweede helft van vorig seizoen een van de drijvende krachten was achter de sterke terugronde van Les Hurlus. In totaal tekende de Marokkaan in 2019 zo voor 10 doelpunten en zeven assists, al reikt zijn impact nu ook in Luik zelfs nog veel verder dan die statistieken aantonen. Dat kunnen we gerust ook zeggen over Hans Vanaken, al presteerde hij met 16 goals en zes assists – waarvan vier in de afgelopen play-offs – wel nog een stukje straffer. De betrouwbare dirigent van Club Brugge deed zo een fikse gooi naar zijn tweede Gouden Schoen op rij, zijn plaats in dit elftal behoeft dus weinig betoog.
Hetzelfde geldt voor maatje Ruud Vormer, in deze jaargang alweer goed voor maar liefst 13 (!) beslissende passes. Tel daarbij de zeven stuks die hij vorig seizoen na nieuwjaar afleverde – waarvan vijf in PO I – en de Nederlander rondt de kaap van 20 assists, wat hem zowaar zelfs in zijn eigen Gouden Schoen-campagne van twee jaar geleden niet lukte. Om achter al dat offensief geweld wat zekerheid in te bouwen doen we een beroep op Sander Berge. Na zijn beresterke prestaties richting titel ging de Noor eerst mee ten onder in de Genkse malaise, maar de laatste tijd krikte hij zijn niveau weer op. Toch zijn het vooral die eerste maanden waarin Berge hier zijn plek afdwong – en die Genk weldra langs de kassa moeten doen passeren.
AANVAL: DAVID-SAMATTA-MBOKANI
Voorin hebben we keuze zat, al onderscheiden drie aanvallers zich al bij al relatief eenvoudig van het pak. Om te beginnen krijgt Ally Samatta hier, net als Berge op het middenveld, een streepje voor omwille van zijn aandeel in de triomf die Genk in mei realiseerde. In de laatste rechte lijn naar de titel scoorde de trouwe Tanzaniaan zo nog acht keer, ondanks de mindere toevoer zit hij nu toch ook weer aan zeven stuks. Wil Genk opnieuw een rol van betekenis spelen in de beslissende fase van de competitie, rekent het dan ook op haar sluipschutter om de weg te leiden. Bij AA Gent zijn de verantwoordelijkheden dan iets gelijker verdeelt, al ontpopt goudhaantje Jonathan David zich toch almaar meer tot de man om wie alles draait.
Het Canadese toptalent fungeert daar namelijk zowel als aangever én afwerker, een vertrouwen waar hij voor bedankte met 16 goals en 11 assists. In de voorbije twaalf maanden was David zo betrokken bij maar liefst 27 doelpunten, straffe cijfers die slechts door één man worden geëvenaard. Als een goede wijn wordt Dieumerci Mbokani alleen maar beter met de jaren, waarbij 2019 de boeken ingaat als een grand cru editie. Dit seizoen zit de Congolese spits al aan 14 treffers en vijf assists, aangevuld met respectievelijk zes en twee stuks na nieuwjaar in het vorige had hij zo een voet in 27 Antwerpse goals. Als sollicitatie om daar binnenkort een tweede Gouden Schoen rond te binden kan het tellen, Vanaken is dus alvast gewaarschuwd.
Dit bericht bekijken op InstagramHier is ons Jupiler Pro League Ultieme XI van 2019! Akkoord? #voetbalnieuws #jpl
LEES OOK: 'Hayen drukt stempel: grote veranderingen bij Genk'
