Sportief directeur Michael Verschueren zijn tong was vast moe van het vele spreken, want na alle crisiscommunicatie van de voorbije week trok Anderlecht nu ook in de pen om de malaise te verklaren. Alhoewel, in de open brief die zowel op de clubwebsite als – in aangepaste versie – sociale media verscheen zien wij eerder een zoveelste poging om het eigen wanbeleid goed te praten. Aangezien ook wij echter rotsvast geloven in de kracht van het woord, schrijven we daarom graag een open brief terug.
Beste Marc, Michael, Vincent en Franky,
Laten we op een positieve noot van start gaan. Fijn dat jullie tot inkeer zijn gekomen en beseffen dat geen enkele club te groot is om te falen. Lovenswaardig ook dat daarbij verwezen wordt naar het vertrek van iconische managers en toonaangevende voetbalfamilies. Herman Van Holsbeeck en Roger Vanden Stock, sinds hun afscheid bij Paars-Wit al te vaak met het slijk der aarde overladen, zullen het graag gelezen hebben. Of de eigen aanhang, toch het beoogde doelpubliek, even tevreden is met de verdere inhoud van jullie brief durven we evenwel betwijfelen. De tegenstrijdigheden stapelen zich namelijk al meteen van bij de andere 'inzichten' waartoe jullie zijn gekomen een voor een op.
Te beginnen met de verwijzing naar snelle trainerswissels als symptomen van een zieke club. De switches van Hein Vanhaezebrouck over Fred Rutten tot Vincent en Simon Davies – met tussendoor enkele vleugjes van Karim Belhocine en Jonas De Roeck – willen we nog begrijpen, maar dat Franky na negen speeldagen de meubelen al mocht komen redden doet ons dan toch eens met de wenkbrauwen fronsen. Net als het 'extreem bewaken van het budget', overigens, want de dure vogels die vorige zomer afzakten naar het Lotto Park waren niet op één hand te tellen. "Clubs zonder plan blijven voor jaren zwalpen", zeggen jullie dan wel zelf, maar behalve een recordpoging naar het noemen van de woorden 'proces' en 'project' is de strategie van Paars-Wit op korte én lange termijn ons nog steeds niet helemaal duidelijk.
Dat de meesten van die transfers geen meerwaarde bleken te zijn, maakt de zaken er alleen maar erger op. Via veel gegoochel met cijfers en zware termen als Current Impact Score willen jullie dat mislukte beleid nu rechttrekken, maar voor de doorsnee fan – nogmaals, toch de lezer waartoe jullie zich richten – vallen die argumenten in dovemansoren. Holle en betekenisloze woorden, die eerder lijken op excuses dan een concrete duiding waar het precies misliep. Het tegenovergestelde van wat jullie bedoeling was, als we dat mogen geloven tenminste. Het zou immers niet de eerste keer zijn dat er een leugentje om bestwil wordt verkondigd. Zo wordt er pas sinds kort extensief met die CIS gewerkt, maar werden zomeraanwinsten als Michel Vlap en Hendrik Van Crombrugge zogezegd wel op die waarde geselecteerd. Huh?
Dat statistieken een hulpmiddel kunnen vormen bij het rekruteringsproces spreken wij trouwens niet tegen, maar onze zorgen over het gebrek aan een kennersoog die ook nog eens de juiste deals kan maken neemt het nu niet bepaald weg. Geen persoonlijk verwijt naar Michael toe, al kende hij vorige zomer aan de andere kant van de onderhandeltafel evenmin veel succes. Nochtans komt het afslanken van de te grote spelerskern in jullie brief terecht andermaal naar voren als een van de essentiële voorwaarden om Anderlecht er weer bovenop te helpen. Ook hier wordt een karrenvracht aan oorzaken voor het falen van die missie geopperd, met de Financial Fair Play blijkbaar als grote boosdoener. Dat daar waarheid in zit willen we best aannemen, maar opnieuw ruikt de geboden uitleg vooral naar een poging tot goedpraten.
Verklaringen voor die overdaad aan overbodige spelers geven jullie ook bij de vleet, te beginnen bij de vele wissels van coaches die elk hun eigen visie met zich meebrengen. Een logische redenering, dus waarom jullie dan lustig verdergaan op dat elan is ons een mysterie. Thomas Didillon voldeed met zijn voeten niet aan de eisen van Vincent en mocht dus meteen plaats ruimen voor Van Crombrugge, met Kemar Roofe werd bovendien 'zijn' type spits in huis gehaald. Mislukte aankopen zijn dit zeker niet, maar gezien hun dure prijskaartje passen ze wel niet in het 'strak afgebakende budget'. Zeker niet indien Franky hun noodzaak minder hoog had ingeschat. Paniekerige transfers om te voldoen aan de filosofie van de ene coach, die dan al snel ingeruild wordt voor de volgende: precies wat jullie zeggen te willen vermijden.
Dat de zo almaar groeiende loonmassa een fikse beperking voor het budget vormt klopt als een bus, al doen jullie dus maar weinig om dat euvel uit de weg te helpen. Noch wat het wegwerken van die miljoenen aan contracten op de bank en tribune betreft, noch op het vlak van inkomende transfers die ofwel dure middelmaat zijn, ofwel niet tot het strikt noodzakelijke behoren. Ondanks die financiële beperkingen was er overigens wel ruimte voor vaak gekwetste wereldtoppers als Samir Nasri, Nacer Chadli en uiteraard Vincent zelf. Een eenmalige strategie die zich voorlopig nog niet in harde punten heeft vertaald, zo geven jullie zelf toe, al wordt daar wel aan toegevoegd "dat zelfs de grootste pessimist niet kon voorspellen dat we zoveel pech zouden kennen". Zó zwartgallig staan wij nu nochtans ook weer niet in het leven.
