Yari Verschaeren is er intussen vaste klant, vanaf vandaag mag ook Elias Cobbaut zichzelf echt een Rode Duivel noemen. Met verder nog een zitje voor Nacer Chadli en Hendrik Van Crombrugge op het vliegtuig naar Rusland telt Anderlecht zo vier afgevaardigden in de selectie van Roberto Martinez, om nog maar te zwijgen van de vele ex-spelers. Mogelijk komen daar in de toekomst zelfs nog enkele Paars-Witte telgen bij.

En neen, dan hebben we het niet over Vincent Kompany, want uiteraard is de speler-manager indien fit – geen sinecure in zijn geval – altijd van de partij. De 89-voudig international is zo een van de vele zekerheden in de kern die zijn opleiding in Neerpede genoot, een bataljon dat verder aangevoerd wordt door onder andere Romelu Lukaku, Youri Tielemans, Leander Dendoncker en Dennis Praet. Allemaal spelers die gevormd werden én doorbraken in Anderlecht, om vervolgens naam te maken in het buitenland en bij de Rode Duivels. Een pad dat de vele jongeren waarop Paars-Wit in het huidige proces vertrouwt vast allemaal hopen te volgen. Maar hoe zit het eigenlijk met hun slaagkansen?

ONWAARSCHIJNLIJK: SARDELLA, DEWAELE

Ze kregen de afgelopen tijd al voldoende kritiek te slikken, en dus is het hier zeker niet onze bedoeling om onnodig te blijven vitten op Killian Sardella en Sieben Dewaele. Als rechts –en linksachter moest het tweetal, van nature respectievelijk centrale verdediger en middenvelder, bovendien depanneren op voor hen ongewone posities. De 20-jarige Dewaele kreeg daarbij in het systeem-Kompany dan ook nog eens de ondankbare en vooral moeilijke taak van inverted wingback toebedeeld, waardoor hij vaak niet wist waar eerst te lopen. Er zijn eenvoudigere manieren om te debuteren op het hoogste niveau.



Toch kunnen we niet anders dan opmerken slechts matig onder de indruk te zijn van wat het duo tot dusver liet zien. Uiteraard waren er ook goede momenten en hebben beiden – Sardella met zijn 17 lentes op kop – nog heel wat progressiemarge, maar uitgroeien tot Rode Duivel? Neen, dat lijkt er niet meteen in te zitten. In tegenstelling tot linkspoot Cobbaut vult noch Dewaele, noch Sardella immers een dreigende lacune in de kern op, integendeel: hun favoriete posities zijn ook de komende jaren nog voldoende bezet. Met het oog op de toekomst komt de concurrentie daarbij zelfs deels uit eigen huis.

MISSCHIEN: KANA, AMUZU, DOKU, DIMATA

In veel kortere tijd – ongeveer de helft van de speelminuten om precies te zijn – scoorde Marco Kana namelijk toch al betere punten dan zijn makkers hierboven. De polyvalente verdediger, die ook iets hoger uit de voeten kan, straalt ondanks zijn even jeugdige leeftijd als Sardella dan ook een flink pak meer kalmte en maturiteit uit. Kompany gaf zelf al aan in Kana een jonge versie van zichzelf te zien, als de speler-manager gelijk heeft belooft dat voor de toekomst. Sinds hij in de ploeg kwam verloor Paars-Wit alvast nog geen enkele keer, al maant de grotendeels matige tegenstand ons toch tot kalmte aan.



Laten we dus nog even afwachten of Kana zijn beloftevolle prestaties kan bevestigen voor we hem een status als toekomstige Rode Duivel toedienen. Ook Francis Amuzu en Jérémy Doku lieten immers knappe dingen zien toen ze voor het eerst kwamen piepen, maar zij konden die goede lijn vooralsnog niet doortrekken. Vooral in het geval van Amuzu vragen we ons stilaan af of het er ooit nog wel van zal komen, ook al is de winger nog steeds amper 20 jaar oud. Zijn overvloed aan snelheid ten spijt lijkt het hem echter aan de nodige finesse te ontbreken, op teveel vlakken schiet hij zo al bij al toch tekort.

Hoewel we hem in dezelfde categorie plaatsen hebben we dan eerder een boontje voor Doku, nog drie jaar jonger dan Amuzu – we zouden het soms haast vergeten – en dus met nog meer tijd voor de boeg om aan zijn gebreken te werken. Al zijn die eigenlijk nu al vrij schaars, want met zijn combinatie van explosiviteit, kracht en techniek heeft de veelzijdige aanvaller meer dan voldoende wapens in huis om elke verdediging pijn te doen. Het kwam er allemaal voorlopig alleen net iets te weinig uit om hem nog hoger in te schatten, maar dat Anderlecht aan Doku nog veel plezier gaat beleven lijkt een garantie.



Alhoewel, dat dachten we een jaar geleden ook van de vreemde eend in onze bijt. Landry Dimata mag net als Cobbaut dan geen kind van de Paars-Witte school zijn, de geplaagde spits is wel nog steeds slechts 22. Na al het blessureleed van de voorbije maanden is er echter nog altijd geen licht aan het eind van de tunnel, de vraag is zelfs of Dimata ooit wel weer op topniveau geraakt. Een doodzonde gezien het enorme potentieel waarmee de goalgetter nu eigenlijk niet in dit lijstje had mogen staan, maar met Christian Benteke zou moeten vechten voor een EK-ticket. Ware het niet voor die dekselse knie.

WAARSCHIJNLIJK: SAELEMAEKERS, LOKONGA

De eerste vijf weken van het seizoen waren we nog voor gek verklaard als we Alexis Saelemaekers een kans hadden geven om ooit Rode Duivel te worden, want toen liet Kompany hem volledig links liggen. Intussen is het toonbeeld van polyvalentie – is hij nu op z'n best als rechtsachter, hoger op de flank of op de 10? – evenwel uitgegroeid tot een van de sterkhouders in het Lotto Park, waar zijn kwaliteiten almaar meer in het oog springen. Misschien ook wel bij Martinez, voor wie de 20-jarige Saelemaekers gezien zijn profiel vooral als fullback een interessante optie vormt. Is het niet nu, dan wel in de toekomst.



Hoewel hij nog maar 25 matchen voor de hoofdmacht achter de kiezen heeft, is het echter een publiek geheim dat de bondscoach nog het meest van al een oogje heeft laten vallen op Sambi Lokonga. De stijlrijke middenvelder lijkt zo voorbestemd om ooit de as van de Rode Duivels te komen versterken, al moet hij mogelijk wel nog een tijdje wachten vooraleer daar een plaats vrijkomt. Toch zal het er vroeg of laat vast wel van komen, dat Martinez talenten soms sneller oppikt dan verwacht bewees hij trouwens al met Verschaeren. Aan Lokonga om nu te bewijzen dat de lat niet te hoog gelegd wordt en ook een selectie te verdienen.