Arne Decraene
Jarenlang wachtte hij geduldig op zijn kans bij een topclub, maar toen KRC Genk hem die eindelijk bood wist Felice Mazzu ze niet te grijpen. Naar redenen voor het gestrande huwelijk is het dan ook niet lang zoeken, want op verschillende vlakken liep de samenwerking niet zoals verhoopt.
Bij Sporza noemt Stef Wijnants ze vlotjes op, te beginnen met de fouten die Genk zelf beging. "Het bestuur gaat er misschien wat licht overheen dat er toch een aantal sterkhouders vertrokken zijn, van wie ze gedacht hadden dat ze sneller zouden kunnen worden vervangen. Dat is niet gebeurd. Ze hebben ook een trainer binnengehaald die bij Charleroi zes jaar lang een ander soort tactiek heeft toegepast. Hij had er daar succes mee, maar in Genk moest hij het toch anders gaan doen", aldus de sportjournalist.
Ook Mazzu mag de hand echter in eigen boezem steken. "Ten eerste door zijn bescheidenheid. Dat is natuurlijk een mooie eigenschap als mens, maar als trainer moet je daar soms overstappen. Hij is een beetje als Alice in Wonderland in Genk terechtgekomen, alsof het een sprookje was. Hij, de mijnwerkerszoon uit Charleroi, die plots de landskampioen mocht gaan trainen. Daar heeft hij te lang mee opgescheept gezeten, vind ik. Tot slot zijn er de gekende communicatieproblemen. Dit alles samen heeft ervoor gezorgd dat de mayonaise niet gepakt heeft."
LEES OOK: Fink vindt succesdriehoek: "De hersenen van de ploeg"
