Waar op voorhand voor gevreesd werd en voldoende voor gewaarschuwd was, werd afgelopen woensdag pijnlijk de realiteit voor Club Brugge. Mbaye Diagne deed zijn reputatie als 'enfant terrible' alle eer aan. Door een penalty af te pakken van Hans Vanaken en hem vervolgens te missen, boorde hij Blauw-Zwart een nieuwe Champions League-stunt door de neus.
Een pijnlijke affaire, nochtans had men dit ergens wel kunnen zien aankomen. Ook bij zijn vorige clubs ging Diagne regelmatig de mist in en oogstte hij tonnen kritiek met zijn buitensporige gedrag. Het was niet voor niets dat Galatasaray, nochtans een club die ervaring heeft met moeilijke karakters, hem zomaar liet vertrekken ondanks zijn karrenvracht aan doelpunten vorig seizoen. De vraag is dan ook hoe zo'n goed gestructureerde organisatie als Club Brugge zich toch liet verleiden tot zijn komst.
Volgens Sport/Voetbalmagazine zijn daar drie uiteenlopende redenen voor, die toch ruiken naar een bepaalde vorm van overmoed. "De verleiding om iemand weg te halen voor de neus van Anderlecht (psychologische zege), de nakende deadline van de transferperiode (en de zoektocht naar dat soort type die moeizaam verliep) plus wat euforie dat de kleedkamer zo'n type wel aankon, leidden in Brugge tot het besluit om het risico toch aan te gaan", schrijft men bij het weekblad.
