Arne Decraene
Speeldag 12 van de Jupiler Pro League zal niet de geschiedenis ingaan als de meest opwindende, want op onze velden viel dit weekend maar weinig te beleven. Zo baarde de topper tussen Club Brugge en Standard een muis, kon AA Gent buitenshuis opnieuw niet winnen en hadden Anderlecht, Genk en KV Mechelen het niet onder de markt tegen drie gedoodverfde degradatiekandidaten. Toch keken wij het hele weekend aandachtig toe en selecteerden we zo onze drie kanshebbers voor de prijs van Speler van de Speeldag.
Hendrik VAN CROMBRUGGE (Anderlecht)
Zonder sterkhouder Nacer Chadli kreeg Anderlecht in Eupen nauwelijks een kans bij elkaar gevoetbald, maar gelukkig was die andere steunpilaar wel alweer gewoon op de afspraak. Doelman Hendrik Van Crombrugge keerde bij afwezigheid van de 59-voudige Rode Duivel zelfs met de aanvoerdersband rond de arm terug naar de Kehrweg en rechtvaardigde meteen andermaal zijn status als nieuwe leider van Paars-Wit. Vooral zijn redding op de inzet van Jonathan Bolingi in de eerste helft mocht gezien worden, ook na de pauze stond Van Crombrugge nog enkele keren pal op de pogingen van zijn ex-ploegmaats.
De man die afgelopen zomer in allerijl in huis werd gehaald om de teleurstellende Thomas Didillon te vervangen hield zo al voor de vijfde keer dit seizoen de nul, goed voor een gedeelde tweede plaats in de Clean Sheet-ranking. Van Crombrugge voorkwam vrijdag op die manier een pijnlijke nederlaag voor de troepen van Frank Vercauteren en is samen met Chadli tot dusver dan ook met grote voorsprong de meest geslaagde aanwinst die in navolging van Vincent Kompany afzakte naar het Lotto Park. Al hopen ze daar vast dat het sluitstuk zich voortaan toch iets minder vaak tot uitblinker moet ontpoppen.
Sammy BOSSUT (Zulte Waregem)
Zoals we in onze intro al schreven was het dit weekend zoeken naar lichtpunten op de Belgische velden, het ideale moment om Zulte Waregem-doelman Sammy Bossut eens in de schijnwerpers te zetten. De eenmalige international begon het seizoen nog op de bank ten voordele van de jonge Eike Bansen, maar nam na twee nederlagen en zes tegendoelpunten op speeldag drie zijn vertrouwde plaats onder de lat weer in. Sindsdien slikte Essevee nog maar acht treffers in tien matchen, in de helft van die duels hield Bossut zijn netten ongeschonden. Alleen in Kortrijk gingen de troepen van Francky Dury nog ten onder.
Het clubmonument, bezig aan zijn veertiende (!) seizoen aan de Gaverbeek, lijkt zo op 34-jarige leeftijd zijn tweede jeugd te beleven en weer tot de betere keepers in onze competitie te behoren. Tegen KV Oostende onderscheidde hij zich in de eerste helft alvast opnieuw met een prima parade op een poging van Andrew Hjulsager, even later onderstreepte Bossut oog in oog met Fashion Sakala zijn goede vorm. Dat vooral doelmannen hier de dienst uitmaken zegt desalniettemin wel veel over het niveau van de voorbije dagen en het gebrek aan flitsen van de gebruikelijke smaakmakers in de Jupiler Pro League.
Didier LAMKEL ZÉ (Antwerp)
Gelukkig is er altijd nog Didier Lamkel Zé om wat kleur te brengen in ons weekend, zowel met zijn wonderschoon doelpunt op zich als de opmerkelijke manier waarop de flankaanvaller van Antwerp die goal besloot te vieren. 'Lamkel Zé na kalm' las het stuk textiel onder zijn wedstrijdshirt dat hij trots aan de wereld toonde, een verwijzing in het plaatselijk dialect naar de manier waarop het licht af en toe uitgaat bij de Kameroener. Zelf gaf de 23-jarige dribbelkont zaterdag wel geen gehoor aan dat advies, want tegen KV Kortrijk liet hij in positieve zin zijn explosiviteit nog eens vol overtuiging de vrije loop.
Vanop een vijfentwintigtal meter pegelde Lamkel Zé kort na de pauze het leer met zijn mindere linker immers vernietigend in de bovenhoek en zette hij Antwerp zo mee op weg naar een al bij al vrij simpele zege tegen de Kerels. Daarvoor was hij met zijn vele, al dan niet geslaagde dribbels sowieso al de meest ondernemende speler op het veld, al blijft het vaak flirten met de grens tussen genialiteit en domheid. Zijn stommiteit tegen AZ lijkt op de Bosuil alvast helemaal vergeten en vergeven, want in het slot kreeg Lamkel Zé nog een daverende applausvervanging. Of hoe een nieuwe publiekslieveling geboren werd.
LEES OOK: Wils zijn vel nog niet 'gered': "Dat moéten we halen"
