De Ghelamco Arena, zondagavond omstreeks 19u26. De twee aanvoerders van AA Gent en Standard zoeken na een overtreding op Jonathan David weg van de actie elkaars gezelschap op, waarbij die eerste zijn Luikse tegenhanger met een kleine charge tegen de vlakte werkt. De rode kaart is vervolgens nog maar eens Vadis Odjijdja zijn deel, Paul-José Mpoku bevestigt dan weer zijn reputatie als matennaaier.
Matennaaier, het woord is gevallen. Niet voor het eerst, want zowel op sociale als in de traditionele media gonsde het achteraf van de verwijten richting de middenvelder van de Rouches – en zelfs niet alleen uit Gentse hoek. Mpoku lijkt er dan ook wekelijks zijn missie van te maken om zich tot een van de meest irritante spelers op de Belgische velden te ontpoppen, is het niet met provocaties richting de tegenstander dan wel met de manier waarop hij maar al te graag de grond opzoekt. In Gent combineerde de Congolese international beide onhebbelijke gewoontes en smeerde hij zo Odjidja dus een rode kaart aan, de pek en veren nam hij graag in ontvangst.
KARMA & KOPPIGE EZEL
'Iemand die zijn eigen vrienden of collega's benadeelt', zo definieert Van Dale de term 'matennaaier'. In de strikte zin van het woord voldoet Mpoku dus aan de beschrijving, al moet dat wat ons betreft toch met een korreltje zout genomen worden. Uiteraard zijn de spelers van de Buffalo's in principe zijn collega's en sommigen misschien zelfs zijn vrienden, maar we zijn het er allemaal over eens dat we daarvan op het veld – de nodige sportiviteit in acht genomen – liefst zo weinig mogelijk terugzien. Daar moet er immers strijd gevoerd worden om de drie punten en iedereen het belang van zijn eigen ploeg verdedigen, exact wat Mpoku zondag deed. Profiteren van het verkregen numerieke voordeel deed zijn ploeg evenwel niet, integendeel: de bezoekers zagen een 1-1 gelijkspel nog omgezet in een 3-1 nederlaag, op het einde miste hij zelf nog een strafschop. Karma ligt dan soms toch gewoon om de hoek.
Desalniettemin breken wij hier graag een lans voor de nu vooral verguisde kapitein van het nummer twee in de stand en tonen wij begrip voor de verklaring waarmee hij zelf na afloop naar buiten kwam. "Ik speel ook gewoon het spel", vertelde Mpoku immers ootmoedig voor de camera's, alsof hij zijn excuses wou aanbieden voor de manier waarop hij Odjidja in de val had gelokt. Niet dat die op hun plaats zouden zijn, want de fout ligt nog altijd in de eerste plaats bij de Gentse spelverdeler zelf. Hoe graag we hem ook zien voetballen blijft de koppige ezel zich namelijk steeds weer aan dezelfde steen stoten, het rode karton was alweer de tiende uitsluiting in zijn carrière. Zelfs als de VAR wél gewerkt zou hebben – toch ook opnieuw een farce van jewelste – zou die bovendien te rechtvaardigen geweest zijn, want hoewel Mpoku er een flinke schep bovenop deed maakte Odjidja wel degelijk een ongepaste beweging.
HELD VAN DE NATIE
Willen we nu zeggen dat Mpoku het goede voorbeeld gaf door theatraal naar zijn gezicht te grijpen alsof hij net een vuistslag van Floyd Mayweather Jr. had geïncasseerd? Neen, natuurlijk niet. Wel vinden we zijn verkettering al bijna even overdreven als dat stukje toneel zelf, want een collega benadelen betekent naar onze mening in het voetbal nog steeds hem van het veld schoppen met een zware blessure. Wat Mpoku deed, was vooral in het belang van zijn eigen team en leverde Odjidja en Gent slechts tijdelijke schade op. Lovenswaardig is het zeker niet, maar wanneer de Rode Duivels volgende zomer op exact dezelfde manier in de EK-finale met elf tegen tien zouden komen te staan zal er geen haan naar kraaien. Het etiket van matennaaier krijgt het 'slachtoffer' in kwestie dan alvast niet op zijn hoofd geplakt, integendeel: mogelijk wordt hij zelfs de held van de natie. Al moeten onze landgenoten hun man-meersituatie dan wel beter uitbuiten dan wat Standard zondag voor elkaar kreeg.
