Arne Decraene
Midweekvoetbal, niet iedereen is er een even grote fan van. Toch werd de voorbije drie dagen speelronde 13 in de Jupiler Pro League afgewerkt, met daarin zelfs enkele uiterst interessante affiches. Wij keken alvast aandachtig toe en selecteerden zo onze drie kanshebbers voor de prijs van Speler van de Speeldag.
Jonathan BOLINGI (KAS Eupen)
Voorafgaand aan het seizoen waren ze misschien wel degradatiekandidaat nummer één, maar kijk: na 13 speeldagen bezet Eupen netjes diezelfde plaats in het klassement. Met negen punten voorsprong op rode lantaarn Cercle Brugge lijkt een verlengd verblijf in 1A nu al zelfs zo goed als zeker, iets waar de Panda’s na dinsdag eindelijk ook Jonathan Bolongi dankbaar voor mogen zijn. Het Congolese speerpunt scoorde tegen KV Kortrijk met twee echte spitsengoals op voorzetten van de flanken – eentje vanaf links, eentje vanaf rechts – namelijk nog maar pas zijn eerste doelpunten van deze campagne.
Die leverden meteen wel de drie punten op, goed voor een derde uitzege van het seizoen tegenover nul aan de eigen Kehrweg. Een knappe 10 op 15 in de jongste vijf matchen ook, het vertrouwen in coach Beñat San José werd dus niet beschaamd. Ook zonder trainerswissel wist Eupen na een miserabele start, waarin het amper drie punten puurde uit acht duels, op die manier immers de kentering in te zetten. Knap werk van de Spanjaard, die tevreden toekeek hij zijn aanvalsleider nu ook écht verlost is van de blessure die een streep trok door zijn competitiestart. Bolingi kan zo wel eens vertrokken zijn voor een sterke terugronde.
Ruud VORMER (Club Brugge)
Club Brugge had woensdag in het Guldensporenstadion twee prima parades van Simon Mignolet nodig om de drie punten mee naar huis te nemen, waarmee de doelman nu al voor de zevende keer dit seizoen de nul hield. Aangezien de Blauw-Zwarte spitsen maar bleven morsen met de kansen leek de Rode Duivel zich zo tot matchwinnaar te ontpoppen, tot Mbaye Diagne diep in blessuretijd dan toch de bevrijdende 2-0 binnen tikte. De assist voor de poepsimpele treffer van de Senegalees kwam van wie anders dan Ruud Vormer, in de eerste helft ook alweer aangever bij de openingsgoal van David Okereke.
De Nederlandse aanvoerder zit zo na 12 wedstrijden – Club heeft nog een verplaatsing naar Charleroi tegoed – al aan 10 beslissende passes, een waanzinnig gemiddelde waarmee hij andermaal de onbetwiste assistkoning van de JPL is. Hoewel hij zelf nog steeds wacht op zijn eerste treffer heeft de middenvelder zo een voet in meer dan één derde van de Brugse doelpunten, bij elk van de laatste drie ballen die tegen de touwen vlogen was hij de foerier. Hans Vanaken mag dan wel de dirigent zijn, Vormer is meer dan ooit de onbetwiste motor van de competitieleider. Dinsdag in Parijs zal zijn afwezigheid weer gevoeld worden.
Sander BERGE (KRC Genk)
Mazzu-time. In Charleroi is het al langer een begrip, en ook in Genk maken ze nu stilaan kennis met de konijnenpoot van de nieuwe coach. De landskampioen begon woensdag nochtans flauw aan de topper tegen Antwerp en kwam ook na de pauze niet scherp voor de dag, maar na de eerdere aansluitingstreffer van Ally Samatta sleepte Sander Berge in extremis alsnog een punt uit de brand. De Noorse middenvelder omspeelde in de absolute slotminuten de bezoekende defensie namelijk alsof het kegels waren en plaatste de bal vervolgens gecontroleerd voorbij een aan de grond genagelde Sinan Bolat.
Behalve het gelijkspel en bijhorende punt leverde het Genk meteen ook de bevestiging op dat Berge zijn vorm opnieuw in stijgende lijn zit. De sterkhouder begon na het mislopen van een eventuele toptransfer immers aarzelend aan het seizoen, maar lijkt de knop nu eindelijk volledig omgedraaid te hebben en klaar om het Limburgse middenveld weer bij de hand te nemen. Op 21-jarige leeftijd ontpopt Berge zich dan ook steeds meer tot leider in de kleedkamer, zo getuige zijn ‘shit game’-interview vlak na zijn late heroïek. Felice Mazzu hoopt alvast dat het goudhaantje die lijn nu doortrekt, te beginnen zaterdag in Eupen en dinsdag in Liverpool.
LEES OOK: Dikke steek aan Genk: dé reden voor viering Tzolis en Vermant
