De feiten zijn intussen welbekend, de publieke opinie over de gewenste strafmaat ook. Mbaye Diagne stal in Parijs een strafschop van Hans Vanaken, maakte van dat vergrijp een halsmisdaad door zwak op PSG-doelman Keylor Navas te besluiten en verdient wat het merendeel van de Brugse fans betreft nu het voetbalequivalent van de strop. Permanente verbanning, is het niet terug naar Istanboel dan wel naar de B-kern. Een mening die ook hun geliefde spelverdeler zelf naar verluidt toegedaan is.
Laten we echter met de deur in huis vallen: hoe groot diens status in Jan Breydel ook mag zijn, dat Vanaken zijn zin krijgt lijkt voorlopig onwaarschijnlijk. Een verwijzing naar de B-kern is alvast geen optie, want daar zou de Senegalees de sfeer zeker verzieken en onnodig voor onrust zorgen in een groep die het uitstekend doet. Na de knappe 0-4 zege tegen PSG staan de Blauw-Zwarte beloften immers op een zucht van de volgende ronde in de UEFA Youth League, een op de tenen getrapte egotripper als Diagne kunnen zij voor hun verdere ontwikkeling missen als kiespijn. Bovendien betaalde Club Brugge deze zomer meer dan 3 miljoen om de spits te huren van Galatasaray, geld dat Bart Verhaeghe liever niet in rook ziet opgaan. Precies daarom zit ook een retourtje richting Istanboel er niet in, want de Turken zullen niet happig zijn om een deel van die som terug te betalen. Als ze Diagne zelfs al terug in huis willen nemen.
HANDEN IN HET HAAR
Een derde partij als overnemer kan eventueel een uitweg bieden – Standard dumpte zo AC Milan-huurling Alen Halilovic bij Heerenveen – maar blijft een heikele onderneming, zeker met het stevige prijskaartje dat nog steeds rond de intussen toch fiks beschadigde goederen hangt. Aangezien Diagne zich nog maar pas vorig seizoen tot topschutter in Turkije kroonde zal er misschien wel iemand bereid zijn om de gok te wagen, maar of die club dan ook diep genoeg in de buidel wil tasten is nog een ander paar mouwen. De beoogde return-on-investment zou zo bovendien wel erg ver onder de verwachtingen blijven, want de targetman moest vermoedelijk vooral later in de play-offs zijn dure kostprijs pas echt waar gaan maken.
Zelfs áls Vincent Mannaert erin slaagt om Diagne te lozen zal hij dus opnieuw op zoek moeten gaan naar iemand met een vergelijkbaar profiel, waardoor de hele operatie Club nog meer geld zou kosten. Hoewel de snelle jongens momenteel voorin de voorkeur krijgen liet Philippe Clement namelijk toch al meermaals verstaan graag ook over een fysiek imposantere spits in zijn kern te beschikken. Die zou bij een vroegtijdig voortrek van Diagne niet langer voorhanden zijn, al kunnen we moeilijk stellen dat de coach offensief plots met de handen in het denkbeeldige haar zou komen te zitten. David Okereke, Emmanuel Dennis en Percy Tau krijgen nu sowieso al de voorkeur, op de bank zit Loïs Openda en in de tribune zelfs nog ene Jelle Vossen.
VANAKEN & VOSSEN
Dat die laatste behalve een publiekslieveling ook een van de beste vrienden van Vanaken is – de spelmaker werd recent zelfs nog peter van Vossen zijn jongste dochter – maakt de zaak van Diagne er evenwel niet eenvoudiger op, want laat er geen twijfel over bestaan: hoe ijzig kalm hij op het veld bleef, zo woest was de drievoudige Rode Duivel na afloop in de catacomben van het Parc des Princes. Vanaken werd zelfs vakkundig afgeschermd voor de pers, hoewel hij normaal gezien altijd zijn zegje doet en woensdag bij afwezigheid van Ruud Vormer zelfs de aanvoerdersband om de arm droeg. De Nederlander gaf zelf overigens ook nog geen commentaar op het voorval, al kunnen we ons zijn mening best wel voorstellen.
Uit zijn eigen mond zullen we het echter niet vernemen, want Blauw-Zwart wenst de zaak 'intern' af te handelen. Publiekelijk wordt Diagne dus niet afgemaakt na zijn egoïstische stunt, integendeel: op sociale media betuigden ploegmaats als David Okereke, Clinton Mata en Simon Deli al hun steun voor de verguisde spits. Binnen de Afrikaanse clan integreerde die zich dan ook prima en wierp hij zich in korte tijd op tot een gerespecteerd figuur, maar Vanaken heeft het helemaal gehad met de excentrieke goalgetter. Dat die ondanks zijn naar verluidt individualistische gedrag zowat wekelijks het plaatsje van zijn boezemvriend in de kern innam deed die relatie vast al geen deugd, het debacle in Parijs dreigt nu de laatste druppel te zijn.