Het argument dat voor hen wel geen transfersom werd betaald klinkt trouwens nogal wrang wanneer iets eerder nog de vele hoge salarissen als voornaamste pijnpunt werden aangehaald. Roofe, ook genoemd als een speler met een hoge CIS-waarde, kostte bovendien wél een fikse duit én kwam al geblesseerd toe. Dat het op die manier moeilijk is om tot een uitgebalanceerde kern vertrekkende van de eigen jeugd te komen, valt best te begrijpen. Dat niet ingecalculeerd werd dat al deze spelers wel eens tegelijk uit zouden kunnen vallen al heel wat minder. Zoals jullie zelf ook aangeven waren jullie namelijk net als wij op de hoogte dat wekelijks rekenen op hun fitheid de nodige risico's in zou houden. Toch werd de spoeling aan bruikbare alternatieven – ondanks de ruime kern – beperkt tot de vele jongeren die nu aan bod komen.
Dat brengt ons bij het grote aantal opgestelde jonge spelers. Jullie zijn dan wel zeker dat iedereen die hen bezig ziet kan getuigen dat hun talent groter is dan wat hun scores – en een blik op de stand – doet vermoeden, maar helemaal overtuigd zijn wij daar toch niet van. Een aantal van die jonkies heeft uiteraard wel genoeg potentieel om het op z'n minst aan de Belgische top te maken, maar in evenveel gevallen durven wij dat stilaan te betwijfelen. In dit verband wijzen we jullie bovendien graag nog maar eens op de vaak contradictorische communicatie. Enerzijds was het naar eigen zeggen niet de bedoeling om zoveel jeugd op te stellen, anderzijds betalen jullie liever leergeld dan af te wijken van dat project. Vreemd hoe de talenten van Neerpede tegelijk als oorzaak, gevolg én oplossing van de crisis worden neergezet.
Aan het eind van de versie op de clubwebsite hopen jullie dat de transparantie geapprecieerd zal worden. We loven de poging, maar het zogenaamde plan dat Anderlecht binnen drie jaar weer naar de top moet helpen, neemt naar onze mening onvoldoende concrete vormen aan. "Dat zou ons in dit schrijven te ver leiden", beargumenteren jullie dat gebrek aan bijkomende details. Liever eindeloos blijven leuteren over identiteit, CIS-waarden en de diverse redenen waarom de spelerskern niet werd afgeslankt, uiteraard. Mogen we jullie trouwens ook aanraden om op te letten met uitspraken als: "We hebben op tijd ingezien dat ..."? In de ogen van veel Paars-Witte fans, is het intussen immers al lang vijf over twaalf. Van veel verantwoordelijkheidsgevoel getuigen zulke quotes niet, populairder zal je er niet mee worden.
Veel liever had de aanhang een échte mea culpa gezien. In plaats van de hand volledig in eigen boezem te steken, steken jullie daarentegen dat intussen welbekende discours van een stellig geloof in eigen kunnen weer eens af – of toch wanneer we door alle warrige, ingewikkelde en technische uitleg heen prikken. Op de website, weliswaar, want in de variant op sociale media wordt die toon ingeruild voor een nogal melige, stroperige en vooral inhoudsloze teneur. De essentie blijft op beide platformen echter dezelfde: een rotsvaste overtuiging dat de ingeslagen weg de juiste is, waardoor alles wat krom is recht getrokken moet worden om overeen te stemmen met dat verhaal. Zelfs jullie eigen daden, zoals de aanstelling van Franky of de komst van dure en tijdelijke noodoplossingen, die eigenlijk niet in het sprookje passen.
We vrezen dan ook dat het jullie een klein beetje aan realiteitszin ontbreekt. Dat jullie al bij al maar weinig schuldbesef en zelfkritiek hebben. En dat jullie weigeren te erkennen dat heel wat supporters snel zullen doorhebben dat de vooropgestelde prioriteiten, waarover met veel holle termen hoogdravend gesproken wordt, in feite maar weinig nieuws of wereldschokkends inhouden. Iedere ploeg wil winnen, aantrekkelijk voetbal brengen en als het kan daarbij ook nog wat jongeren uit de eigen opleiding integreren. Elk team met een overschot aan dure en ongebruikte spelers, wil die graag zo snel mogelijk lozen. Hóe jullie dat allemaal precies denken te doen, was veel interessanter om lezen geweest dan de volkspropaganda die nu onze richting – en die van de fans – werd uitgestuurd. Een gemiste kans, als je het ons vraagt.
Zijn er verzachtende omstandigheden in te roepen? Ja, zoals jullie zelf gretig aanhaalden. "We willen ons er echter niet achter verstoppen", volgde dan fijntjes, maar intussen hebben jullie dat toch maar mooi wél gedaan. De toekomst van jullie club oogt rooskleurig, zo vinden jullie zelf. Wanneer je alles door een roze bril bekijkt, willen we het best geloven. Wie weet krijgen jullie wel gelijk en doet Anderlecht in 2022 weer volop mee voor de landstitel. Laten we hopen dat het sneller zal zijn, want anders dreigen velen onder jullie die glorie zelf niet meer te zullen maken. Nóg twee jaar zonder kampioenschap – of zelfs maar in de buurt komen van het hoogste schavot – zou de teller op vier seizoenen zonder succes brengen. Mogen we jullie eraan herinneren dat dit in Brussel sinds de eeuwwisseling niet meer gebeurd is?
Beste groeten,
Een bezorgde waarnemer
