Arne Decraene
Het treffen tegen dwergstaat San Marino leverde de verhoopte monsterscore op, straks moet ook Kazachstan eraan geloven. Aangezien Roberto Martinez in Nur-Sultan een onuitgegeven elftal tussen de lijnen brengt zullen we net als na de pandoering van donderdag weinig conclusies kunnen trekken uit dit kwalificatieduel. Toch hebben wij nu al één belangrijke suggestie voor de bondscoach met het oog op het EK van volgende zomer.
Het 3-4-3 systeem van de Rode Duivels ligt vast en heeft zijn waarde al bewezen, net zoals het merendeel van de spelers die daarin de dienst uitmaken — met uitzondering van de linkerflank misschien, waar momenteel Nacer Chadli in polepositie ligt voor een basisstek. Onder voorbehoud van blessures lijkt de rest van de typeploeg dan ook min of meer in steen gebeiteld, met het ervaren trio Alderweireld-Kompany/Vermaelen-Vertonghen achterin, een centrale tandem bestaande uit Axel Witsel en Kevin De Bruyne en een voorlinie van Dries Mertens, Eden Hazard en Romelu Lukaku. Een stevig geraamte waar niet aan gesleuteld moet worden, zou je dan denken, al is er misschien toch nog ruimte voor verbetering.
DE ROL VAN DE BRUYNE
Hoewel de vrouwelijke fans het niet graag zullen horen zou Mertens binnenkort namelijk wel eens naar de bank kunnen verhuizen. Niet dat de pocketspits van Napoli ons al teleurstelde in zijn 87 interlands, verre van, maar Youri Tielemans klopt gezien zijn ontwikkeling bij Leicester City nu ook bij de Rode Duivels toch steeds harder op de deur. Daar stond de middenvelder sinds het WK sowieso al bijna altijd aan de aftrap, in de huidige kwalificatiecampagne was hij tot dusver enkel thuis tegen Kazachstan invaller. Om bij zijn pasgeboren dochter te blijven laat het jeugdproduct van Anderlecht nu ook de verplaatsing naar het nummer 116 in de FIFA-ranking aan zich voorbijgaan.
Vaak was het door soortgelijke omstandigheden of blessures bij De Bruyne of Witsel dat Tielemans in het team werd gedropt. Het drietal stond zo nog maar drie keer samen in de basis, waaronder de match om de bronzen medaille op het WK in Rusland. In die duels kon De Bruyne dan een rijtje hoger spelen, een rol waarin hij ook in de memorabele kwartfinale tegen Brazilië — toen nog met Marouane Fellaini achter zich — een van de absolute uitblinkers was. Dat de draaischijf van Manchester City daar nóg beslissender kan zijn en er zo mogelijk nog beter uit de verf komt dan lager op het veld is misschien wel de voornaamste reden om deze wijziging te overwegen.
DE TIJD VAN TIELEMANS
Tegen Brazilië zagen we ook hoe deze bezetting de Belgen heel wat meer loopvermogen en defensieve power geeft, zowel op de positie van rechtsvoor — met De Bruyne in plaats van Mertens — als centraal op het middenveld. Daar beschikt Tielemans net als Fellaini over net iets meer duelkracht en een hoger recuperatievermogen dan De Bruyne, gekoppeld aan minder lengte maar betere voetjes dan de 31-jarige man op interlandpensioen. Zo belanden we trouwens naadloos bij het volgende argument in de youngster zijn voordeel, want waar Mertens met zijn 32 jaar een van de oudgedienden in de kern is geldt de 10 jaar jongere Tielemans als het gezicht van de volgende generatie.
Als Martinez ergens werk wilt maken van de wissel van de wacht lijkt dit dan ook een logische plaats om te beginnen, zeker nu Tielemans zijn volledige potentieel begint waar te maken en meer constante legt in zijn prestaties — zowel op clubniveau als bij de Rode Duivels. Daar stelde hij eigenlijk nog nooit teleur en zou hij samen met Witsel een stevige, gedisciplineerde en toch technisch vaardige tandem kunnen vormen. Wat Mertens dan betreft zal de Leuvenaar dit zelf vast niet graag horen, maar die bewees eerder al een uitmuntende supersub te zijn en kan vanuit die rol de Rode Duivels zo nog enorme diensten bewijzen. Zijn plaats in de basis lijkt de publiekslieveling helaas weldra echter toch voor eens en voor altijd af te moeten staan. Daar is de tijd van Tielemans namelijk gekomen.
LEES OOK: Franky Van der Elst steelt de show met verrassend debuut