DUBBELTJE OP ZIJN KANT
Los van zijn vriendschap met Vossen kan vooral de eeuwige winnaar in Vanaken zich immers maar moeilijk vereenzelvigen met de manier waarop Diagne zichzelf woensdag boven het ploegbelang plaatste. Gelukkig is de draaischijf zelf wél een echte teamspeler en zal hij dus vast de nodige professionaliteit voor de dag blijven leggen, al durft ook zijn potje soms eens gemakkelijk overkoken. Op training krijgt Clement zo de komende tijd mogelijk met een licht ontvlambare situatie te maken, want hoewel hij vast enig schuldbesef heeft en naast zijn publieke excuses hopelijk ook intern – het codewoord van de week – en aan Vanaken zelf zijn verontschuldigingen aangeboden heeft blijft Diagne niet het type dat zich zomaar laat opzij zetten.
Hoe het nu verder moet met de twee is dan ook een dubbeltje op zijn kant, de bemiddelende rol van jongens als Deli, Mata en Vormer – drie leiders van wie er twee in Parijs ontbraken – wordt de komende weken essentieel om een splitsing in de Brugse kleedkamer te vermijden. Dat Vanaken nergens naartoe gaat mag namelijk duidelijk zijn, zoals we hierboven al schreven lijkt ook Diagne nog een tweede kans te krijgen – tenzij die het nu nóg verder verziekt. Dat konden we alvast uitmaken uit het discours van Clement, die nergens te kennen gaf de spits definitief te willen laten vallen. Om de gemoederen te sussen zal hij er in Antwerp wel al zeker niet bij zijn, zijn plek in de selectie wordt vermoedelijk ingenomen door ... Vossen.
FLUITCONCERTEN & BOEGEROEP
Hoe de kwestie 'intern' al dan niet bijgelegd zal worden valt vooralsnog dus af te wachten, maar voor de supporters lijkt het een uitgemaakte zaak: Diagne mag zijn koffers pakken en beschikken. Indien Clement werkelijk hoopt het woelwater nog te recupereren doet hij er misschien dan ook best aan om hem niet te snel weer voor de leeuwen te gooien in Jan Breydel, waar Club de komende maand slechts twee duels afwerkt. Aangezien hij op Real Madrid al helemaal niet moet hopen zou Diagne door die matchen te missen het eigen publiek ten vroegste midden december tegen KV Mechelen moeten trotseren. Met de nodige charmeoffensieven zou zijn egotrip tegen dan nog niet vergeten, maar wel enigszins vergeven kunnen zijn.
Fluitconcerten en boegeroep zal hij vast nog over zich heen krijgen, maar niets dan beter dan doelpunten om die van je af te schudden. Een kwaliteit die de Senegalees net zoals vele andere aspecten van het spelletje ondanks zijn mentale gebreken wel prima onder de knie heeft, precies ook de reden waarom het bestuur en Clement de goalgetter niet te snel wil laten vallen. Toch blijft zijn eerherstel een heikele missie, want het krediet is minder dan nul en een aantal goals tegen Oostende of STVV zullen niet volstaan om de harten in de tribunes weer te doen omslaan. Hoewel Club nog steeds het best gebaat zou zijn met een geslaagde herintegratie van Diagne wordt dat dus een hels karwei dat snel volledig verkeerd kan aflopen.
GOUDEN TENEN
Ondanks de huidige luxe voorin, de scepsis van de fans en de naar verluidt toch vrij dwingende eis van Vanaken lijken de Brugse bazen echter tóch geneigd om de zelfzuchtige zondaar een tweede kans te gunnen. Aangezien Clement wel eist dat iedereen mee stapt in zijn verhaal zal er ongetwijfeld wel een sanctie volgen, door Diagne even in de ijskast te steken kunnen de oplaaiende temperaturen in één klap verder afkoelen. De buitenwereld is evenwel slechts één zaak, want zoals ze in Brugge nu maar blijven benadrukken is het nog veel belangrijker hoe de kwestie intern verteerd wordt. Daar lijkt Diagne berouw te tonen en geeft alleszins een deel van de spelersgroep het signaal nog door te willen gaan met de strafschopschlemiel. Nu is het alleen nog wachten tot Vanaken bijdraait. Als ze in Jan Breydel op één stel tenen zowel letterlijk als figuurlijk niet willen trappen, blijven het immers uiteindelijk toch die van de Gouden Schoen.
